Türkiye hariç dünyanın geri kalanı Suriye’ye kayıtsız

Kurucusu olduğu yardım kuruluşu ‘Band Aid’ ile ebolayla mücadele için Afrika ülkelerine yardım kampanyası düzenleyen müzisyen ve aktivist Bob Geldof’la, Marka 2014 Konferansı için geldiği İstanbul’da konuştuk. Bir yandan Türkiye’nin ebola kampanyası için hiçbir yardımda bulunmadığından şikâyet eden Geldof, bir yandan da Türkiye’nin yaklaşık 1.5 milyon Suriyeli mülteci için yaptıklarını alkışladığını söylüyor. Geldof’la yürüttüğü yardım kampanyasını ve dünya liderleriyle olan görüşmelerini konuştuk:

Etiyopya’daki açlıkla mücadele için düzenlediğiniz ilk ‘Band Aid’ konserinin ardından 30 yıl geçti. 30 yılda Afrika’da ne değişti?
- Çok şey değişti. Örneğin bugün Sierra Leone’de 2 bin Afrikalı sağlık çalışanı var. Bu sağlık çalışanları için Afrikalı bir işadamı arkadaşım Afrikalı işadamlarından 50 milyon dolar topladı. 30 yıl önce bana bunları anlatsaydınız ‘şaka yapıyorsunuz’ derdim. Bugün dünyadaki en hızlı büyüyen 10 ekonominin 7’si Afrikalı. 30 yıl önce bu imkânsızdı.

POLİTİKACILAR HER ZAMAN VAATTE BULUNUR

‘Band Aid’ kampanyası için dünya liderlerine destek çağrısında bulundunuz. Dünya liderlerinden bugüne dek herhangi bir söz aldınız mı?
- Tabii ki dünya liderleriyle ve Birleşmiş Milletler’le çok konuşuyoruz. Ama ben artık verilen sözlerle ilgilenmiyorum çünkü politikacılar her zaman söz verir, vaatte bulunur. Ancak sonuçta vaat ettiklerinin çok azını verirler. Ben hemen şimdi yardım etmelerini istiyorum. Bunun yolu da kamuoyu baskısından geçiyor. Biz de kamuoyu baskısını bu sene yaptığımız gibi şarkı yaparak oluşturuyoruz. Bu sene ‘Do They Know It’s Christmas’ şarkısı çıktıktan iki gün sonra 192 milyon kişi sosyal medyada bu şarkıdan bahsetti.

TÜRKİYE KAMPANYA İÇİN HİÇBİR ŞEY YAPMADI

Kampanyaya destek almak için Türkiye’den herhangi bir siyasi liderle temas kurdunuz mu?
- Hayır ama şimdi sizin aracılığınızla Türk liderlere sesleniyorum. ‘Band Aid’ single’ı, 69 diğer ülkeyle birlikte Türkiye’de de iTunes’ta bir numara oldu. Ancak Türk hükümetinin bu kampanyaya hiçbir katkısı yok. Yani sıfır. Tabii ki şunu anlıyorum, Türkiye’nin içeride çok fazla sorunu var, büyük ihtimalle en büyük sorununuz da Suriyeli mülteciler. Bu, Türkiye’nin çok büyük bir iç sorunu, çünkü sayıları çok fazla ve dünyanın geri kalanından pek yardım alamıyorsunuz, bu gerçekten utanç verici. Hem Suriyeli mültecilere hem de Türkiye’ye yardım etmek için bizim de bir sorumluluğumuz var ama dünyanın geri kalanı hiçbir şey yapmıyor. Bu konuda Türkiye’nin kaynaklarının çok büyük ölçüde tüketildiğini anlıyorum. Aynı zamanda Türk halkının Suriyeli mültecileri ülkelerine kabul etmekte gösterdikleri zerafeti de alkışlıyorum. Başka hiçbir ülke bunu yapmıyor. Ama başka ülkelerin de kendi iç sorunları var. Özellikle de büyük bir ülkeyseniz bu konuda sorumluluğunuz bulunuyor -ki Türkiye büyük bir ülke-, çok eski bir tarihi var, çok büyük bir imparatorluktan geliyor. Dolayısıyla dünyanın her hangi bir yerinde yardımlarla çözülebilecek bir kriz olduğunda Türkiye’nin de bu çözüme dahil olması gerekiyor.

SİYASİ LİDERLERLE GÖRÜŞMEKTEN SIKILDIM

Peki, bundan sonra Türkiye’nin yardım kampanyasına katılması noktasında hükümet kanadından herhangi bir liderle görüşmeyi düşünüyor musunuz?
- Hayır, bu benim işim değil. Benim Türk liderlerle görüşmemin bir mantığı yok. Eğer hiçbir şey elde edemeyecekseniz neden liderlerle görüşesiniz ki? Benim arkadaşım değiller, ben de onların arkadaşı değilim, hatta bizim gibilerin rahatsız edici ve sinir bozucu olduğunu düşünüyorlar. Dolayısıyla görüşmenin anlamı ne? Gerçek şu ki, artık siyasi liderlerle görüşmekten de sıkıldım. Hoş insanlar olduklarını düşündükleriniz bile -ki aralarında gerçekten hoş insanlar var- size bir söz veriyorlar, beraber dışarı çıkıp gülümseyerek fotoğrafçılara poz veriyorsunuz ve sonuçta hiçbir şey elde edemiyorsunuz. Ben bu noktada kendimden çok taviz vermiş gibi hissediyorum.

Merkel sözünde durmadı

Size Afrika ülkelerine destek sözü verip sözünde durmayan liderler oldu mu?
- Evet, Almanya Başbakanı Angela Merkel. Bir insan ve kadın olarak ondan çok hoşlanıyorum, gerçekten çok hoş bir insan. Gidip onunla çay içebilirim, yemek yiyebilirim ve çok da iyi vakit geçiririm. Ancak o bir iş yapıyor, ben de bir iş yapıyorum, gündemimizdeki bir konuyu görüşmek üzere buluşup yarım saat konuşuyoruz. Sonuçta Merkel çok önemli bir kadın ve Almanya da çok güçlü bir ülke. Yani o anda orada ayrıcalıklı bir pozisyonda olduğumu biliyorum, ancak onların benimle ya da Bono’yla buluşmalarının sebebi, bu konuyu biliyor olmamız. Şarkıları, albüm kayıtlarını, U2’nin popülaritesini, vs. de düşünecek olursak aynı zamanda bu siyasi bir lobi faaliyeti. Merkel de sözünü tutmadı. Almanya, BM Binyıl Kalkınma Hedefleri doğrultusunda gayri safi milli hasılanın yüzde 0.7’sini gelişmekte olan ülkelere vermeyi taahhüt etmişti. İngiltere’de ekonomik krizin en yoğun olduğu dönemde bile fakir ülkeler için söz verdikleri şeyi yapmayı başardılar. Unutmayın ki ben İngiliz değilim, İrlandalıyım ama İngiltere’nin bu davranışı son derece sofistike ve medeni bir davranıştı. Bu neden Almanya’da olmasın? İşte bunu anlamıyorum. Bu dünyanın en fakir insanlarına bir söz verdiler ve hiçbir şey yapmadılar.