İstanbul Yazıları
Güncelleme Tarihi:
Bakırköy
Adı üstünde, asırlarca Vidos, Litros, Ayamama misillû, bu da Makri namıyla bir Rum köyü. Şimdikinin yarısı kadarlığını, Yenimahalle'nin, 10 Temmuz Mahallesi'nin, Kartaltepe'nin tarlalaığını, Bağlar tarafının da bağlık olduğunu ben bile bilenlerdenim.
Bakırköy bundan 35-36 sene evvel, birden parlamıştı. Köşk yaptıran yaptırana, yazlık giden gidene; ayağın karada olması gibi muhassenatı (üstünlüğü) da var. Makri yerine Bakır denilmesi eskidir. Okuması yazması kıtlar, bilhassa kadınlar, hattá oraya yerleşmişlerden rahmetli bir yengánım ve kızları bu ismi kullanırlardı. Ayn-ı isabet ederlermiş (en doğrusunu söylerlermiş)... Semte Kapalıçarşılı Ermenilerin rağbetleri 1894 zelzelesinden sonra. Yerin deprenmesinden dizbağı gevşemiş olanların hepsi mahallelerindeki omuz omuza evlerinden kapağı oraya atmışlar; ekserî mahalleleri Kumkapı'dan, Samatya'dan farksız hále getirmişlerdi.
Bakırköyü'nde, dediğim parlak zamanlarda hayli paşalar, beyler otururdu. (...) Bakırköyü'nün asıl şenlikliği vaktiyleydi. Şimendifer hattı o zamanlar bu yarma arasında, çukurda değil; istasyon ha kezá... Gericeğizinde açık filizî boyalı, Art nouveau'ya çalar, bahçeli bir gazinosu vardı. Cuma ve pazarları ikindiden gece yarısına kadar incesaz, hanendeler (şarkıcılar) arasında fevkálhad (olağanüstü) gür ve güzel sesli bir kokona, ortalığı çınlatır dururdu. Fakat şunu da söyliyeyim. Orası, pek ayakaltı olduğundan mı, kaç göç tarafının noksanlığından mı, hanımlara memnu (yasak). Mamafih onlara da yer vardı: Millet Bahçesi... Bir incesaz da burada. Bahçe, ortasında bir yolla ikiye bölük; bir tarafı kadınların, bir tarafı erkeklerin. Aradaki yolda geç vakitlere kadar gelsin piyasa... Üçüncü saz takımı da deniz kenarında, Sakızağacı'nda. Zannıma kalırsa şimdiki Miltiyadi o günlerden kalmadır ve aşağı yukarı 40 yıllıktır. O gazino, geceleri, bilhassa mehtablarda deniz keyfi çıkaranlarla dolardı. (...)
((İstanbul Kazan, Ben Kepçe. İletişim Yayınları. 2. baskı. 1997)