13 yıl sonra tekrar uçağa bindi, ilanla doktoruna teşekkür etti
Güncelleme Tarihi:
Mesude ERŞAN
Oluşturulma Tarihi: Mayıs 02, 2010 00:00
Geçtiğimiz günlerde Hürriyet’de ilginç bir ilan yayınlandı. Pınar Eker (43) uçuş fobisini tedavi eden psikiyatrist Dr. Muzaffer Uyar’a teşekkür ediyordu. Doktorlara sık sık teşekkür ilanı verilir ama burada alışılmadık olan, bir hastanın psikiyatristine teşekkür etmesiydi. Çünkü kimsenin yolu psikiyatrist ile estetik cerrahi uzmanına düşmez nedense!
Eker, dört psikiyatrist ve bir akupunktur uzmanının tedavisine rağmen tam 13 yıl uçuş fobisi nedeniyle uçağa binememiş, hatta havalimanının yakınına dahi yaklaşamamıştı. Ancak Dr. Uyar’ın tedavisiyle artık uçak yolculukları yapabiliyor. Yıllar sonra ilk uçuşunu 10 Ocak’da İzmir’e yaptı. Aynı günün akşamı İstanbul’a geri uçtu.
Pınar Eker iki çocuk annesi, biyokimya uzmanı. Aslında 19 Mayıs 1997’ye kadar uçakla ilgili bir sıkıntısı yoktu. Tıpta Uzmanlık Sınavı’na çok çalışmış, yorulmuştu. Sınavı başarıyla atlatınca eşi ve çocuğuyla birlikte Antalya’ya dinlenmeye gidiyordu. Uçağa her zamanki gibi bindi, yerine oturdu. Uçak daha yerdeyken, birden tarifsiz bir sıkıntı duymaya başladı. Neiredyse koltuğundan kalkıp, kabinden kaçmak istiyordu. Baş dönmesi, mide bulantısı ve türlü iç sıkıntılarını anlamaya çalışırken uçak havalandı. Ne sarsıntı, ne sallantı, ne de başka bir aksilik oldu. Ama bir saatlik uçuşun her dakikasını hissederek, ölecek gibi yaşadı.
HAVALİMANI TABELASINA BİLE TAHAMMÜLÜ YOKTU
İstanbul’a otobüsle dönmek istedi. Eşi güç bela vazgeçirdi. Biletlerini gidiş-dönüş almışlardı. Dönüşün stresiyle tatilin tadını bile çıkaramadı. Bir gayret uçağa bindi. Ama yolculuk yine işkenceden farksızdı. Uçaktan indiğinde bir daha uçağa binme fikrini aklından tamamen çıkarmıştı. Uçakla girilmesi gereken kongrelere katılmadı. Otobüsle gidebildiklerini izledi, diğerlerini es geçti. Sosyal ve iş hayatı aksamaya başlamıştı. Uçağı hatırlatan hiçbir şeye tahammülü yoktu. Tatillerden nefret eder hale geldi. Bazen eşi ve iki çocuğu uçakla, kendi kara yoluyla seyahati tercih ediyordu. Trafikte seyrederken, uçağı hatırlattığı için “Atatürk Havalimanı” tabelasını görmek bile krize girmesine yetiyordu. Eşini, arkadaşlarını havalimanına geçirmeye, karşılamaya bile gidemiyordu. Uçağı hatırlatan herşeyden şiddetle kaçınıyordu. Koltuğunu uçak koltuğuna benzettiği için dişçiye gitmekten dahi. Öyle ki yıllar sonra havalimanına yeniden ayak bastığında gördüğü değişiklikler onu çok şaşıracaktı.
DOKTOR DOKTOR DOLAŞTI DERDİNE DERMAN BULAMADI
Fobi düzeyine ulaşan kaygıları ve korkularıyla başetmeyi başaramıyordu. Doktor, artık hastaydı amae tedavi olmak istiyordu. Doktor doktor dolaştı. Ama bu kopuk kopuk tedaviler yetmedi: “Doktor hasta, çok daha kolay ihmal edilebiliyor. Diğer hastalara aktarılan pek çok bilgi, doktor olduğumuz için gereksiz detay olarak görülüp, bize verilmiyor” diyor.
Dr. Muzaffer Uyar’ın THY işbirliğiyle yaptığı “Uygulamalı Uçuş Fobisi Eğitim ve Tedavi Programı”ndan haberi oldu. Programın telefonunu buldu. Ama başvurması tam 3 yılını aldı. Nihayet geçtiğimiz Aralık’da kararını verdi, Dr. Uyar’la randevulaştı. Muayene günü bütün gece gerginlikten uyuyamadı. Tedavi süreci çok zorluydu. THY’nin Florya’daki tesislerinde Eğitim Tesisleri’nde uçak kabini şeklindeki sınıflara girmek, uçak simülatörlerine binmek hiç de kolay olmadı. Ama sonunda, hem tedavi hem de eğitimlerle fobisiyle başetmeyi öğrendi.
SABAH İSTANBUL’DAN İZMİR’E AKŞAMINDA GERİSİN GERİYE
Uçak yolcuğu tedavinin bir parçasıydı. Nihayet uçuş günü geldi. 10 Ocak’da yanında tedavi ve eğitime katılan diğer hastalar ve Dr. Uyar’la birlikte uçaktaki yerini aldı. Yan koltuktaki yolcuya kendini tanıttı. “13 yıldır ilk kez uçuyorum, neler olacağını bilmiyorum. Ama yanımda doktorum var” diye uyarmayı da ihmal etmedi yoldaşını.
Şanslı gününde olduğu söylenemezdi, İzmir’de şiddetli lodos vardı. Uçak o kadar sallanıyordu ki kabin görevlileri yemek tepsilerini bile toplanamadı. Elbette diğer yolcular gibi, belki biraz daha fazla korktu. Ama fobisini yenmeyi başardı. Aynı günün akşamında uçağa binebildi. İstanbul’a döndü.
Eker, “Her ne kadar tedavi için uğraşsam da bu durumun kaderim olduğunu düşünüyordum. Gittiğim doktorlar arasında sorunumun ne olduğunu ve tedavi edilebileceğini ilk söyleyen Dr. Muzaffer Uyar oldu. Uçabilmemdeki payı çok büyük. Onun da başarısından keyif alması gerekiyor. Benimle aynı sorunu yaşayanların da tedaviden haberdar olmasını istedim. Bu nedenle teşekkür ilanı verdim.”
Cesur bir davranış
DR. MUZAFFER UYAR
Her yüz kişiden 10’unda uçağa binmeyi engelleyecek düzeyde uçuş fobisi var. İnsanların yüzde 90’ı uçuştan korkuyor aslında. Uçuş fobisi çok zordur. Hatta fobilerin anası kabul ediyoruz. Herkeste görülebiliyor ancak entellektüel, mükemmelliyetçi, evhamlı, titiz (obsesif) insanlarda daha sık rastlanıyor. Hastamın teşekkürü doğrusu hoşuma gitti. Hoş bir o kadar da cesur bir davranış.
Pınar Eker iki çocuk annesi, biyokimya uzmanı. Aslında 19 Mayıs 1997’ye kadar uçakla ilgili bir sıkıntısı yoktu. Tıpta Uzmanlık Sınavı’na çok çalışmış, yorulmuştu. Sınavı başarıyla atlatınca eşi ve çocuğuyla birlikte Antalya’ya dinlenmeye gidiyordu. Uçağa her zamanki gibi bindi, yerine oturdu. Uçak daha yerdeyken, birden tarifsiz bir sıkıntı duymaya başladı. Neiredyse koltuğundan kalkıp, kabinden kaçmak istiyordu. Baş dönmesi, mide bulantısı ve türlü iç sıkıntılarını anlamaya çalışırken uçak havalandı. Ne sarsıntı, ne sallantı, ne de başka bir aksilik oldu. Ama bir saatlik uçuşun her dakikasını hissederek, ölecek gibi yaşadı.
HAVALİMANI TABELASINA BİLE TAHAMMÜLÜ YOKTU
İstanbul’a otobüsle dönmek istedi. Eşi güç bela vazgeçirdi. Biletlerini gidiş-dönüş almışlardı. Dönüşün stresiyle tatilin tadını bile çıkaramadı. Bir gayret uçağa bindi. Ama yolculuk yine işkenceden farksızdı. Uçaktan indiğinde bir daha uçağa binme fikrini aklından tamamen çıkarmıştı. Uçakla girilmesi gereken kongrelere katılmadı. Otobüsle gidebildiklerini izledi, diğerlerini es geçti. Sosyal ve iş hayatı aksamaya başlamıştı. Uçağı hatırlatan hiçbir şeye tahammülü yoktu. Tatillerden nefret eder hale geldi. Bazen eşi ve iki çocuğu uçakla, kendi kara yoluyla seyahati tercih ediyordu. Trafikte seyrederken, uçağı hatırlattığı için “Atatürk Havalimanı” tabelasını görmek bile krize girmesine yetiyordu. Eşini, arkadaşlarını havalimanına geçirmeye, karşılamaya bile gidemiyordu. Uçağı hatırlatan herşeyden şiddetle kaçınıyordu. Koltuğunu uçak koltuğuna benzettiği için dişçiye gitmekten dahi. Öyle ki yıllar sonra havalimanına yeniden ayak bastığında gördüğü değişiklikler onu çok şaşıracaktı.
DOKTOR DOKTOR DOLAŞTI DERDİNE DERMAN BULAMADI
Fobi düzeyine ulaşan kaygıları ve korkularıyla başetmeyi başaramıyordu. Doktor, artık hastaydı amae tedavi olmak istiyordu. Doktor doktor dolaştı. Ama bu kopuk kopuk tedaviler yetmedi: “Doktor hasta, çok daha kolay ihmal edilebiliyor. Diğer hastalara aktarılan pek çok bilgi, doktor olduğumuz için gereksiz detay olarak görülüp, bize verilmiyor” diyor.
Dr. Muzaffer Uyar’ın THY işbirliğiyle yaptığı “Uygulamalı Uçuş Fobisi Eğitim ve Tedavi Programı”ndan haberi oldu. Programın telefonunu buldu. Ama başvurması tam 3 yılını aldı. Nihayet geçtiğimiz Aralık’da kararını verdi, Dr. Uyar’la randevulaştı. Muayene günü bütün gece gerginlikten uyuyamadı. Tedavi süreci çok zorluydu. THY’nin Florya’daki tesislerinde Eğitim Tesisleri’nde uçak kabini şeklindeki sınıflara girmek, uçak simülatörlerine binmek hiç de kolay olmadı. Ama sonunda, hem tedavi hem de eğitimlerle fobisiyle başetmeyi öğrendi.
SABAH İSTANBUL’DAN İZMİR’E AKŞAMINDA GERİSİN GERİYE
Uçak yolcuğu tedavinin bir parçasıydı. Nihayet uçuş günü geldi. 10 Ocak’da yanında tedavi ve eğitime katılan diğer hastalar ve Dr. Uyar’la birlikte uçaktaki yerini aldı. Yan koltuktaki yolcuya kendini tanıttı. “13 yıldır ilk kez uçuyorum, neler olacağını bilmiyorum. Ama yanımda doktorum var” diye uyarmayı da ihmal etmedi yoldaşını.
Şanslı gününde olduğu söylenemezdi, İzmir’de şiddetli lodos vardı. Uçak o kadar sallanıyordu ki kabin görevlileri yemek tepsilerini bile toplanamadı. Elbette diğer yolcular gibi, belki biraz daha fazla korktu. Ama fobisini yenmeyi başardı. Aynı günün akşamında uçağa binebildi. İstanbul’a döndü.
Eker, “Her ne kadar tedavi için uğraşsam da bu durumun kaderim olduğunu düşünüyordum. Gittiğim doktorlar arasında sorunumun ne olduğunu ve tedavi edilebileceğini ilk söyleyen Dr. Muzaffer Uyar oldu. Uçabilmemdeki payı çok büyük. Onun da başarısından keyif alması gerekiyor. Benimle aynı sorunu yaşayanların da tedaviden haberdar olmasını istedim. Bu nedenle teşekkür ilanı verdim.”
Cesur bir davranış
DR. MUZAFFER UYAR
Her yüz kişiden 10’unda uçağa binmeyi engelleyecek düzeyde uçuş fobisi var. İnsanların yüzde 90’ı uçuştan korkuyor aslında. Uçuş fobisi çok zordur. Hatta fobilerin anası kabul ediyoruz. Herkeste görülebiliyor ancak entellektüel, mükemmelliyetçi, evhamlı, titiz (obsesif) insanlarda daha sık rastlanıyor. Hastamın teşekkürü doğrusu hoşuma gitti. Hoş bir o kadar da cesur bir davranış.