Oradan geçmeyin, cesede basıyorsunuz diyebildim

Ä°ngiliz KonsolosluÄŸu'ndaki patlamanın ardından olay yerinden ilk fotoÄŸrafları çeken Hürriyet muhabiri Sadi Özdemir anlatıyor: ‘‘Yüzü gözü kanlı insanlar bir ÅŸeylerin üzerine basarak Ä°stiklal Caddesi'ne doÄŸru kaçıyorlardı. Bir an herkesin basıp geçtiÄŸi birçok organı eksik bir gövde gördüm. Sadece 'Oradan geçmeyin cesede basıyorsunuz, insan parçaları var' diye bağırabildim.’’İSTANBUL Sanayi Odası'nın (Ä°SO) Odakule binasından Tepebaşı tarafına çıkıp TÃœSÄ°AD'ın binasına doÄŸru yürümeye baÅŸlamıştım. Tam bu anda hayatımda o güne kadar duyduÄŸum en yüksek sesli patlamayı duydum. Ä°ngiliz KonsolosluÄŸu'nun sokağından koÅŸarak benim bulunduÄŸum yöne doÄŸru üç ÅŸeyin akın ettiÄŸini gördüm. Yüzlerinde kan ve dehÅŸet dolu yaralılar koÅŸuÅŸuyordu, önce onların dehÅŸet dolu yüzlerine bakakaldım. Sonra patlamanın olduÄŸu yerden çıkan toz ve duman olay yerinden kaçarcasına sokaktan hem gökyüzüne hem de yol boyunca bize doÄŸru yayılıyordu. Bir de sokaktaki iÅŸyerlerinin camları tuz buz olmuÅŸ sokaÄŸa dökülüyordu. DoÄŸal olarak çantamı açtım ve fotoÄŸraf makinemi çıkarıp sokaÄŸa, Ä°ngiliz KonsolusluÄŸu'nun olduÄŸu yere doÄŸru ilerlemeye baÅŸladım. O yöne gitmeyi akıl edebilen birkaç kiÅŸi gibi dumanı ve binaların üst katlarından düşmeye devam eden cam parçalarını kollayarak olay yerine bir-iki dakikada vardım. Polis ve itfaiye henüz gelmemiÅŸti. Hiçbir resmi görevli yoktu ve önce konsolosluÄŸu sokaktan ayıran duvar, giriÅŸ kapısı moloz yığınına dönüşmüştü.KoÅŸuÅŸan insanlar, yüzlerindeki kollarındaki kanları fark ettikçe yeniden dehÅŸete kapılarak uzaklaşıyordu. Konsoloslukla komÅŸu iÅŸyerlerinin ön duvarları çökmüş, eÅŸyaları birbirine girmiÅŸti. Etrafa saçılan molozların, devrilmiÅŸ araçların arasında insan parçacıkları gördüm. Bütün halde duran birkaç ceset de vardı ortalıkta.BASMAYIN, CESET...Tam konsolusluk kapısı ile karşısındaki dükkanın arası neredeyse kapanmıştı ve insanları orada bir ÅŸeylerin üzerine basarak Ä°stiklal Caddesi'ne Galatasaray Lisesi'nin önüne doÄŸru yürüyorlardı. Bir an herkesin basıp geçtiÄŸi birçok organı eksik bir gövde gördüm. Sadece ‘‘Oradan geçmeyin cesede basıyorsunuz, insan parçaları var’’ diye bağırabildim.Yine aynı yerde bir beden daha gördüm. Başında 4-5 vatandaÅŸ toplanmış ona bakıyordu. Birileri ‘‘Ne yapsak bunu nasıl götürebiliriz hálá canlı’’ gibi konuÅŸmalar duydum. Kadın olması muhtemel bu yaralı, başını birkaç kez kaldırdı ve sanki mırıldanmak istedi. Sonra mırıldanamadı. Belli ki son nefesini verdi.KonsolosluÄŸun giriÅŸ kapısı yakınında herhalde güvenlik ya da kabul kulübesine ait moloz yığınını kaldırmak için en az 10 kiÅŸi canla baÅŸla çalışıyordu. Küçük parçalar saÄŸa sola atılıyordu ama sıra büyük parçalara gelince ve alttan çıkan bedenler fark edildikçe itfaiyeye doÄŸru bağırmalar baÅŸladı: ‘‘Burada enkaz altında yaralılar olabilir. Ä°tfaiyeci arkadaÅŸlar buraya gelin kaldıralım ÅŸunları.’’Olay yerine ulaÅŸan polislerin uyarıları ile oradan ayrılıp, Ä°stiklal Caddesi'ne doÄŸru çıktım. Gördüklerimin ÅŸokundaydım.Sonra ilk bulduÄŸum taksiye binip, gazeteye döndüm. ÇektiÄŸim fotoÄŸrafları bilgisayara aktarırken, elim ayağım titriyordu. Gördüğüm bomba dehÅŸetini hayatım boyunca unutamayacağım.Â