Popvirüs

Lale Barçın İMERVe bir yıl daha...Nasıl oldu anlamadım, ama işte bir yılı geride bırakmanın eşiğindeyiz. Aslında ben, geride bıraktığımız yılı değerlendirme yazılarını pek sevmem, hele ki söz konusu yıl bir öncekinden ‘‘kötü’’ bir manzara ise... 1997'nin müzik dünyasından içimizi açacak bir şeyler inşallah buluruz umuduyla konuya bir girelim bakalım...1996 ile kıyaslandığında 1997 müzik adına 96'dan daha kötü bir tablo çiziyor. Oysa ben, geçen yıl bugünlerde, 96'yı değerlendirirken 1997 yılında oldukça iddialı albümler çıkacak demiştim. Pop piyasası yine cıvıl cıvıl olur demiştim. Üzgünüm, yanılmışım... İddialı albümler piyasaya çıktı çıkmasına, ancak aralarından pek çoğu hem sahiplerinde hem de müzikseverlerde büyük hayal kırıklıkları yarattı. Bu yıl beni yanıltmayan ‘‘kafa’’ isimlerin başında Nilüfer ve Tarkan geliyor. Ve galiba sadece bu iki isim piyasayı bir anda hareketlendirdi... Ve bir de ‘‘Çapkın’’ı ile Candan Erçetin... Diğer dikkat çeken albümler ise zaten 1996'nın sonunda çıkmıştı, atladım sanmayasınız. Mesela Şebnem Ferah. Bu isimlerin dışında benim ciddi olarak ilgimi çeken pek kimse yok açıkcası. Burak Kut tam bir hayal kırıklığıydı. Kenan Doğulu ile Rafet El Roman eski havalarını bir türlü bulamadılar. Umduğu aşamayı katedemeyen Kargo ve bana göre ilginç bir albüm yapmasına rağmen istediği etkiyi yaratamayan Sertab Erener, onlar adına üzüldüğüm isimlerdi... 1997'nin en önemli eksiği bence yeni isimlerin çıkmamasıydı. Teoman dışında tüm ‘‘üstün çaba ve uğraşlarına’’ rağmen bence kimse umut vaadeden bir konuma gelemedi. Bu açığı yıl ortalarında farklı albümüyle Göksel, yılın sonuna doğru ise sesiyle Ayşen ve tek şarkısıyla Mansur Ark, kapatmaya çalıştıysa da 62,5 milyonluk Türkiye için yetersiz sayıdalardı. Görünürde hayli hareketli geçen rock cephesinde ise ‘‘suni’’ bulduğum topluluklar beni etkileyemedi. Bu alanda farklı stiliyle hoşuma giden tek isim, Yavuz Çetin oldu. 1997 konuşulurken atlanmaması gereken bir konu da bu yıl film müziklerinin ciddiye alınır olmasıydı. Özellikle ‘‘Eşkiya’’nın müziklerini yapan Erkan Oğur, hem ‘‘tiraj’’ hem de ‘‘kalite’’ ile sektöre katkı sağladı. Öte yandan ‘‘single sektörünün’’ de emekleme sürecine girdiğini gördük bu yıl. Ve enstrümantal albümlerin sayısının hayli arttığını...Gelelim sadede: Müzik yazarları (‘‘Düzenli’’ olarak müzik yazanlara müzik yazarı deniyor!) 1997'nin en iyi isimlerini ve albümlerini belirlediler. Önümüzdeki yıl daha profesyonel bir biçimde gerçekleştireceğimiz ve inşallah bir dernek ile güçlendireceğimiz bu çalışmaya meslektaşım Cumhur Cambazoğlu (Cumhuriyet) önderlik etti ve oy veren diğer yazarlar şu isimler oldu: Orhan Kahyaoğlu (Milliyet), Serkan Seymen (Radikal), Derya Bengi (Roll Dergisi), Hüseyin Ayhan (Müzikalite), Özlem Köseoğlu (Yeni Yüzyıl), Ogan Güner (Roll) ve bendeniz. İşte bizim sonuçlar: Teoman/Teoman (Pop), Youh Youh/Cemali (Pop), Sertab Gibi/Sertab Erener (Pop), Nilüferle/Nilüfer (Pop), Eşkiya-Film Müzikleri/Erkan Oğur, Anatolia/Pentagram (Rock), Beyond The Seven Hills/Mehmet Ergin (New Age), Lodos/Lodos (Caz), Bir Nefes/Feyzullah Çınar (Halk Müziği), Yorgo Bacanos 1900-1977 (Türk Sanat Müziği), Münip Utandı/Münip Utandı (Türk Sanat Müziği), Karakan/Karakan (Rap)Not: Yukardaki değerlendirmede ‘‘tirajları’’ baz olarak almadık . Ve ben, yazının ilk bölümünde arabesk kulvarını çok karmaşık, dahası ‘‘gayri ciddi’’ bulduğumdan, TSM'yi gerçek anlamda çok az icra edildiğine inandığımdan, Türk Halk Müziği'ni ise önümüzdeki haftalarda değerlendireceğimden bu alanlardaki düşüncelerimi size aktarmıyorum. Bu arada yeni yılda hepimizin gönlünde en güzel müziklerin ‘‘çalmasını’’ diliyorum. Unutmayın; müzik piyasasının kalitesini belirleyici güç, sizin seçiciliğinizdir.