Yetiştirme yurdundan Hava Kuvvetleri'ne... Pilot olacak
Güncelleme Tarihi:
12 yaşında girdiği devlet yetiştirme yurdunda Hava Harp Okulu’na başvurarak tüm aşamaları geçen 19 yaşındaki Hasan Düldül, “Bundan sonraki hayatımda önceliğim çok iyi bir savaş pilotu olmak” diyor.
HASAN Düldül, 19 yaşında. 12 yaşından sonra devlet çocuk yetiştirme yurtlarında büyüdü. 2019 yılı Yükseköğretim Kurumları Sınavı’nda (YKS) iyi bir puan alınca çocukluk hayalini gerçekleştirmek için Hava Harp Okulu’na başvurdu. Bir hafta sonra da mülakat için çağırıldı. Mülakat ve diğer aşamaları da başarıyla atlattıktan sonra Hava Harp Okulu’na kabul edildi. Şimdi savaş pilotu olmaya hazırlanıyor. Düldül, Hava Harp Okulu’na seçildikten sonra mutluluğunu Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı’na yazdığı mektupta şöyle anlattı:
İKİ AY KALACAKTIM
“7 yıldır Konya’da yetiştirme yurdunda kalıyorum. Yurda ilk geldiğimde mahkeme kararıyla sadece iki aylığına ailevi sıkıntılardan dolayı kalacaktım. Fakat gelip kalmaya başladığımda, buranın bir yetiştirme yurdu değil kocaman bir aile olduğunu anladım. Hocalarım babam gibi oldu. 30 kardeşim vardı. Daha sonra hocalarımla görüştüm kalmak istediğimi, yurtta çok mutlu olduğumu söyledim. Onlar da anlayışla karşılayıp bana yardımcı oldular. İşte o günden beri burada kocaman bir aile ile yaşıyorum. İki yıl önce ailemiz daha da büyüdü, şu anda yeni yapılan yerimizde yaklaşık 60 kardeşimle birlikte kalıyorum.
13 SAATLİK UÇUŞ DERSİ
Bu yıl çok zorlu bir süreç olan üniversite hazırlık sürecindeydim. Her öğrenci gibi kafamda soru işaretleri vardı ama YKS sınav sonucum benim için gayet tatmin ediciydi. YKS’den iyi puan alınca Hava Harp Okulu’na başvurdum. Bir hafta sonra mülakata çağrıldım. Oradaki aşamaları da geçtim. Daha sonra Bursa’ya Yenişehir’e Öğrenci Seçme Uçuşu (ÖSU) aşamasına çağrıldım. 13 saatlik ders ile c172 uçağını yalnız başıma uçurdum. Zorlu bir süreçti ama pes etmedim. İntibak eğitimine çağrılacağım zamanı dört gözle bekliyorum.
MAÇI BIRAKMAYIZ
Bizler hayata biraz zor bir yerden başlayan insanlarız ama buradaki bir hocamın tabiriyle ‘Bu maçı bırakacağımız’ anlamına gelmiyor. Evet belki buradan çok yüksek üniversite dereceleri çıkmıyor, müthiş doktorlar, mühendisler çıkmıyor ama buradan ayrılan her kardeşim insan olmayı, vatandaş olmayı öğrenerek çıkıyor. Bu devirde insan yetiştirebilmek, benim için bir doktor yetiştirmekten çok daha önemli. Ben de bu hayata belki geriden başladım. Ama asla pes etmedim. Başarının en büyük kuralı olan sabrı asla yanımdan eksik etmedim. Bu dönemlerde hocalarımın bana verdiği destekler, devletimin bana verdiği olanaklar asla göz ardı edilemez. Bundan sonraki hayatımda önceliğim çok iyi bir savaş pilotu olmak.”