Onların işi hayata destek
Güncelleme Tarihi:
Editör Nurşah Alagöz’ün madde bağımlılarıyla yaptığı röportaj hayatının dönüm noktası oldu ve gönüllü arkadaşlarıyla 5 ay önce Bağımlı Yaşam Evleri (BAYEV) Gönüllüleri Derneği’ni kurdu. Derneğin kapıları uyuşturucu tedavisi süren ya da tamamlanmış herkese açık.
Bağımlı Yaşam Evleri (BAYEV) Gönüllüleri Derneği, Beylükdüzü Gürpınar’da geçen 26 Ağustos’ta kuruldu. Tedavisi bitsin ya da devam etsin uyuşturucu mağdurlarını genç, yaşlı sosyal yaşama alışmasını amaçlayan BAYEV Gönüllüleri Derneği’nin kurucu üyesi Nurşah Alagöz, derneğin çalışmalarını Hürriyet’e anlattı:
HER MESLEK GRUBUNDAN
“Bir derginin editörlüğünü yaparken, son günlerde artan uyuşturucu bağımlılığına dikkat çekmek için madde bağımlısı gençlerle röportaj yaptım. Bu röportaj dönüm noktam oldu. 8 yaşında uyuşturucu kullanan çocuğu görünce bir rehabilitasyon merkezi kurmak istedik. Türkiye’de yaşlılara ve otizmli çocuklara yönelik bir rehabilitasyon merkezi varken, bağımlılar için böyle bir yer yoktu. Biz de gönüllü mimar, mühendis, biyolog, öğretmen ve üniversitelilerle bu derneği kurduk.”
GÖNÜLLÜ TERAPİLER
“Derneğimize gelen ağır vakaları gerekli kurumlardaki gönüllü psikiyatr arkadaşlarımıza yönlendiriyoruz. Uyuşturucuya yeni başlayanlar veya yeni bırakanları bünyemizde barındırıyoruz. Gönüllü psikologlarımız derneğimize gelip seans veriyor. Arınma tedavisi için üniversite hastanelerine ve AMATEM gibi kurumlara yönlendiriyor, süreci takip ediyoruz. Madde bağımlılarını resim, müzik ve sporla uğraşmasını sağlıyoruz.”
5 AYDA 45 TEDAVİ
“5 aylık bir dernek olmamıza rağmen, en az 40-45 madde bağımlısı tedavi oldu. Burada ticari faaliyet yok, kamu yararına çalışıyoruz. Çalıştığım eski dergi sponsorluğunda kiramızı ödüyoruz. Ancak ne İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nden ne de Beylikdüzü Belediyesi’nden destek alıyoruz. Kendimizi tanıtmak için yetkililere ulaşamadık.”
UYUŞTURUCUYU YENDİM ŞİMDİ GÖNÜLLÜYÜM
BAYEV’de tedavi olduktan sonra hayatları değişen madde bağımlıları ise şöyle konuştu:
B.S.(42): “15 -16 yaşımdan beri sokakta büyüdüm. Babamın sert tutumundan dolayı sokağa itildim. İlk önce alkole sonra da uyuşturucuya başladım. Uyuşturucu yüzünden 4 arkadaşımı kaybettim. Psikolojik tedavi gördüm. Semtimi değiştirdim, kendimi işime verdim. Uyuşturucudan kurtuldum. Şu anda bu dernekte gönüllü çalışıyorum. Ekonomik destekte de bulunuyorum. Arkadaşlara kendi yaşadıklarımı anlatıp ders almalarını öneriyorum.”
‘BÜYÜKLERİMDEN GÖRDÜM’
H.K. (31): “Uyuşturucuya 18 yaşında başladım. 10 yıl esrar kullandım. 26 yaşında evlendim. Bağımlılığımı eşimden gizledim. Fark edince bırakmam için yanımda oldu. Çocuklarım dünyaya geldikten sonra suçluluk hissettim. Kuzenimi de bu yüzden kaybedince bırakmaya karar verdim. BAYEV’de psikolojik tedavi görüyorum. Artık eşimin yüzü gülüyor. Tedavimin ardından BAYEM, bana iş imkânı da sağlayacak.”
‘HAYIRLI BABA DEĞİLDİM’
E.Y. (35): “Uyuşturucuya 18 yaşında başladım. Ailem belki düzelirim diye beni evlendirdi. Eşim her türlü kahrımı çekiyordu. Çocuklarım vardı. Tedaviye başladım. AMATEM’e gittim. Olmadı. Evlatlarıma hayırlı bir baba olmadığımı anladım ve arkadaşımla BAYEV’e başvurduk.”