SavaÅŸtan kaçan Iraklı 21 yıl sonra yeraltından çıktı

Irak'ta Cevad Emir Seyid'in inanılmaz öyküsü konuÅŸuluyor. Ä°ran-Irak Savaşı'ndan kaçan ve tam 21 yıldır bir hücrede saklanan Seyid, Saddam Hüseyin rejiminin devrilmesinden sonra hayata yeniden ‘‘merhaba’’ dedi. Irak'a Özgürlük Operasyonu'nda Allah'ın BaÅŸkan Bush'a yardım ettiÄŸini söyleyen Seyid ÅŸimdi kendisine uygun bir eÅŸ arıyor.Irak, Ä°ran ile savaÅŸa girmiÅŸti, ordudan firarın cezası ölümdü ve Cevad Emir Seyid cepheye gitmeyip gizlenmeye karar verdiÄŸinde henüz 24 yaşındaydı. KimliÄŸini yaktı, kitaplarını bir un çuvalına doldurdu ve mutfağın altından tünel kazarak hücresine geçti. Tarih 2 Aralık 1981'di. Yaklaşık 90 cm enindeki, 1.5 metre yüksekliÄŸindeki hücresi bundan sonraki 21 yıl onun yuvası olacaktı. BaÄŸdat'ın 90 mil güneydoÄŸusundaki Kerad köyünde yaÅŸayan, ekonomi eÄŸitimli Seyid'in tek krutuluÅŸ çaresi bu sığınaktı. BeÅŸ hafta önce hücresinden çıktı ve öyküsünü Ä°ngiliz Daily Telegraph gazetesine anlattı: ‘‘İlk kez hücreye indiÄŸimde genç bir askerdim. Ordudan firar ettim. Åžii bir din adamının da müridiydim. Saddam Hüseyin'in ajanları peÅŸimdeydi. Her ne pahasına olursa olsun yakalanmam talimatı verilmiÅŸti ve idam edeceklerdi. Kuzenimle birlikte Ä°ran'a kaçma planları yapıyordum. Ancak kuzenim dini inançları nedeniyle idam edilince annemle birlikte bu yeraltı hücresini planladık. Hücrenin beton kapağını mukavvalarla örttük. Annem gizlice yemeÄŸimi getiriyordu. Duvarlarda ayna, çaydanlık, diÅŸ fırçası, saati asabileceÄŸim çengeller vardı. Zeminde sol tarafta 7.5 cm çapında bir kuyu açtım, saÄŸ tarafta kitap büyüklüğünde tuvaletim gömülüydü. Geceleri kuyunun üstünü yastığımla kapatıyor, tuvaletin üzerinde de ayaklarımı uzatıp, uyuyordum. Gün ışığı sol üst köşedeki delikten sızıyordu. Kuran okuyor ve radyomdan BBC'nin Arapça dünya haberlerini dinliyordum. 11 Eylül'den sonra Bush teröristlerin avlanacağını söylediÄŸinde Saddam'ın günlerinin sayılı olduÄŸu müjdesini verdim anneme. 9 Nisan'da BaÄŸdat düştükten sonra da temkinliydim ve ortaya çıkmak için ertesi günü bekledim. Bush ile karşılaşırsam ona teÅŸekkür edeceÄŸim ve beni ölümden döndüren iyi bir insan olduÄŸunu söyleyeceÄŸim. Åžimdi yaÅŸlı ve çökmüş bir haldeyim, ama bir delikanlı kadar heyecanlıyım ve enerji doluyum. BaÄŸdat'a gitmek ve ekonomi alanında bir iÅŸ aramak istiyorum. Saddam döneminin hatırası olarak hücreme dokunmayacağım. Kalsiyum eksikliÄŸinden dökülen, bir kibrit kutusunda sakladığım diÅŸlerimi ve kestiÄŸim sakallarımı koyduÄŸum torbayı aldım. O günlerin hatırası.’’Â