2012’de kavuğumla saraya gidiyorum.Daha iyi iş bulamazdım

Ekranda göründüğü kadar cool bir adam mısınız?
- Bu dediğiniz iyi mi, kötü bir şey mi bilmiyorum. Ama özellikle cool veya snob olmaya çalışmıyorum.
Ekrandasınız. Merak edilmeniz doğal değil mi?
- Ama bu bilgiler kimsenin işine yaramayacak ki! Bir de artık hayat çok hızlı akıyor. Twitter denen bir şey var. Herkes birbirine zaten rahat rahat ulaşıp neler yaptığını görebiliyor.
Twitter sizce bu açıdan yararlı mı?
- Açıkçası Twitter yüzünden intiharların ne zaman başlayacağını düşünüyorum!
Neden?
- Herkes “Özel hayatım aman bana kalsın” diyor ama sonra neler yaptığını yayınlıyor. Bu da bana korkunç geliyor. Örneğin, bakkaldan eve giden bir kız, bir adam kendisini takip etse, eve gelip neler neler anlatır: “Çok korktum” der. Şimdi bir kadının 40 bin takipçisi var. Bu ironik değil mi?

GAZETECİ GÖRÜNCE HALAY MI ÇEKMELİYİM?

Bütün bunlardan uzak mı yaşıyorsunuz yani?
- Evet aslında bir köyde yaşıyor gibiyim.
Bir de sürekli mutsuz ve sert olduğunuz söyleniyor?
- İnsanız. Hepimiz sevinçli, neşeli ya da agresif olabiliriz. 40 yılda bir, bir yere gidiyorsunuz: “Yine suratı asıktı” diyorlar. Oysa ki normal duruyorum. Gazeteci görünce halay mı çekmem lazım anlamıyorum. Gazetecilere “İyi akşamlar” deyip yoluma gidiyorum. Bu sefer “Bugün çok asabiydi” deniyor.
Medyatik olmayı sevmiyorsunuz. Hiç bu işi yaptığınız için pişman oldunuz mu?
- 2012’de sarığım ve kaftanımla hâlâ iş olarak saraya gidiyorum. Oyunculuk evcilik gibi, bir sürü yeni şey deniyorsunuz. Bunu başka hangi meslekte yaşarsınız. Bu yüzden kendimi mutlu ve huzurlu hissediyorum. Kayıt ve stop arasında ruhum orada burada dans ediyor.

Gazeteci olsam beni ziyarete gelirlerdi

Çocukluğumun bir bölümünü Almanya’da geçirdim. Kalabalık bir aileydik. Video dönemleriydi. Videoya bir film takılır ve herkes karşısında ağlar ya da gülerdi. Büyüdükçe oyunculuk mu yapsam acaba diye düşünmeye başladım ama doğrusu kafamda bu iş yoktu. Sonra da konservatuvarda okudum ve istediğim mesleği yaptım. O zamanlar ailem doktor veya gazeteci olmamı istiyordu ama şimdi gazeteci olmadığım için çok sevinçli olmalılar. Yoksa beni ziyarete geliyor olabilirlerdi. Tiyatro ve Şahika Tekand ile işe başladım. Sonra dizi ve sinemalar geldi.

Sarayda paşa çayı içiyorum

Bu yıl yeni projeleriniz neler?
- Muhteşem Yüzyıl başladı. Bu yaz bir de sinema projesi var. Lipton ile birlikte çok keyifli bir reklam filmi çektik. Artık sarayda da çay içiyorum.
Diziye nasıl dahil oldunuz?
- Meral Abla’yı kaybetmeden önce konuştuğumuz bir işti.
Rüstem Paşa televizyonda canlandırdığınız ilk kötü karakter. Kötüyü oynamak mı iyi oynamak mı daha zor?
- Kötü oynamak daha kolay, bir sürü örnek var önünüzde...
Sakalları dizi için mi bıraktınız?
- Sakal Osmanlı’da sünnet. Bir tek içoğlanlar sakalsız. Bu yüzden sakalsız olması mümkün değil.
Şaka bir yana, sakal zaten bakiydi, dizi denk geldi...

BÜYÜK KONUŞMAM

Sizin için “Şarap gibi yaş aldıkça güzelleşiyor” diyorlar. Katılıyor musunuz?
- Köpek öldüren şarabı gibi mi acaba?
Sanmıyorum. Çocuk sahibi olan bekar erkeklerin yeni ilişki kurmaları daha mı zor oluyor?
- Sürekli hayatınıza birini sokup “Bu kişi benim hayatımda” diyemiyorsunuz. Aslında fazla ihtiyaç da olmuyor. Bir de yaşınızı alıyorsunuz, sürekli macera insanı yoruyor. Bu yüzden hayatımı sakin geçirmeye çalışıyorum.
Bir daha evlenir misiniz?
- Bilmiyorum. Ne evlenirim diyebilirim ne de evlenmem... Hiçbir şey için büyük konuşmamak gerektiğini hayat bir şekilde öğretiyor bize. Ama bir dahası zor gözüküyor.
Oğlunuz hayatınızın büyük bir bölümünü kaplıyor?
- Hayatımın en güzel zamanlarını onunla yaşıyorum. Ali’ye bir şeyler öğretmeye çalışırken aslında yeni şeyler öğrenmeye başladığımı fark ediyorum.
Ali’nin oyunculuğa ilgisi var mı?
- Ailede bir oyuncunun yeterli olduğunu düşünüp uzak duruyor.