Tehlikeli görev

Uzayın keşfi hızla devam ediyor. Mars, Venüs, Jüpiter derken sıra Güneş Sistemi'nin halkalı gezegeni Satürn'e geldi. Uzaya gönderilecek olan Cassini-Huygens uydusu, Satürn'ün esrarengiz ayı Titan'ı incelerken tehlikeli bir görev de üstlenecek. Çünkü Cassini'nin enerji kaynağı, gövdesinde taşıdığı radyoaktif plutonyum...

Portakal rengi atmosferindeki kahverengi bulutlardan etan ve metan gazları yağıyor... Kaya ve buzdan oluşan adacıkları sıvılaşmış gazdan oluşma gölcükler çeviriyor. Bataklıklarında amonyak gazı kaynıyor... Bazen bir meteor ya da kuyrukluyıldız bu garip atmosferine çarparak kayboluyor...

Bilim adamları, Satürn'ün esrarengiz uydusu Titan'ı böyle tasvir ediyorlar. Dünyadan 1 milyar kilometreden daha fazla uzaklıktaki Satürn'ün çevresinde dönen bu kozmik top, dev bir plağa benzeyen gezegenin 18 ayından en büyüğü. Çapı 5150 km olan Titan, merkür gezegeninden daha büyük. Titan, tüm gezegen sisteminde atmosfere sahip tek ay. İşte bu yüzden de bilim adamlarını aşırı biçimde tahrik ediyor.

Bulut tabakasından dolayı, bugüne kadar teleskoplara yakalanamayan bu esrarengiz dev, şimdi incelemeye alındı. Amerikan Uzay ve Havacılık Dairesi NASA ile Avrupa Uzay Ajansı ESA'nın 3.4 milyar dolarlık bir masrafla organize ettiği Cassini-Huygens Projesi, önümüzdeki 6 Ekimde (en geç de kasım başında) hayata geçiriliyor. Cape Caneveral'den fırlatılacak olan bir füze, bu iki uyduyu Titan yolculuğuna çıkaracak.

Ancak ABD'de özellikle çevreci gruplar, bu olağanüstü büyük rakamlı uzay macerası için fırtınalar koparıyorlar. Çünkü Cassini, bünyesindeki nükleer reaktörden enerjisini alacak. Uyduda 32 kilogram yüksek radyoaktiviteli plutonyum bulunuyor. NASA, plutonyumun roketin fırlatılması sırasındaki patlamalara bile dayanıklı özel kaplarda muhafaza edildiğini bildiriyor. Ama çevreciler, Cassini'nin taşıdığı tehlikenin fırlatıldıktan yıllarca sonra bile devam edeceğini belirtiyorlar.

Cassini'deki nükleer reaktörün nedeni ise, karmaşık bir rota izleyen yolculuğunun büyük enerjiye ihtiyaç duyması. Cassini, yolculuğu sırasında 1999 yılının ağustosunda dünyaya çok yaklaşacak ve 500 kilometre ötemizden geçecek. İşte bu hesaplanan bu rotadan minicik bir sapma bile büyük bir felakete neden olabilir. Uydu, böyle bir felaket sonucunda dünya atmosferine girip yandığında, milyonlarca insan radyoaktiviteden etkilenecek. Gerçek anlamda bir felaket yaşanacak. Çevreciler ve bazı bilim adamları, yeni geliştirilen güneş enerjisi panelleriyle uydunun enerji gereksiniminin çözülebileceğini iddia ediyorlar.