Sabır, sevgi ve şefkatin simgesine son görev
Güncelleme Tarihi:
Aslı SÖZBİLİR/İSTANBUL
Oluşturulma Tarihi: Mayıs 30, 2006 00:00
İstanbul’un tanınan ailelerinden "Garanlar"ın üç kuşağına dadılık yapan, aynı ailenin damadı gazeteci Mehmet Ali Birand ve ailesiyle 30 yıldır birlikte yaşayan Hayriye İyicil, Birand çiftinin Otağtepe’deki evlerinde 97 yaşında yaşama veda etti.
GARAN ve Birand ailesinin "Gogoş"u, her iki ailenin de ayrılmaz parçası Hayriye İyicil, dün Anadolu Hisarı Camii’nde kılınan cenaze namazının ardından, vasiyeti üzerine Topkapı’daki Merkezefendi Mezarlığı’nda Garan ailesine ayrılan yerde toprağa verildi. İyicil’in cenazesinde, büyüttüğü Cemile Garan, çocukları Cemre Birand, Ali Karacan, Ömer Karacan ve torunu Umur Birand gözyaşlarını tutamadılar.
Umur Birand, "Ailemizin simgesi öldü" derken, Cemre Birand, "Pekçok hastalığı olmasına rağmen bugüne kadar bizim korkumuzdan yaşadı. Ona ’Ölmeye kalkarsan seni öldürürüz’ diye şaka yapıyorduk. O ailemizin canlı tarihiydi. Evimizde ve hayatımızda çok büyük boşluk olacak" dedi. Cenazede Mehmet Ali Birand da çok üzgündü. Cemre Birand, Ömer Karacan’ın çağrısı üzerine, cenaze namazında ön safta yer aldı. Taziye için Anadolu Hisarı Camii’ne gelenler arasında Ali Koç da vardı.
ROMAN GİBİ HAYAT![/images/100/0x0/55eab27af018fbb8f890f207]()
Sudan’dan Osmanlı topraklarına göç eden Afrikalı bir ailenin çucuğu olan Hayriye İyicil, 1909’da İstanbul’da doğdu. Postacı babasına ve ev hanımı annesine yardımcı olabilmek için 14 yaşındayken dönemin önde gelen ailelerinden Garanlar’ın İstanbul Dizdariye’deki evine orta kat hizmetlisi olarak girdi. Görevi sadece yatak yapmak ve ailenin çocuklarıyla ilgilenmekti. Ailenin tek kız çocuğu Cemile Garan, üç erkek çocuğun yaramazlıklarıyla boğuşan İyicil’in eline doğdu.
ADININ KAYNAĞI
Cemile Garan, konuşmayı öğrenince çok sevdiği dadısına ismiyle seslenmekte zorlanıyordu. "Hayriye" diyemeyince ona "Aguş" diye seslenmeye başladı. Bu arada Hayriye İyicil, kısa bir evlilik yaptı, ama aradığı mutluluğu bulamayınca Garanlar’ın evine geri döndü. Cemile Garan’ı büyüten Hayriye İyicil, onun evliliğini de gördü. Evlilikten sonra Afife Garan’ın Dizdariye’deki evinden ayrılıp Cemile Garan’ın Teşvikiye’deki evine geçti.
Sırasıyla Cemile Garan’ın 3 çocuğuna, Cemre, Ali ve Ömer’e dadılık yaptı. Cemre Birand, "Ben bebekken ona Aguş diyemediğim için ’Gogoş’ demişim. Adı öylece kaldı" diyor.
İyicil’in hayatı Cemile Garan’ın tek kızı Cemre’nin gazeteci Mehmet Ali Birand’la evlenmesiyle tekrar değişti. Birand çiftinin tek çocuğu Umur’un bakımıyla ilgilenebilmek için 1976’da Birandlar’la Brüksel’e gitti. 20 yıl Brüksel’de yaşayan İyicil, Garanlar’ın son kuşağı olan Umur’u da büyüttü. Birandlar İstanbul’a döndüklerinde de İyicil’i bırakmadılar. Son nefesini verdiği Otağtepe’deki evlerinde onun için bir bakıcı tuttular.
Umur Birand, "Ailemizin simgesi öldü" derken, Cemre Birand, "Pekçok hastalığı olmasına rağmen bugüne kadar bizim korkumuzdan yaşadı. Ona ’Ölmeye kalkarsan seni öldürürüz’ diye şaka yapıyorduk. O ailemizin canlı tarihiydi. Evimizde ve hayatımızda çok büyük boşluk olacak" dedi. Cenazede Mehmet Ali Birand da çok üzgündü. Cemre Birand, Ömer Karacan’ın çağrısı üzerine, cenaze namazında ön safta yer aldı. Taziye için Anadolu Hisarı Camii’ne gelenler arasında Ali Koç da vardı.
ROMAN GİBİ HAYAT
Sudan’dan Osmanlı topraklarına göç eden Afrikalı bir ailenin çucuğu olan Hayriye İyicil, 1909’da İstanbul’da doğdu. Postacı babasına ve ev hanımı annesine yardımcı olabilmek için 14 yaşındayken dönemin önde gelen ailelerinden Garanlar’ın İstanbul Dizdariye’deki evine orta kat hizmetlisi olarak girdi. Görevi sadece yatak yapmak ve ailenin çocuklarıyla ilgilenmekti. Ailenin tek kız çocuğu Cemile Garan, üç erkek çocuğun yaramazlıklarıyla boğuşan İyicil’in eline doğdu.
ADININ KAYNAĞI
Cemile Garan, konuşmayı öğrenince çok sevdiği dadısına ismiyle seslenmekte zorlanıyordu. "Hayriye" diyemeyince ona "Aguş" diye seslenmeye başladı. Bu arada Hayriye İyicil, kısa bir evlilik yaptı, ama aradığı mutluluğu bulamayınca Garanlar’ın evine geri döndü. Cemile Garan’ı büyüten Hayriye İyicil, onun evliliğini de gördü. Evlilikten sonra Afife Garan’ın Dizdariye’deki evinden ayrılıp Cemile Garan’ın Teşvikiye’deki evine geçti.
Sırasıyla Cemile Garan’ın 3 çocuğuna, Cemre, Ali ve Ömer’e dadılık yaptı. Cemre Birand, "Ben bebekken ona Aguş diyemediğim için ’Gogoş’ demişim. Adı öylece kaldı" diyor.
İyicil’in hayatı Cemile Garan’ın tek kızı Cemre’nin gazeteci Mehmet Ali Birand’la evlenmesiyle tekrar değişti. Birand çiftinin tek çocuğu Umur’un bakımıyla ilgilenebilmek için 1976’da Birandlar’la Brüksel’e gitti. 20 yıl Brüksel’de yaşayan İyicil, Garanlar’ın son kuşağı olan Umur’u da büyüttü. Birandlar İstanbul’a döndüklerinde de İyicil’i bırakmadılar. Son nefesini verdiği Otağtepe’deki evlerinde onun için bir bakıcı tuttular.