Oğlum sayesinde hayata tutundum

Güncelleme Tarihi:

Oğlum sayesinde hayata tutundum
Oluşturulma Tarihi: Şubat 14, 2023 07:00

Hatay’da 10 günlük bebeğini emzirirken enkaz altında kalan Necla Camuz, hayatta kalma mücadelesini şöyle anlattı: “Bebeğim bununla başa çıkacak kadar güçlü olmasaydı, ben de olamazdım.”

Haberin Devamı

BBC’ye konuşan Necla Camuz (33), 27 Ocak’ta dünyaya gelen ikinci oğlunun adını Yağız koydu. Sadece 10 gün sonra, 6 Şubat günü 04.17’de, Hatay’daki evlerinde çocuğunu emzirirken uyanıktı. Saniyeler sonra ise enkaz altında kalmışlardı. “Deprem başladığında, diğer odadaki eşimin yanına gitmek istedim, o da bana doğru gelmek istemişti” dedi. “Ama diğer oğlumla beraber bana doğru gelmeye çalışırken gardırop üzerlerine düştü ve hareket etmeleri imkânsız hale geldi. Deprem şiddetlendikçe, duvar yıkıldı, oda sallanıyordu ve bina konum değiştiriyordu. Durduğunda bir kat aşağı çöktüğümüzü fark etmedim. Onlara seslendim ama yanıt yoktu” diye konuştu. Necla Camuz, kendisini bebeği hâlâ kollarındayken yatar halde buldu. Yanına düşen gardırop, büyük bir beton parçasının onları ezmesini engelleyerek hayatlarını kurtarmıştı.

Haberin Devamı

KENDİ SÜTÜNÜ İÇMEYE ÇALIŞTI

Camuz, enkaz yığınının altında tüm zaman algısını kaybetti. Yağız’a bakmak zorunda olduğunu biliyordu ve bebeğini sıkıştığı o küçük alanda emzirmeyi başardı. Erişebileceği hiç gıda ve su yoktu. Umutsuzca kendi sütünü içmeye çalıştı ama başaramadı. Dışarıdaki sesler yakınlaşana dek sessiz kalıp enerjisini harcamamaya karar verdi. Necla ve bebeği, neredeyse dört gün bu pozisyonda kaldı. Enkaz altında 90 saatten fazla geçirdikten sonra Necla köpek havlamalarını duydu. Rüya görüp görmediğini düşündü. Havlamaların peşinden, sesler gelmeye başladı. “İyi misin? Evetse, bir kere vur” diyordu bir ses. Bulunmuştu. O Yağız’ı kollarında tutarken kurtarma görevlileri dikkatle kazmaya başladı. Karanlık, gözlerine vuran bir fenerin ışığıyla delindi. Necla, Yağız’ı kurtarma görevlilerine teslim ettikten sonra, büyük bir kalabalığın arasından sedyeyle taşındı. Necla hastaneye ulaştığında, aile üyeleri tarafından karşılandı.

Oğlum sayesinde hayata tutundum


Necla’nın artık geri döneceği bir evi yok. Ailesi ile birlikte bir çadırda kalıyor. Necla “Bebeğim bununla başa çıkacak kadar güçlü olmasaydı, ben de olamazdım” diyor. Oğlu için hayali, bir daha asla böyle deneyimler yaşamaması. “Oğlumun hiçbirini hatırlamayacak olmasına memnunum” diyor. 

Haberle ilgili daha fazlası:

BAKMADAN GEÇME!