Kış çocukları birleşin

Beyaza bürünen şehirler artıyor bir bir. İçimizi ısıtmanın bir yolunu bulmak zorundayız. Kış geldi. Sizi bilmiyorum ama kış beni mutlu ediyor. Sihirli buluyorum. Huzurlu buluyorum. İçimdeki her ince sızı sakinliyor, suyun akıp yolunu bulma mevsimi gibi kış…

EN MUTLU HAYAL KIRIKLIĞI

Bir pazar akşamıydı, ilkokuldaydım… Her birimizin çocukluk ritüeli nasılsa öyle, pazar banyomu yaptırdı annem. Ankara’daydık. Kar başlamış. Ben bornozumla pencerenin kenarında kalakaldım banyodan çıktığımda. Bütün çocuklar dışarıda çılgınca oyun oynuyorlardı. Bir kış akşamı, banyodan yeni çıkmış bir çocuğun dışarı çıkma ihtimalini düşünün… Yok, öyle bir ihtimal! Ama nasıl içim gidiyor. Ölüm gibi bir şey ama kimse ölmüyor! O akşam ben yatana kadar annemle camın buğusuna resimler yaptık, – adımın bir hikâyesi var elbet- dışarı çıkarmadı belki ama bir an yalnız bırakıp üzülmeme izin vermedi. Hasta da olmadım. En mutlu kış anım bu. Haliyle kışı umutlu bulurum…

BEMBEYAZ DÜNYA!

Kar, temizliyor gibi her şeyi… Gibisi de fazla hani, mikrobu kırdığını, havayı temizlediğini büyük annelerimizden biliyoruz zaten. Ruhu da temizliyor. Evet, çok üşüyoruz, kombi masrafına girmiyorum bile. Burunlarımız hep kırmızı ve ellerimiz buz gibi. Yine de insana dair her şey kışın daha da ısıtmıyor mu içinizi? Yaz mevsiminin umursamazlığı, boş vermişliği, boşluğu akıp gidiyor. Doğa dinlenmeye çekiliyor da bizde hayat başlıyor sanki. Bu açıdan bakınca belki kış düşmanlarını da sevindiririz.

“Karın ilk düşüşü sıradan değil sihirli bir olaydır. Uyandığında yattığından daha farklı bir dünyaya gözlerini açarsın.”

TARİHTE BASİT DEĞİŞİKLİKLER

Bir yıl daha bitiyor. Üstelik 21. yüzyıl’da zaman daha hızlı geçiyor. Her şey göz açıp kapayana kadar… İçinizde neden böyle olduğuna dair bir soru varsa, benim cevabım teknoloji. Bunca mesaj bombardımanı altında anlamıyoruz akıp gidişini saatlerin, gün birden, hafta birden, yıl birden bitiveriyor. Yaş alıyor, yoruluyor, bunalıyor, onu bile anlamıyoruz. “Basit bir takvim değişikliği, abartacak bir yanı yok” der hep babam ama ben yıl dönümlerini de kış kadar büyülü bulurum. Temize çekme şansı gibi. Ne var ne yok bakıp, içime sinmeyen her şeyi geride bırakıp sıfırdan başlamak gibi. Çünkü öyle istersem öyle olur. İnanmakla başlamıyor mu zaten her şey!

YORUCU EVET AMA…

Kış zor, kış yorucu doğrudur. Faturalar yorar, trafik yorar, çamur içinde sokaklar, kat kat kıyafetler… Hepsi yorucu. Fakat hiçbir şey de vermiyor şu ânın keyfini: çok üşümüşsünüz, yorgun, yılgın bir gün sonu, eve dönüyorsunuz. Sıcacık o an bütün damarlarınızda yeniden akış başlıyor sanki... Yanaklarınız kırmızı kırmızı, yavaşça çözülüyorsunuz. Sıcacık çayınız, kahveniz, ne isterseniz hemen yapıyorsunuz. Koltuğa oturduğunuz o an, her şey geçiyor. Sizi bilmem ama ben kışa bayılıyorum. Her şeyiyle hem de!

Elinizden geldiğince hayvanlara yuva yapmayı, insanlara gülümsemeyi, yardımlaşmayı ihmal etmeyin. İçiniz hep sıcacık olsun!

Yazan: Buğu Begüm Başar