12 Eylül de neyin nesi 11 Eylül’le karıştırdın

Neredeyse haftanın 5 sabahı spor salonuna gidiyorum.Ve beş yıldır aynı spor salonuna gittiğim için de, inanmayacaksınız ama, artık selamlaştığım, konuştuğum, hatta arada akşam yemeklerine çıktığım arkadaşlarım var. (Hoş bu arkadaşları edinmem 5 yılımı aldı ama olsun, sonuç önemli!) Zaten artık gelenlerin çoğu tanıdık geliyor bana. Neredeyse haftanın her günü sabah 07.00’de karşılaşıyoruz onlarla. Tabii arkadaş olurken genel olarak aynı yaş grubu insanlar birbirini buluyor. Benim arkadaşlarım da doğal olarak, kırklı yaşlarda ya da kırklı yaşlara merdiven dayamış insanlar. (Şimdi aralarından bir tanesi bana çok kızacak, yaşım kırk dedim diye!) ***Geçen gün bu gruptan bir arkadaşımızın doğum günüydü... Sabahın köründe spor salonunda büyük bir gürültüyle doğum günü şamatası yapıyoruz, koşu bantlarının üzerinde. (Obsesif olmak bazen hoş şey!) Bu şamatayı duyan, spor akademisinden yeni mezun olmuş eğitmenlerden birisi yanımıza geldi. O da bizimle birlikte kutlamaya katıldı. Tabii böyle durumlarda adet olduğu üzere hemen yaş muhabbeti açıldı. (Kendisi genç ya, muhabbeti o açtı tabii ki!)Biz de tabii bu gazla hemen eski günleri konuşmaya başladık. Bir yandan koşu bandının üzerinde kan ter içinde koşuyoruz (Yoksa hálá ne kadar genç olduğumuzu kendimize ispatlama çabası mı bu?), bir yandan da nostaljik takılıyoruz. Eğitmen arkadaş da yanımızda dikilip, konuşmaya kulak kabartıyor.‘Hatırlıyor musunuz? Biz gençken Michael Jackson siyahtı’ dedim. Arkadaşlarım doğal olarak hatırladıklarını söylediler. (Eğitmende şaşkın bir yüz ifadesi!)O sırada tam karşımıza, koşu bandının üzerinde koşarken ne kadar sıkıcı bir şey yaptığımızı unutup vakit geçirebilelim diye koydukları televizyonlardan bir tanesinde Türk filmi gösteriliyor. Başrolünde de Ajda Pekkan var. Daha bu kadar değişmemiş. Ben nefes nefese bağırdım, ‘Ajda Pekkan’a bakın’ diye. Eğitmen çocuk, ‘Hangisi Ajda Pekkan’ diye tutturdu. ‘Yahu işte bak şu sarışın olan’ diyorum. Tanımıyor. ‘Benle kafa buluyorsunuz, bırakın ya’ diyor. ‘Vallahi o Ajda Pekkan’ diyoruz. Ama ne yaptıysak inandıramadık.O sırada karşımızdaki diğer televizyonlardan bir tanesinde de haber kanalı açık. Kenan Evren’in resimleriyle ilgili bir haber yayınlanıyor. Kenan Evren muhabire resimlerini anlatıyor. Eğitmen çocuk, ‘Bu bey, tanınmış bir ressam mı?’ dedi. Hepimiz inanmaz gözlerle ona baktık ve Kenan Evren’in aslında ressam olmadığını, eski Genelkurmay Başkanı, üstelik 12 Eylül Askeri darbesini yapan kişi olduğunu söyledik. Bu kez eğitmen, ‘12 Eylül ne ya? Siz 11 Eylül’le karıştırıyor olabilir misiniz’ demez mi... Hınk!Tabii spor salonu büyük. Koşu bantlarının karşısındaki televizyon sayısı da ona göre. Diğer televizyonda bir Arap kanalı açık, ‘Charlie’nin Melekleri’ dizisi var ekranda. Hepimiz başladık bu dizi hakkında konuşmaya. Farah Fawcett falan diyoruz. Eğitmen ekrana baktı baktı; ‘Yahu’ dedi, ‘Şunun Charlie’nin Melekleri’yle ne alakası var, hem o dizi değil ki... Film!’Ben ve arkadaşlarım artık tahammül edemeyip, sinirle çocuğa döndük ve başladık saymaya:- Soğuk Savaş nedir biliyor musun?Evet. Bir bilgisayar oyunu...- Peki Görevimiz Tehlike ne?Başrolünde, Tom Cruise’un oynadığı film.- Küçük Emrah kim?Emrah’ın gayrımeşru oğlu.- Dallas ne?NBA maçlarının yapıldığı yerlerden bir tanesi.- Amiga, Commodore 64?..Playstation oyunu herhalde onlar...- Flamingo Yolu? Şahin Tepesi?Bizim mahalledeki bar ve cafeleri nereden biliyorsunuz siz yahu!..***Birden hepimiz sustuk. Eğitmene sinirle döndüm, ‘Kaç doğumlusun sen’ dedim. Cevap geldi, ‘1983’ 21. yaşında henüz. Olamaz. Şimdi kendimi genç hissetmek için haftanın beş günü çıktığım koşu bandının üzerinde hatırlatılacak şey mi bu? Bir de hálá kot, spor giyinmek ayakları falan...Ama gülmeyin. Eğer siz de yukarıda yazılanlara (konuşulanlara) gülümseyip, hatırladıysanız hepsini, sizin de benden aşağı kalır yanınız yok yani!NASIL BÜYÜDÜMBen büyürken evlerin zeminleri ‘marley’ olurdu.