Sınır tanımayan aşıklar

Ercan Türeci 2005'ten beri kısa adı MSF (Medecins Sans Frontieres) olan Sınır Tanımayan Doktorlar Örgütü'nün gönüllüleri arasında yer alıyor. Örgüt adına iki kez Pakistan, iki kez Nijerya, birer kez de Gazze, Sudan ve Yemen'e gitmişti. Bununla da yetinmedi, MSF'nin yanı sıra Kızılhaç'a da gönüllü çalışmak için başvurdu.

Nitekim Kızılhaç adına ilk görev yeri de 2010'da Pakistan'ın Peşaver şehri oldu. Kapısında 'Silah Yaralısı Hastanesi' yazan sağlık kuruluşunda, örgüt adına çalışanlardan biri de Zimbabveli fizyoterapist Pamela ... idi. Aslında Türeci ile Pamela, Gazze'de aynı zamanda, aynı amaçla, farklı örgütler adına bulunmuş ancak birbirlerini hiç tanımadan, adeta teğet geçmişlerdi.  Peşaver'de üç ay boyunca benzer zorluklara, tehlikelere göğüs gerdiler. Tepelerinden sürekli geçen savaş uçaklarına, burunlarının dibine atılan roketlere, yakınlarında patlayan bombaların seslerine karşın çalışmaya devam ettiler. Orada başlayan arkadaşlık, evliliğe kadar gitti.

Biz kahraman değiliz

ERCAN TÜRECİ Sınır Tanımayan Doktorlar Örgütü'ne ne zaman katıldınız?

- Çarşambalıyım, 78 kuşağındanım, Kurtuluş'çuyum. Hayatta bir duruşum, belli bir dünya görüşüm var. Zaten 'insanlar için ne yapabilirim' diye düşünerek hekimliği seçmiştim. Aynı duygudan hareketle MSF'ye 2005'te başvurdum. Örgütü bir atlama noktası veya iltica etmek için de kullanmak isteyenler çıktığından örgüt başvurulara biraz kuşkuyla yaklaşıyor. Benden o kadar çok belge talep ettiler ki ne oluyor diye sordum. Verdikleri haklı yanıt, "Gönüllülük esasında çalışıyor olmamız, hizmet verdiğimiz insanların en iyisini hak etmediği anlamına gelmez" oldu. Yüz yüze görüşmelerden sonra MSF'ye kabul edildim. İlk görevim 2005'te büyük bir deprem geçiren Pakistan'da oldu.

Aynı zamanda İstanbul Cerrahpaşa Tıp Fakültesi'nde öğretim üyesisiniz. Göreve çağırdıkları zaman nasıl gidiyorsunuz?

- Bazen yıllık iznimden kullanıyorum, bazen resmi izin, bazen de rapor alıyorum. Zaten örgütle hangi koşullarda, hangi sürelerde, nasıl destek verebileceğimizi de konuşuyoruz. İstanbul Üniversitesi rektörü Prof. Dr. Yunus Söylet ve dekanımız Prof. Dr. Özgün Evren yapılan işin farkında ve bu faaliyeti destekliyorlar.

MSF olarak hep sorunlu bölgelerde görev alıyorsunuz. Siz kahraman mısınız?

- Biz kahraman değiliz, dünyayı da kurtarmıyoruz. Ne yapıyorum, kimin için yapıyorum diye bakıyorum; altta kalanlar ya da kurtaracağın tek bir deniz yıldızı için (Tavuk Suyuna Çorbalar kitabından bir hikâye) yap işini diyorum. 2009'da Pakistan'da Dargay'a gitmiştim. Dört MSF gönüllüsü kaçırılmıştı. Bütün ekibi geri çağırdılar. 2010'da Peşaver'de Noel gecesi çok yakınımıza roket düşmüştü. Bizim çatıya da düşebilirdi... Her zaman risk var. Güney Sudan'da, Yemen'de keskin nişancılar ses getirsin diye özellikle bizim gibi gönüllüleri seçiyor. Onlar için birer hedefiz. Sık sık fidye için adam kaçırıyorlar."Bunlar Batılı, dışarıdan geliyor, zengin, illa birileri sahip çıkar" diye bakıyorlar. Ama MSF'in kesinlikle fidye ödememe politikası var. Bir kere ödersek arkası gelmez diye düşünüyorlar. Bir keresinde bizim de yolumuz kesildi, sorgulandık ama kaçırılmadık.

Sorunlu alanlarda çalışmak bir maceramı mı?

- Ezilen ve yoksuldan yanayım. Türkiye de gerilim katsayısı yüksek bir ülke. Açık söyleyeyim, Sudan, Yemen bana vız geliyor. Ben en zor olandan gelmişim. Paris, Londra, Brüksel veya Tokyo'dan gelen, 1980'li veya 1990'lı yıllarda doğmuş bir anestezist için macera olabilir. Ama benim için değil. Tabii ki gittiğimiz yerlerin koşulları Türkiye'yle kıyaslanmaz. Ancak siyasi, ekonomik geçmişimiz nedeniyle bana özel duygular yaşatmıyor. Pamela içinse farklı, değişik bir dünya. Farklı gözlem ve deneyimleri olabiliyor.