Şehir eşkıyaları iyice azıttı

Deniz SİPAHİOLAY, 1 Haziran Perşembe günü saat 13.00'te Karşıyaka Girne'deki Yunuslar'ın önünde gerçekleşiyor.Emekli Nermin Türkmen, oğlunu aramak için telefon kulübesine giriyor.Telefon kartını makinaya takacağı sırada kulübenin kapısını açan biri bütün gücüyle vuruyor.Türkmen, yediği darbeyle başını telefona çarpıp yere düşüyor.Adam yetinmeyip bir kez daha vuruyor ve çantayı Türkmen'in kolunu çıkartırcasına çekiyor.Zavallı kadın, ne yapacağını şaşırmış direnemiyor.Şehir eşkıyası motorsikletine atlayıp kaçmaya başlıyor.Türkmen, toparlanıp ayağa kalkıyor.Eli, kolu kanıyor.Bağırarak yardım istiyor.İzmir'in en işlek caddelerinden biri olan Yalı Caddesi'nde bir tek araç durmuyor.Taksiler dolu, boş olan da hırsızı takip etmek istemiyor.Türkmen, çaresiz, ağlayarak Bostanlı Karakolu'nun yolunu tutuyor.Polisler, belki hergün karşılaştıkları ve kanıksadıkları herhangi bir olaymışçasına sakinler; ‘‘Biz yakalıyoruz, sonra da salıveriyorlar. Başa çıkamıyoruz...’’ diye yanıt veriyorlar.Nermin Türkmen, güpegündüz Karşıyaka gibi bir yerde saldırıya uğramanın şokunu yaşıyor.***SON dönemde bu tür gasplar artmaya başladı.Geçen hafta Bostanlı Ziraat Bankası'nın önünde benzer bir olay yaşanıyor.Emekli maaşını alan bir kadın yine motorlu şehir eşkıyasının saldırısına uğruyor.Nergis Tren İstasyonu'nda, Karşıyaka Çarşısı'nda olaylar tekrarlanıyor.Bildiklerimiz bizi telefonla arayıp, dertlerini anlatan vatandaşlarımızdan ibaret.Bilmediklerimiz ise polis kayıtlarında mevcut.İzmir'de hele hele Karşıyaka'da bu tür olaylara alışık değiliz.Karşıyaka'da gecenin hangi saati olursa olsun insanlar, rahatlıkla yürüyüş yapıp evlerine dönerlerdi.Şimdi ise şehir eşkıyaları gün ortasında binlerce aracın geçtiği bir caddede saldırıda bulunmaktan çekinmiyorlar.***NERMİN Türkmen'in başına gelen yarın hepimizin başına gelebilir.Hiç beklemediğimiz bir yerde hazırlıksız yakalanabilir, belki de bir bıçakla karşı karşıya kalabiriz.Şehir eşkıyasının arkasından gitmemeyi anlıyorum, ama zor durumda olduğu her halinden belli olan bir insana yardım etmemeyi de içime sindiremiyorum.Büyükşehirde yaşam her geçen gün zorlaşıyor.İnsanlar çevrelerine daha duyarsız oluyorlar.Bir gerçek var ki; ‘‘bana dokunmayan yılan, bin yıl yaşasın’’ mantığı toplumları duyarsız hale getiriyor.İnsanı insan yapan duygular gözardı ediliyor.Polisin her olaya müdahale etmesinin zor olduğunu kabul ediyorum.Ama tekrar ediyorum...Gün ortasında, binlerce aracın gelip geçtiği Karşıyaka Yalı Caddesi'ndeki bir saldırıyı da Emniyet'in savunabileceğini zannetmiyorum.Şehir eşkıyalarının bir an önce yakalanmasını bekliyoruz.