Şiirlerinden seçmeler

Güncelleme Tarihi: Ağustos 08, 2002 00:01

Oluşturulma Tarihi: Ağustos 08, 2002 00:00

* Rüzgarla Bir Hangi günün gecesidir / yazi kışta kılan bilirGün içinde görünmeden / günü suya salan bilirDağlar düze iner birdenAşkı sonsuz kılan bilir / rüzgarla bir olan bilirGöl göl olur damda biri / çentik atar günlerineSel sel akar diğerleri / güneş güler tenlerineBiri bine döner birdenYolu yakın kılan bilir / rüzgarla bir olan bilirRüzgar çocuk sesleriyle / mavi bir düş kurar gökteSözde türkü dalda çiçek / olur açar her yürekteGözden perde iner birdenDüşü gerçek kılan bilir / rüzgarla bir olan bilir----------------------------------------------------------------------------------------- * Dörtlerin Gecesi Özlenen ateş yakılmıştı sonundaElden ele bütün dünyaya taşınmıştıKıvılcım dansıydı gözlerdeki sevinçKavga dağlarda bilinci kuşanmışZindanlarda dirence sarılmıştıVe haykıran dudaklarHer ihanet vakti çöl çöl yarılmıştı Bir ağıttır belki Ağrı'da Zilan deresiDersim'de Laç deresi bir kanlı şiirOysa bir destandı Diyarbakır kalesiVe Diyarbakır zindanındaAteşle sevişen 'dörtlerin gecesi' Ne ki zindan - ne ki tutsak olmakNe ki kavga - ne ki dağlarda vurulmakBir sehpada idam olmak ne kiİhanet utancıyla yaşamak var ya haniOnursuzluğun lağım çukurunda yok olmakÜniformalı bir Dehak önünde durmakVe beyninin içindekileri bir bir kusmakSonra bir et yığınına dönüşüp kalmakİşte buydu Diyarbakır zindanında yaşamak Sesler ihanete dönüşürdü her geceBir taş çorba - bir dilim ekmek uğrunaİhanetler acılara dönüşürdü kalleşçeAcılar hep türkülere vururdu kendini Etten ve kemikten insan olur muBeyinsiz insan ayakta durur muAynı kavgaya gönlünü verenlerDostunu ihanet ile vurur mu O zindan ki zincir sesidir şarkısıHer sözünde bir çığlık yükselirHer notasında bin öfkeHer dizesinde bin isyan beslenirİsyan şiirlereŞiirler yüreklere seslenirO zindan ki her yemek vaktiTutsak ağızları kanla süslenir Onur kaleleri yıkılırken birer birerYüreklerde dal budak salar ihanetlerVe düşman kasetinde üç önderBeyinlerini kusarak düşmana sergilerAynı anda sıradan bir neferHiç aldırmadan önderlerinin sesineTutsaklık içinde özgürlüğü söyler Sus dostum sus - sözün yarıda kalsınÖzgürlük dilinde kilitli kalsınBaşlar eğilse de açılsın gözlerKonuşan önderler geride kalsın Ne zaman umutsuzluk çökse direncin kıyısınaBir acı saplanır yüreğin tam ortasınaKoğuşlar susarParmaklıklar dururRanzalarda küllenen umutlar ağlarGeriye doğru atılan her adımYakılan ateş üstüne yağmur diye yağar Anlatılmaz bir destandır yaşananNe söze gelir ne sazaKırbaçlar sopalara ve zincirlere karışırÖlüler ayaklara dolanır geceleriKanlı battaniyelere sarılırHer direnişte tabutlarla çıkılır dışarıGözyaşları zılgıt seslerine katılırElleri hep koynunda kalır kızlarınAnaların gözleri dikenli tellere takılırBir acılı sessizlik sarar yürekleriDicle'nin suları susuzluğa çakılırKale burçlarındaki akbabalaraVe üniformalar giyinmiş yeni Dehak'laraYalnızca zindanın mazgallarından bakılır Bir adam çoğalır bir başına hücresindeYüreği Kawa'dadır gözleri Babek'teAteşler yanarken dağ doruklarındaİhanet zindan karanlığında kol gezmekteKawa'lara Babek'lere bir yandaş gerekBu zindan karanlığına bir ateş gerekÇevrilen ihanet çarkını kırmak içinÖlümü göğüsleyecek bir yoldaş gerek Bir anda yırtılır zindan karanlıklarıSessiz bir gürültüyle sarsılır duvarlarPatlar bir beyinde Newroz ışıkları Ey ateşin ve güneşin çocuklarıHani bilincin sesi yüreklerimizdeGözlerimizde inancın sancakları neredeBu gidişe dur demek gerekir bilirimHücrede her saniyeyi bir yıl eylerimBir ateş yaktık sönmesin diye hiçbir yerdeO ateş sönerse yaşamayı neylerimBu yüzden üç kibrit ile Newroz günüYüreğimi sizlere armağan eylerim Üç kibriti bayrak diye devralanKi dağları delip dostlarına yol kılanHaykırdı ölüm haberini önde gideninÖzgürlüğü zindan karanlığında güneşleyenin Ey bu kavgaya gönül verenlerSer yerine sır verenlerSerden geçip de sır vermeyenlerBu zindan karanlığı yırtılsın diyeBu ihanet duvarları yıkılsın diyeNewroz gecesi bir önderAteşi bedeniyle zindanlara taşımıştırÖlürken bile hücresindeBizlere kıştan baharı muştulamıştırAteşi saraylara - kömürlerde değilBir ışık uğruna yüreğinde yakmıştır Silinmiyordu gözlerden süzülen yaşlarAksın diyordu herkes - aksınAğlamayı unutmuş gözler ağlasınGözyaşları alev alev harlansınDudaklarda tutuşup dillerde şahlansın Ölen artık yüreklerde bir bayraktırİhanet yolunda durulan bir duraktırKaranlıkta bir cingi ateşKörlere yol gösteren bir ışıktırAtılan zılgıtlar bir başkadır o günBir bayram günü ölümü sevmekÖlümsüzlüğe duyulan bir aşkadır o gün Dolaştı üç kibrit elden ele sessizceHücreden hücreyeKoğuştan koğuşa gizliceKonuşuldu uğrun uğrunTartışıldı geceler boyu ince inceZindandan dağlara vurdu şavkınıDağlardan en kalabalık kentlereDallarda çiçeklere verdi renginiNehirlerde en coşkulu köpüklereDolaştı yurdunu boydan boyaSazda kırılmayan telDilde susmayan söz oldu türkülere Zindanda yürekler yine baskıdaEller bağlı - gövdeler askıdaÜç kibritin ateşi sönsün istenirİnançlar ihanete dönsün istenirDüşünceler zincireSevgiler prangaya vurulsun istenirYüreklerde çağlayan özgürlük suyuBulana bulana durulsun istenirÜniformalı bir Dehak'ın şahsındaZalimin zulmü kurulsun istenir Baskılar yetmezse itirafta bulunmalaraYapılan itiraflar dinletilir tutsaklaraİşte biri - biri daha - biri dahaSusardı bütün koğuşlarDönerdi bir anda sessiz mezarlaraVe çığlık çığlığa o sessizlikBinlerce öfkeyiBinlerce isyanı doldururdu bakışlara Üç kibriti dörtlemek derdi bir sesDört kibriti beslemekVe ölümü isyan ateşleriyle düşlemek Bir koğuş vardı koğuşlar içindeÜç kibriti dörtleyenler yatardı içindeDört yıldız gibiydiler yıldızlar içinde Teslimiyete gönül verilirken önlerindeAteşi çoğaltarak yakmak gerek dedilerÖlüme yaşamak diye bakmak gerek dedilerSönüyorsa yakılan ateşler birer birerAteşi bedenlerde çoğaltmak gerek dedilerOturdular her gece diz dizeÖnce ölümü sevmeyi öğrendilerVe ölümde ölümsüzlüğün rengini gördülerKarardan önce yurtlarında kalanlarınıÇiçeklerinde açanlarını sordularDüş değildi yaşayıp gördükleriSözlerini gelecek adına bir düş diyeDördü bir ağızdan hayra yordularBinlerce tutsak içindeVe en kanlı kudurmuşluğunda vahşetinÖlüm cehenneminde bir cennet kurdular Havasızlık içinde veremler yaratılırkenGardiyan hakimler ve savcı çavuşlarlaHer gece mahkemeler kurulurkenİnsanlar soyundurulup makatlar aranırkenHangi kuş konardı zindan penceresineVe makatlara sigara takılıp yakılırkenİnsanlar dört ayak ile yürütülürkenHangi bayrak çekilirdi onur kalesine Üç kibriti yüreklerinde dörtleyenlerAçlığın ve yoksulluğun kötülüğünü gördülerAma hiçbir şeyinBoyun eğmekten daha kötü olmadığınıVe boyun eğenlerinYarınlara kalmadığını bildilerHer kötülüğün daha kötüsünü tartışıpGözlerinde bütün korkuları sildilerBinlerce baskıdan ve küfürden sonraNewroz ateşi yakıp şiirler söyledilerO günün adını milat koyupÜç kibrit öncesiVe üç kibrit sonrası dediler Ötsün diye kendi yuvasında kuşAçsın diye kendi dalında çiçekGördüler ki yepyeni kibritler gerekAteş olup yanmaktaysa bütün gerçekYanarken türkü söyleyen canlar gerekAteşi kanıyla tutuşturanlar gerek Patladı zindanlarda yepyeni bir isyan seniÖlümdür sınayan insan yiğitliğiniÖlümü bedenimizde boğmak gerekÖlümsüzlüğe varıp ölümlerdeDağlarda kır çiçeklerince çoğalmak gerekÖlümü gamzelerde çiçeklemek ve gülmekGülmek ki yaşama bilenmek demekİlle de insan sıcağı kokarken koğuşlarGülmek kiKurumuş derelerde sellenmek demekÇöl kuraklığında güllenmek demekVar git dostum var gitKendin al bu gece nöbetiBu gece ölmekSonsuz bir ölümsüzlüğe yürümek demek Aylardan mayıs ki dallarda çiçektirToprakta bereket ve doğada renktirİnançta güzellik ve zamanda gelecektir Dört yoldaş o gün baharın koynuna girdilerÖlümün alçaldığını gözleriyle gördülerGömleklerini - kalemlerini ve saatleriniAnılsınlar diye sevdiklerine verdilerVe dört ağızdan üç kibritin ışıklı sesiniGök gürültüsünü çıldırtarak gürlediler Bu ihanet girdabında boğulmadanŞahsımızda davamız son bulmadanVe geriye dönüşler virüs gibi çoğalmadanCanımızla bu ihanet çarkına dur demeliyizOnur bayraklarını göğsümüze dikmeliyizKawa'nın örsüne koyup davamızıYüreklerimizi körüklenen ateşlere sürmeliyizBu zindanda yolumuz aydınlıktır artıkÜç kibriti dörtle çarpıp bu geceBütün şehitlere konuk gitmeliyiz Saat dörtte dört canın etrafı dört duvarDuvarların ötesi mayıs gülleri ve baharAnalar ve bacılar ağlayacakmış ne çıkarBu gece 'dörtlerin gecesi'Dört göğüste yar diye yalnızca ateş yanarBiri nöbet tutar - biri bildiri yazarDiğerleri dört kişilik bir ateş kurar Zindan sessiz - zindan canlı bir mezarGökyüzünde bir anda dört yıldız kayarBütün dostlar uykudaDörtlerin gözlerinde yalnız ateş varDimdik başlarlaEmin ve kararlı bakışlarlaİhaneti durdurmak için ateşe yürüyorlarDördü de yaşamaya sevdalıÖzgürlüğe nişanlıydılarTutsaklık kesmişti mutluluk yollarınıBu zindanda ölüme nikahlıydılarBu ölüm ki özgürlüğün ilk adımıTutsaklığın ve ihanetin kırılma anı Takvimde on yedi mayıs kalkarOn sekiz mayıs dörtlere bakarDışarda güne hazırlanırken tomurcuklarDört candan başka uykudadır bütün tutsaklarDağ - taş ve zindan uykudadırYalnızca dört özgürlük yolcusuO gece ölüme hesap sormaktadır Yıllar boyu işkenceler içindeİhanetler ve direnmeler içindeBeklediler - beklediler de gelmedi ölümTuttular yakasından koydular önlerineKonuş be ölüm - konuş dedilerBiz büyürüz sen böyle küçüldükçeSeninle kavgamız insanlık tarihiyledirPrometheus'tan Spartaküs'eBruna'dan Che guewera'yaVr Kawa'dan bizlere dek ateş iledirGel de bağdaş kur soframıza ey ölümSenin alçaldığını görmekÖzgürlük adına sunulan canlar iledir Zindan sessiz - zindan canlı bir mezarDört can el ele bir demire sarıldılarTinerler - neftler ve boyalarZindanda dört canKazan altında betona çakılmış birer çiviydilerDemirin beline sarılmış dört perçindilerVe bir potada erimeye hazır cevherdiler Haykırdı üç kibrit yolunda önde gidenAteşi zindanlardan kentlere götürenTamam mıyızÜç yerine dört kibrit çıkarıp cebindenYaktı yüreğindeki korlanan ateştenTutuşan ateşPatlayan tinerlerin ve neftlerin sesiDokunmasın hiç kimseBu gece dörtlerin özgürlük gecesiDört bin yılda yazılmış bir destanınGüneş diliyle söylenmiş ilk hecesiBöyle tutuşur - böyle yanar ancakUzay çağında bir zindan gecesi Bir havar yükseldi zindandan kırlaraDört ateşten dört kıvılcım düştü dağlaraDağlar tutuşup indi bağlaraDört ayrı ses yükseldi her ateştenSöndürmeyin ateşiÜfleyin korlara - üfleyin korlara (...)Yak artık canlarla yakılan ateşleriYak ki açılsın dünyanın körelmiş gözleriYak ki yırtılsın geceler ışığınlaYak ki tarihi yeniden başlatsınKawa'nın -üç kibritin ve dörtlerin sözleriYak ki yayılsın dünyayaAteşin ve güneşin olümsüz sesi -----------------------------------------------------------------------------------------* Gözler Yangın Şimdibunca yıl çığlıklar koşturulmuş bu yoldadeli taylar gibi ter içinde çığlıklarsavrulan bir yanlışa vurulmak için miyoksa dağları yırta yırta yürüyenbir ırmak diliyle durulmak için mi gözler yangın şimdi-ufuklar dumandünya değişiyor-masalı koca bir yalan tam kırk yıl bulandırdılar sularınilüferleri dağlara taşıdılarkekikleri çaylarauğrun uğrun-ince ince-gizliceve sinsice yürüdüler karanlıklarapınarbaşlarında yarpuzlar utandıormanda koknarlarsonra leylak düşmanı bir akşam vaktidünyanın değiştiğini buyurdularihaneti kanlı bir gelinlik içindeyeryüzünün yatağında doyurdular durduk düşündük sularla birliktedağlarla - ormanlarla - bulutlarla birliktedurduk düşündüknergislerle - nevruzlarla - güllerle birlikteyok olan hiçbir çiçek yoktu yeryüzündedurduk duşundukmartılarla - turnalarla - güvercinlerle birlikteyok olan hiçbir güzellik yoktu yeryüzündedurduk düşündüknehirlerle - denizlerle - okyanuslarla birlikteyok olan hiçbir dalga yoktu yeryüzünde tamda yunuslar sevişirken arşipel'detamda gökkuşağı sevinleşirkenözlenen renkler siliniyor dedilertamda insanın insanlığına çeyrek kalayarım metrelik cam bir savaş alanıylaçıktılar karşımıza teknoloji yalanıyla gözler yangın şimdi ufuklar dumandünya değişiyor masalı koca bir yalan çocuklar ölürken bütün ulkelerdeey koca nazımey ustamın ustam dediğimilyonlar içindeki vatansız yalnızım çocuklar güldü demiştin o büyük ülkedegelde gör şimdio yüzlerde büyümüş yarınsız öfkeyigelde görgece gelen telgraftaki yüce değerinnasıl bir körlüğe kurban verildiğiniyüreklerde yükselen son anıtındagelde gör nasıl yerlere serildiğini sonrası vurgun soygun ve talansonrası gözyaşı ve kançaykovski harlemde bir tepinmetolstoy sütyen boşluklarında pembe dizimayakovski bir papaz duası belkipuşkin çarlık özlemlerinin şiirsel gizi gözler yangın şimdi ufuklar dumandünya değişiyor masalı koca bir yalan ne olur tunçtandı demirdendi demeseydinbir tabuttan korkan o şaire gönül vermeseydina....... neruda'nın sili kasımpatılarınıhasan hüseyin'in kırmızı gül dallarınıhoward fast'ın fırtına sonrası çığlıklarınıölmeden önce mezarının başına koysaydınburcu burcu gürcü gürcü koksaydındünya değişiyor masalına kahkalar atsaydınson anda söküp ellerini kanayan kalbineçocuk yüzlü yepyeni bir şiir çıkarsaydın nasılda severim senihiroşimalı bir kızın yaprak dudaklarındaişçi tulumuyla istanbul da taksim alanındave 1960 yazında küba da nasılda severimal şimdi ellerimiyattığın o büyük ülkenin topraklarına uzatyanar parmaklarım yanarne solohovlar ne de gorkiler varyalnızca seni o topraklarda tutsak edenlerve memed in özlemiyle oraya gömenler var yanardağlar mı patlıyor bilemiyorumdenizlerle karalar yer değiştiriyordinazorlar mı göçüyor yoksabir yanım tırpan yine-bir yanım gül bahçesibir yanım soygun yine-bir yanım ter ezgisisöylermisin ey ustaların ustasınedir bu değişmenin yarınsız sonrası şimdi senin ceviz yaprağı kıvıl kıvıl ülkendekimi dünya değişiyor masalının halindeki orta asya nın kımız tadı hala dilindekimi zonguldak madenlerindepaşabahçede ve çukobirlikteyurtiçi kargoda ve toros gübrededirenen bütün yüreklerle birliktekimi dört bin yıllık güneş peşindeadının özgürlüğü için döğüşmektedeğişen nedir söylermisinalınterinin nehirleştiği bu yaşam içinde bir tren penceresinde saman sarısı saçlarrüzgarın yelesinde nasıl ülkeden ülkeyebeyinden yüreğe nasıl fırtınalarla koşaro büyük coşkularo sonsuz duygularuzansam her teline şimdi ellerim yanarher biri beş dolara bir masadan uçarbir başka masaya konarseninse bu korkutuk gidiş içindeinsanlık adına yüreğin bir başka kanar dikersin gözlerini masmavi yarınlarainsanlığın insanca yaşamını özlersinve söylenirsin kendi kendineçağının tanığı her şair gibi sen dene açlık ne zulüm ne de kanancak biz kazandığımız zamanve bütün insanlık insanca yaşadığı zaman-----------------------------------------------------------------------------------------* Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek Yarım kalan hiç bir yolculuk yok bu yaşamdaBir birine karıştırılan hiçbir boyut yok15 yaş nedir ki yılların sözde çizilen anlamındaYa bir duygu selidir aralıksız ya daBir inanç fırtınasıdır yüreğinDirence açılan gençlik boylarındaBir devrin sembolü diyorlar şimdi adınaToprağa ölüm düştükten sonra hiroşima’daTüm bitkilerden önce yeşeren birAçelyaŞimdiKadıköy rıhtımındaNeyi çağrıştırıyor sanaSen söyle direnç çiçeğiNeyiBir köpükOnur uğrunaÇürüyen ırmaklarHenüz dile gelmediİstanbul’u ezen suskunluğunda seninGazetelerdeResimlerinle dolarken sayfalarNedenseSöyleşilerde yalnızcaBeyin hücrelerineYöneltiliyor sorularSense ölüm rengine inatKan maviliğinceSusuyorsunYalnızca geçmişinGelecektekiO ölümsüz sesini yansıtıyorsunHani o bin renkli açelyanınİnançlı sesini yansıtıyorsunGülümsüyorsun susuyorsunEyyyyyyyyyyyyyyyyyyOvaların ateş ateş çölleştiği yerdeToprağın ırmak ırmak yüreklenişi senYarınlara selamını iletsin diye adınDamarlarına bağlanan yaşamÖlümü kucaklarken ellerinleKopardınKurtarmak için enginlerin anlamınıGökyüzünü yere indirdiğinden beriVe silmek için bir damlanın yüzünüBir okyanusu kucağına bastığından beriAdın birAçelyadırArtık seninKoynuna ölümDüşen tüm topraklardaBir açelyaYepyeni sözcükler yeşeriyor şimdiAlnının ışıklı yamaçlarındaYüreğini işitmek gerek duymak içinSoluğunu solumak gerekHer dalıp gidişindeBin şiirÇıkarıyor belki gözlerinYaşama gözlerinle dalmak gerekBir devrin sembolü diyorlar şimdi adınaVe imgelerin en ulaşmaz doruğundaEy herşeye bitti diyenlerKorkunun sofrasındaYılgınlık yiyenlerNe kırlarda direnen çiçeklerNe kentlerde devleşen öfkelerHenüz elveda demedilerBitmedi dahaSürüyor o kavga ve sürecekYeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek�

Haberle ilgili daha fazlası:

Şiirlerinden seçmeler

BAKMADAN GEÇME!