Yapay kalpli bebek 3 yaşına girdi

7 aydır bağış kalp beklerken hastane koridorlarında büyüyen Hamdullah Bebek, 3'üncü yaşına girmesini ‘abi’, ‘dede’ dediği kendisi gibi kalp bekleyenlerle kutladı. Bebek Hamdullah, neler yaşadığını bilmeden pastasının mumlarını üflerken, kutlamada olan herkes onun için sağlık, sağlığı için de ‘bağış kalp’ dileğinde bulundu.

Bursalı evhanımı 20 yaşındaki Zeynep Kanat ile tekstil işçisi 21 yaşındaki Semih Kanat, ilk bebekleri Hamdullah'ın doğumuyla büyük bir mutluluk yaşadı. Ancak Kanat çiftinin sevinçleri kısa sürdü, daha iki haftalık olan bebeklerine ‘kalp yetmezliği’ teşhisi konuldu. Bursa'da başvurdukları hastanelerde derdine çare bulunamadı. Minicik bedeni 5 aylıkken anjiyo ile tanışan, defalarca solunum cihazına bağlanan Hamdullah, İzmir'e, Ege Üniversitesi Hastanesi Kalp Damar Cerrahisi Kliniği'ne sevk edildi. Geçen 19 Nisan'da yatışı yapılan minik Hamdullah ile annesi Zeynep Kanat için hastane mahkumiyeti başladı. 17 aylık, 8 kilo gelen Hamdullah'ın yaşatılması için kalp nakli olması gerektiği belirtildi. Beklenen organ bağışı bir türlü gelmezken, minik bebek günden güne kötüleşti. Hamdullah'ı kalp bulununcaya kadar yaşatmak için bu kez Prof. Dr. Mustafa Baran başkanlığı'ndaki ekip ‘yapay kalp’ takma kararı aldı. 20 Mayıs 2010'da henüz 1.5 yaşında olan Hamdullah'a kalp destek cihazı takıldı, bebek için pompalı yaşam başladı.

Hastane koridorlarında büyüyor

Hamdullah'ın hastaneye yattığı günden bu yana 7 ay geçti. Yapay kalp takılıncaya kadar yatağından kalkamayan Hamdullah, pompa sayesinde düzeldi. Yemek yemeye başlayan Hamdullah, hızla büyümeye başladı. Son aylarda iyice ayaklanan Hamdullah, konuşmayı da söktü. Anne babasının dışında hemşirelere ‘abla’, büyük hastalara ‘abi, dede’ diye seslenmeye başlayan Hamdullah, ele avuca sığmaz hale geldi. Hasta büyüklerinin, hemşire ablalarının taklidini yapan, servisin sevgilisi olan Hamdullah, yaşıtlarının aksine hastane koridorlarında büyüdü. Henüz ayağıyla bir topa vurmadı, salıncağa, tahteravalliye binmedi, özgürce koşamadı. Çünkü o, kendisini yaşatan boyundan büyük kalp destek cihazına, dolayısıyla da hastaneye mahkum. En yakın arkadaşları 11 aydır yapay kalple yaşayan ve hastaneden dışarı çıkamayan 9 yaşındaki Barış Keklik ile nakil adayı, nakil olmuş ya da yapay kalp takılı hasta ağabeyleri, hemşire ablaları oldu.

Günler aylar geçti ve Hamdullah 2 yaşını hastanede doldurdu. 3 Kasım 2008 doğumlu Hamdullah, biraz gecikmeli de olsa yeni yaşını hastane odasında düzenlenen partiyle kutladı. Konukları doktor abla, ağabeyleri, hemşire ablaları, hasta abla, abileri oldu, hediyelere sevindi. Hiçbir şeyi anlamadan bilmeden pastasının mumlarını üfleyen Hamdullah için anne babası, yapay kalpleriyle odayı dolduran, organ bekleyen hastalar, kutlamaya katılan herkes tek bir dilekte bulundu: ‘Organlar toprak olmasın, Hamdullah'ta VE başka nakil bekleyen hastalarda can olsun.”

Bağış kalp zor bulunuyor

Ege Üniversitesi Kalp Nakli Programı Sorumlusu Prof. Dr. Mustafa Özbaran, kalp nakli bekleme listesinde 50 hastaları bulunduğunu söyledi. Bunlarının 10'una kalp destek cihazı takılı olduğunu belirten Özbaran, Türkiye'nin en küçük yapay kalpli hastası Hamdullah ve nakil hastalarıyla ilgili şunları söyledi:

“Cihaz takıp nakil yaptığımız 15 hastamızın hepsinin durumu iyi. Organ bağışı kıtlığı yaşıyoruz. Durumu çok kötü olanları, uygun kalp çıkana kadar emniyetli şekilde yaşatmaya çalışıyoruz. 2010 yılbaşından bu yana cihaz takılı 4 hastamız vardı. Dilekleri kalp bulunup nakil olmaktı, dilekleri gerçekleşti. 11 ay önce yapay kalp taktığımız bir başka hasta 9 yaşındaki Barış Keklik oldu. Geldiğinde 18 kilo ağırlığındaydı, cihazdan sonra rahatladı, kilo aldı, delikanlı oldu. Hamdullah Bebek 17 aylıktı, yürüyemiyordu, konuşamıyordu, hemşirelerden, doktorlardan korkuyordu. Şimdi ‘dede’ diye yanımıza geliyor, konuşuyor. Mayıs ayında kalp destek cihazı taktık. O yaş grupları yoğunluğu olmayan gruplar, kilolar. Toplumda da yoğunluğu olmayan grup, bunlara beyin ölümü gelişmiş vaka bulmak daha ender oluyor. Genelde 55- 75 kilo arasındaki kişilerde organ bulumu daha rahat. Çünkü toplumun ortalaması da öyle. Yüzde 10 oranında bir esneklik yapabiliyoruz maksimum. Öyle olunca kilo 50- 80 arası rahat, 50 ve altına inince 80'nin üzerine çıkınca zor bulunuyor. Çocuk hastalarımızla çocuk psikiyatristi arkadaşlar ilgileniyor, bir aile ortamı oluşuyor ama onlar da koşup oynamak istiyorlar. Bu istekleri normal. Fakat hiç yataktan kalkamayan, nefes almakta zorlanan çocuklardı, şimdi hiç olmazsa istediği yemeği yiyor, gelişimini tamamlıyor. Eski fotoğrafları yanyana koyarsanız değişimi görürsünüz. Gerçekten yaşam kurtarıcı cihazlar bunlar. Ama beklentimiz onları bu cihazlardan kurtaracak bağış kalpler.”