Şehidin kalp atışları

ŞEHİT FURKAN IŞIK'IN FOTOĞRAFLARI İÇİN TIKLAYIN...

ŞEHİDİN SİTEDE YAYINLANAN 9 SANİYELİK VİDEOSUNU İZLEMEK İÇİN TIKLAYIN...

Şırnak'ta PKK'nın yola döşediği bombanın uzaktan kumandayla patlatılması sonucunda şehit düşen Piyade Asteğmen Furkan'ın ailesi onun hatırasını, adına kurdukları internet sitesinde yaşatıyor. Şehit Furkan Işık, sitesinden "Ben sizi duyuyorum. Sessiz olursanız siz de duyacaksınız kalp atışlarımı... " diyor.

Hayatının baharında 12 askerimiz şehit oldu geçtiğimiz hafta. Daha önce kaybedilen 30 bin hayat gibi soldular... 30 bin şehit annesi, 30 bin şehit babası ve onbinlerce şehit kardeşi, şehit çocuğu kaldı geride. Onlardan bazıları acılarını şehitlerinin adına kurdukları sitelerde yaşatıyorlar. Şehit Asteğmen Furkan Işık da onlardan biri.

Işık, Şırnak'ta PKK'nın yola döşediği bombanın uzaktan kumandayla patlatılması sonucunda geçtiğimiz yıl şehit düştü. Anne Tülin Işık, 'Vatan sağ olsun demiyorum, içim çok fazla yanıyor" dedi cenazesinde. 22 yaşındaki Furkan Işık, Dumlupınar Üniversitesi İktisat'tan mezun olur olmaz, askere gitme kararı almıştı. Bir an önce askerliği bitirmek ve iş hayatına atılmak istiyordu. Bilgisayar hakkında çok şey biliyordu. Serbest olarak çalışıyor ve web sayfaları hazırlıyordu. Arkadaşlarının deyişiyle çok iyi bir web tasarımcısıydı. Ama teröristin kanlı elleri yakasını bırakmadı.

Web sitesi tasarlayarak hayatını kazanacaktı

Ailesi, web sitesi tasarlayarak hayatını kazanan Furkan'ın adına hatırasını canlı tutmak için bir web sitesi kurdu. Siteyi Furkan'ın doğumundan ölümüne kadar yaşadıkları ve tüm sürecin fotoğrafları doldurdu. En çarpıcı olanı da Furkan'ın doğum ve ölümünü kendi ağzından anlatan yaşam öyküsü:

"Yıl 1984…11 Aralık Salı. Sisli,puslu bir İstanbul akşamı. Süleymaniye Doğumevi muayene odasındaki görevli doktorlar ilk kontollerinden sonra "Çocuğunuzun kalp atışlarını alamıyoruz" derler ve bir şekilde hocalarını çağırıp, bir de onun görüşlerini almak isterler. Uzman doktor odada elektrikle çalışan ne kadar cihaz varsa hepsinin fişini çektirir, oda sessizliğe bürünür. Dinler ve minicik yüreğimin atışlarını duyar…Onu çağıran doktorlara da dinletir, acilen doğumhaneyi hazırlatır.

Akşam 19:35 Dünyaya ilk gözlerimi açtığım dakikalar.,.Yaşanan bunca zahmetten sonra beni saran o ipek kollar,o sıcacık kucak, yorgun ama bir o kadar mutlu bana özlemle,doyasıya bakan bir çift göz… Kokusunu hiç unutmayacağım o eşsiz o en değerli varlık...Annem…

2005 yılında Dumlupınar Üniversitesi İktisat bölümünden mezun oldum. Artık hayatın basamaklarını sırası ile çıkmak gerekiyordu. Askerliğe karar verdim.Kısa dönem istedim, yedek subaylık çıktı. Vardır bir hayır dedim. Eğitimler bitti ve Asteğmen olarak görev kurasını Şırnak çektim. Onda da bir hayır vardır dedim ve Temmuz'da birliğimdeydim… Sizlere 2007 de Mart'ta görüşmek üzere diye web sayfam aracılığı ile mesaj bırakmıştım… Sonrası…01 Eylül 2006 Cuma Akşam üzeri…Saat 17 10… Sevdiklerime ve sevenlerime…Yeni görevler üstlendim. Elbet birgün buluşacağız…Görüşmek üzere! Ben sizi görüyorum… Ben buradayım…Sessiz olursanız siz de duyacaksınız kalp atışlarımı…"