Nefes Alıyorum

New York'ta çektiÄŸi ilk filmi Once We Were Strangers ile 1999 Sundance Film Festivali'nde ödül kazanan 1965 doÄŸumlu yönetmen Emanuele Crialese, Nefes Alıyorum'da (Respiro) yaÅŸadığı balıkçı kasabasındaki hayattan bunalan genç bir kadının öyküsünü anlatıyor. Ä°ki yıl önceki Cannes Film Festivali'nde EleÅŸtirmenler Haftası Büyük Ödülü ve Genç EleÅŸtirmenler Ödülü'nü kazanan filmin baÅŸrollerinde Valeria Golino, Vincenzo Amato, Francesco Casisa var.. Filmin konusunun yanısıra Sicilya'nın güzel Lampedusa adasının görüntüleri de dikkat çekecek türden. FÄ°LMÄ°N KONUSU Sicilya’nın güneyinde Lampedusa adında güzel ve kurak bir ada vardır. Mavilerin en güzeli bir denizle çevrili bu yer balıkçıların, kavgacı çocuk çetelerinin ve birbirine sımsıkı baÄŸlı ama bir o kadar da kıskanç ailelerin meskenidir. YaÅŸantı hiç deÄŸiÅŸmez; huzurlu olduÄŸu kadar boÄŸucu, tatlı olduÄŸu kadar zalimdir. Ä°ki küçük oÄŸlu ve bir kızı olan genç anne Grazia orada yaÅŸar. Onun uçarı, sevgi dolu, özgürlüğüne düşkün kiÅŸiliÄŸi köylü deÄŸerleriyle pek baÄŸdaÅŸmamaktadır.NOTLAR... NOTLAR... NOTLAR...NOTLAR...* Yönetmen Emanuele Crialese, bu filmi çekmek için ABD'den ülkesi Ä°talya'ya geri dönmüş . "Köklerime dönmek istiyordum" diye anlatıyor Crialese. Yolu, Lampedusa Adası'na düşmüş. Adanın büyüsü, Crialese'nin çocukluk anılarının canlanmasına yol açmış. Üç hafta planladığı tatili tam altı ay sürmüş. Crialese'ye bu film için ilhamı da adada tanıştığı Filippo adlı çocuÄŸun balıkçılar ile ilgili anlattıkları vermiÅŸ.* Filmi çekerken, Ä°talyan yeni gerçekçi sinemasının öncülerinden Vittorio de Sica'nın Milano'da Mucize'si ona bir tür "gölge " rehberlik etmiÅŸ. " Günlük hayatın gerçekliÄŸini göz ardı etmeyen, aksine yücelterek kiÅŸisel mit sayılabilecek bir mertebeye ulaÅŸan bir film Milano'da Mucize... . Bu tam benim aradığım ÅŸeydi. Bununla beraber, Ä°talya denince akla gelen her türlü pitoreski kullanan sözümona Ä°talyan usulü filmlerden çekmek istemedim. Filmim masala benzesin, seyircinin hayal gücünü uyarsın istedim" diye anlatıyor.* Crialese ilk yazdığı senaryoda hiç diyalog kullanmamış. Sonradan araya Lampedusa lehçesinde diyaloglar eklemiÅŸ. Crialese anlatmaya devam ediyor: "Ä°talyanca çok edebi dildir, çok güzel dildir ama bazen Ä°talya’da konuÅŸulan çok sayıda farklı lehçenin sesini boÄŸar. Lehçelerin çoÄŸu zaman ÅŸairane, müzikal, insanı hemen saran bir yanı vardır ve ben bundan büyük keyif alırım. Ä°ÅŸte bu yüzden oyuncuları ada sakinleri arasından seçmeye gayret ettim."* Filmde, profesyonel oyuncuların yanısıra adada yaÅŸayan küçük çocuklar da rol alıyor. Şöyle sürdürüyor sözlerini  Crialese: " Filippo sık sık evimin önünden geçerdi. Görevi odun taşımaktı. Bir gün onu gideceÄŸi yere arabamla bırakmayı teklif ettim. Ä°ÅŸte tanışıklığımız böyle baÅŸladı. Hakkında belgesel bile çekebilirdim. KuÅŸ avlamayı adet edinmiÅŸti. Zalimane bir davranış olduÄŸu için bundan vazgeçmesini istedim. Daha sonra bana canlı yakaladığı kuÅŸları getirmeye baÅŸladı. Filmdeki biraz yabani ve acımasız çocuk tasvirinin kaynağı bu olaydı. Pasquale’ye gelince, belli bir kederi dışa vurabilen bir yeniyetme arıyordum. Oyuncu seçmek için Palermo’nun dışındaki yoksul mahallelerden birine gitmiÅŸtim. Pasquale de oradaydı, ama oyunculuk için deÄŸil kahve dağıtmak için. Çok geçmeden çocuÄŸun farkına vardım. Ä°yi ki önce çocuklarla ilgilenmiÅŸim çünkü bunun yetiÅŸkinleri tanımamda faydası oldu, zira adadaki bütün yetiÅŸkinlerin çocukluÄŸu böyle geçmiÅŸti. Marinella adındaki geç kız aÅŸağı yukarı annesinin o yaÅŸlardaki halinin bir yansımasıydı. Bu benzerliÄŸin üzerinde durmaya çalıştım."FÄ°LMÄ°N KÃœNYESÄ°Yönetmen:Emanuele CrialeseSenaryo:Emanuele CrialeseOynayanlar:Valeria Golino, Vincenzo Amato, Francesco Casisa, Veronica D'Agostino, Filippo PucilloÂ