Vefa Lisesi'nin en vefalısı
Güncelleme Tarihi:
<B>Gaye GÜZELAY</B>
Oluşturulma Tarihi: Ocak 02, 2004 21:32
Mehmet Özdemir'in Vefa Lisesi'ne olan aşkı 40 yıl önce, büyük oğlunu okula yazdırmasıyla başlamış. Üç oğlu da aynı okuldan mezun olmuş. Onların okulu bitmiş ama Özdemir adeta okula demir atmış. Okul Aile Birliği'nde, Vefa Spor Kulübü'nde, Okul Koruma Derneği, Vefalılar Derneği ve Vefa Vakfı'nda çalışıyor. 80 yaşındaki Özdemir, her gün dört saat yolculuk yaparak okula geliyor ve ‘‘Gücüm yettiği kadar buradayım‘‘ diyor.
En büyük oğlunu 1963'te Vefa Lisesi'ne kayıt ettiren Mehmet Özdemir, o gün bu gündür Vefa Ailesinin mensubu. 40 yıldır Okul Aile Birliği, Okul Koruma Derneği, Vefa Spor Kulübü, Vefalılar Derneği ve Vefa Vakfı'nda çeşitli görevlerde bulunan Özdemir, bugün de Vefa Lisesi Eğitim Vakfı Yönetim Kurulu üyeliği görevini yürütüyor.
Her gün dört saatlik yolu göze alarak okula gidip gelen Vefa Lisesi'nin 80 yaşındaki 'Mehmet Amca'sı, yaptıklarının nedenini 'insan sevgisi' olarak açıklıyor. Mehmet Amca, ‘‘Gücüm yettiğince, bana git demedikleri sürece burada olacağım‘‘ diyor. Asıl mesleği müteahhitlik olan Özdemir, Vefa Lisesi ile ilk kez 1963'te, en büyük oğlunu bu okula kayıt ettirdiğinde tanışmış. O yıl okulun Koruma Derneği'ne seçilmiş. İki yıl sonra Koruma Derneği'nin başkanı olmuş. Bu görevi 27 yıl boyunca sürdürmüş.
Üç oğlunu da bu okuldan mezun etmesine rağmen, okulla ilgisini bir türlü kesmemiş. Okul Aile Birliği, Vefa Spor Kulübü, Vefalılar Derneği ve Vefa Vakfı'nda çeşitli görevlerde bulunmuş. Yıllar geçtikçe okulun 'Mehmet Amca'sı haline gelmiş.
Özdemir, Vefa Lisesi Eğitim Vakfı Yönetim Kurulu üyeliği görevinin yanı sıra, katiplik ve vezne işleri görevlerini de gönüllü olarak yürütüyor.
Sağlığının kötülüğüne ve yaşlılığın verdiği yorgunluğa aldırmadan, ‘‘Benim ilacım Vefa‘‘ diyerek her gün okula gelip gidiyor. Sabahları saat 8.00'de Levent'teki evinden yola çıkıyor. İki otobüs değiştirerek iki saat yolculuk yapıyor. Saat 18.00'e kadar vakfın başında duruyor. Her gün aynı saatlerde okulda olduğunu, bunu prensip olarak belirlediğini söylüyor.
SANA GELMEZSEM AYIP OLUR
Okulun ünlü öğrencilerinden en fazla Kemal Sunal'ı sevdiğini söylüyor. Onunla ilgili anılarından söz ediyor: ‘‘Mezunlar günlerinde ve diğer günlerde okula gelir gelmez beni ziyaret eder, bana 'Sen okulun simgesisin, sana gelmezsem ayıp olur' derdi.‘‘
Mehmet Amca, okuldaki öğrencilerle ilişkisini şöyle anlatıyor: ‘‘Öğrencilere her şekilde yardımcı olmaya çalışıyor, onlar için elimden geleni yapıyorum. Çocukları çok seviyorum. Tek sevmediğim huyları, sigara içmeleri ve kötü konuşmaları. Bir gün, sigara içerken gördüğüm öğrencileri uyardım. Sonra bir tanesi gelip bana, 'Hocam sigaradan vazgeçtim' dedi. Bir başka gün de, beni ziyarete gelecek olan bir arkadaşım, beni okulda nasıl bulacağını sordu. 'Mehmet Amca diye sor, öğrenciler gösterir' dedim. Gerçekten de öyle oldu. Arkadaşım çok şaşırdı.‘‘
Gücüm yettiğince
Vefa Lisesi'ne 40 yıldır gönüllü hizmet veren Mehmet Özdemir, o günden bu güne gözlemlediği değişiklikleri ise şöyle anlatıyor: ‘‘Ben burada iki zümre gördüm, Vefa Lisesi ve Vefa Anadolu Lisesi. Vefa Lisesi döneminde disiplin daha iyiydi. Mesela bugünün öğrencileri kravat takıyorlar ama kravatlar bellerine kadar iniyor. Eskinin velileri de bir başkaydı. Gelir, çocuklarının durumunu sorarlardı. Şimdi ise 'Devlet okuluna bıraktım, ne yaparsa yapsın, devlet okutmakla mükelleftir' diye düşünüyorlar.‘‘ İki yıl önce, Vakfın tüm yönetim kurulu üyelerinin okula bir dershane yaptırması kararını aldıklarını belirtiyor. Bu proje kapsamında okula kendisinin de bir dershane yaptırdığını anlatıyor: ‘‘Elimden geleni, hiçbir menfaat beklemeden yapıyorum. Ben bu okulu bırakamayacağım. İnsanlara yardımı, insanları seviyorum. Bu benim hayattaki idealim.‘‘
Her gün dört saatlik yolu göze alarak okula gidip gelen Vefa Lisesi'nin 80 yaşındaki 'Mehmet Amca'sı, yaptıklarının nedenini 'insan sevgisi' olarak açıklıyor. Mehmet Amca, ‘‘Gücüm yettiğince, bana git demedikleri sürece burada olacağım‘‘ diyor. Asıl mesleği müteahhitlik olan Özdemir, Vefa Lisesi ile ilk kez 1963'te, en büyük oğlunu bu okula kayıt ettirdiğinde tanışmış. O yıl okulun Koruma Derneği'ne seçilmiş. İki yıl sonra Koruma Derneği'nin başkanı olmuş. Bu görevi 27 yıl boyunca sürdürmüş.
Üç oğlunu da bu okuldan mezun etmesine rağmen, okulla ilgisini bir türlü kesmemiş. Okul Aile Birliği, Vefa Spor Kulübü, Vefalılar Derneği ve Vefa Vakfı'nda çeşitli görevlerde bulunmuş. Yıllar geçtikçe okulun 'Mehmet Amca'sı haline gelmiş.
Özdemir, Vefa Lisesi Eğitim Vakfı Yönetim Kurulu üyeliği görevinin yanı sıra, katiplik ve vezne işleri görevlerini de gönüllü olarak yürütüyor.
Sağlığının kötülüğüne ve yaşlılığın verdiği yorgunluğa aldırmadan, ‘‘Benim ilacım Vefa‘‘ diyerek her gün okula gelip gidiyor. Sabahları saat 8.00'de Levent'teki evinden yola çıkıyor. İki otobüs değiştirerek iki saat yolculuk yapıyor. Saat 18.00'e kadar vakfın başında duruyor. Her gün aynı saatlerde okulda olduğunu, bunu prensip olarak belirlediğini söylüyor.
SANA GELMEZSEM AYIP OLUR
Okulun ünlü öğrencilerinden en fazla Kemal Sunal'ı sevdiğini söylüyor. Onunla ilgili anılarından söz ediyor: ‘‘Mezunlar günlerinde ve diğer günlerde okula gelir gelmez beni ziyaret eder, bana 'Sen okulun simgesisin, sana gelmezsem ayıp olur' derdi.‘‘
Mehmet Amca, okuldaki öğrencilerle ilişkisini şöyle anlatıyor: ‘‘Öğrencilere her şekilde yardımcı olmaya çalışıyor, onlar için elimden geleni yapıyorum. Çocukları çok seviyorum. Tek sevmediğim huyları, sigara içmeleri ve kötü konuşmaları. Bir gün, sigara içerken gördüğüm öğrencileri uyardım. Sonra bir tanesi gelip bana, 'Hocam sigaradan vazgeçtim' dedi. Bir başka gün de, beni ziyarete gelecek olan bir arkadaşım, beni okulda nasıl bulacağını sordu. 'Mehmet Amca diye sor, öğrenciler gösterir' dedim. Gerçekten de öyle oldu. Arkadaşım çok şaşırdı.‘‘
Gücüm yettiğince
Vefa Lisesi'ne 40 yıldır gönüllü hizmet veren Mehmet Özdemir, o günden bu güne gözlemlediği değişiklikleri ise şöyle anlatıyor: ‘‘Ben burada iki zümre gördüm, Vefa Lisesi ve Vefa Anadolu Lisesi. Vefa Lisesi döneminde disiplin daha iyiydi. Mesela bugünün öğrencileri kravat takıyorlar ama kravatlar bellerine kadar iniyor. Eskinin velileri de bir başkaydı. Gelir, çocuklarının durumunu sorarlardı. Şimdi ise 'Devlet okuluna bıraktım, ne yaparsa yapsın, devlet okutmakla mükelleftir' diye düşünüyorlar.‘‘ İki yıl önce, Vakfın tüm yönetim kurulu üyelerinin okula bir dershane yaptırması kararını aldıklarını belirtiyor. Bu proje kapsamında okula kendisinin de bir dershane yaptırdığını anlatıyor: ‘‘Elimden geleni, hiçbir menfaat beklemeden yapıyorum. Ben bu okulu bırakamayacağım. İnsanlara yardımı, insanları seviyorum. Bu benim hayattaki idealim.‘‘