Savaştan gecekonduya
Güncelleme Tarihi:
Savaş onları Ukrayna’daki ailelerinden, evlerinden koparıp Beyoğlu’nda bir gecekonduya sürükledi. Ukrayna Paralimpik Yüzme Milli Takımı’nın iki antrenörü İrina Paveleva ve Natalia Samorodina, küçük çocuklarıyla birlikte savaştan kaçıp Türkiye’ye sığındılar. Kaçarken 15 yaşındaki engelli sporcu Nikita Dudchenko’yu da geride bırakmadılar. Antrenörleri Nikita’nın antrenmanları için tesis ve daha iyi bir ev arıyor.
2004 Atina ve 2008 Pekin Olimpiyatları’nda yüzmede Ukrayna’yı temsil eden ve şimdi engelli yüzücülere antrenörlük yapan Natalia Samorodina (39) ile antrenör İrina Paveleva (41) öncülüğünde 17 Şubat’ta kamp için İstanbul’a gelen Ukrayna paralimpik yüzme takımı, haziran ayındaki Dünya Paralimpik Yüzme Şampiyonası’na hazırlanıyordu. 24 Şubat’ta Rusya ve Ukrayna arasında sıcak çatışmanın başlamasıyla ülkelerine dönememiş, savaşın şiddeti artınca 5 ay Türkiye’de kalmışlardı. Temmuz ayında ülkelerine dönebildiler ama döndükten kısa bir süre sonra kendilerini yeniden şiddetlenen savaşın en sıcak noktalarından birinde buldular. Savaşın Zaporijiya Nükleer Santralı çevresini hedef alması onların yaşamını cehenneme çevirdi. İrina ve Natalia, geçen ekim ayında küçük çocuklarını da alıp ülkeden kaçmaya karar verdiler. 4 yaşından beri antrenörlüğünü yaptıkları serebral palsi hastası 15 yaşındaki engelli milli yüzücü Nikita Dudchenko’nun annesi Victoria ve babası Igor bu haberi alınca, “Yalvarırım oğlumu yanınıza alın” dediler. Böylece iki antrenör ile üç çocuğun Türkiye günleri başladı.
Bak Ulf, FETÖ işte budur
TÜRK ANTRENÖR KOL KANAT GERDİ
Natalia Samorodina 8 yaşındaki oğlu Alexandre’yle, İrina Paveleva ise 7 yaşındaki kızı Miroslava ile birlikte Türk paralimpik yüzme milli takımı antrenörü Duran Arslan’ın tanıdığına ait bir gecekonduda yaşarken 15 yaşındaki sporcuları Nikita Dudchenko’yu da bir an olsun yanlarından ayırmıyorlar. Yaşadıkları gecekondunun kapılarını Hürriyet’e açan antrenörler Natalia ve İrina, yaşam koşullarını şöyle anlattı: “Duran Hoca sayesinde başımızı sokacak bir ev var, güvendeyiz. Ancak yaşadığımız gecekondu çok kötü durumda. Duş yok, banyo yapamıyoruz ve rutubet çok fazla. Her gün yürüyerek Kasımpaşa Spor Kulübü’ne gidip karnımızı doyuruyoruz. Çocukların eğitimi yarım kaldı, uzaktan eğitim alıyorlar. Nikita yüzme eğitimlerine devam edemiyor.”
Savaş mağduru sporculara yardım eden Türk paralimpik yüzme milli takımı antrenörlerinden Duran Arslan ise “Savaşın psikolojik izlerinin silinmesi için spor yapmaya devam edebilmeleri önemli” diyor.
‘ACILARIMIZI ŞAMPİYONLUK İLE UNUTTURACAĞIM’
Annesi ve babasının onu kurtarmak için antrenörüne emanet etmesiyle ilgili konuşan Ukrayna Paralimpik Genç Yüzme Takımının 15 yaşındaki sporcusu Nikita Dudchenko, “Annemin ve babamın beni gönderme kararını duyunca kalbim sıkıştı. Onları bırakamazdım. 3 ablam var ve ailenin en küçüğü benim. Bu kararı benim hayatta kalmam için aldıklarını anladım. Sarılarak vedalaştık, çok fazla ağladık. Onlara ‘Tekrar geleceğim ve size tekrar sarılacağım’ dedim, sözümü tutacağım. En büyük isteğim savaşın durması. Antrenmanlarıma devam edebileceğim bir tesis lazım, her gün çalışmam gerekiyor çünkü ilk turnuvada aileme tüm acılarını unutturacak bir şampiyonluk hediye etmek istiyorum” diye konuştu.
‘YALVARIRIM OĞLUMU DA ALIN’
Yüzme antrenörleri İrina Paveleva ve Natalia Samorodina, küçük çocuklarıyla birlikte savaştan kaçıp Türkiye’ye sığındılar. Gelirken yanlarına 4 yaşından beri antrenörlüğünü yaptıkları serebral palsi hastası 15 yaşındaki engelli milli yüzücü Nikita Dudchenko’yu da aldılar. Nikita’nın anne ve babası onlara, “Yalvarırım oğlumu yanınıza alın. O ailenin en küçüğü ve engelli. Biz başımızın çaresine bakarız, onu koruyamayız. Çocuğumuzun ölmesini istemiyoruz” dediler.