Nevin Sungur, Savaş Ay'ı anlattı

Savaş’ı 1991 yılında Tempo Dergisi’nde daha çömez bir muhabirken tanıdım ve bir insanın gazeteciliğe nasıl bir aşk ve tutkuyla bağlı olabileceğini sonraki yıllarda onunla çalışırken anladım. Cesareti, cüreti, sonsuz enerjisi ve varlığının nedeni; aslında hayatla kurduğu ilişkinin adıydı habercilik onun için. Ve bu ilişki hiç bir sınır tanımazdı. Her yerde olmak, herkesi tanımak, herşeyi bilmek, denemek, görmek, yazmak, kayda geçirmek, hikayeleştirmek isterdi. Çalışma arkadaşları ailesiydi. Çocuklarına kızar gibi bağırır, küserdi bir haber doğru dürüst toparlanmadığında ama sonra gönül almayı da çok iyi bilirdi. Bize hem haberciliğin hem de hayatın farklı koridorlarında dolaşmayı öğretti. Özel biriydi Savaş, iyi bir Usta, iyi bir arkadaş, iyi bir insandı. Mekanı cennet olsun.

Savaş Ay'ı kaybettik

'Fotoğraf makinesi ile hatıralarımızda'

Meslektaşlarının çekindiği bir gazeteciydi. Bir gün gazetede Taksim Meydanı'nı kazdı, kimse de ona müdahale edemedi

”SAMATYA BEN FAZLA KALMAYACAĞIM”