Kimyasal saldırının izleriyle İdlib'e dönüş
Güncelleme Tarihi:
SURİYE’de İdlib’in güneyindeki Han Şeyhun bölgesine yapılan kimyasal saldırı sonrası yaralıların büyük bir bölümünün tedavisi, Reyhanlı Devlet Hastanesi’nde yapıldı. 27’si çocuk 86 kişinin hayatını kaybettiği saldırıda yaralanan Suriyeliler tedavilerinin ardından evlerine dönmeye başladı. Hürriyet, sağlığına kavuşan 14 Suriyeli’nin evlerine dönüşüne dakika dakika tanıklık etti.
SAVAŞÇI AYŞE
Saldırıdan en ağır etkilenen isimlerden Ayşe Tellavi (55), hastane yetkililerine göre tam bir ‘savaşçı’. Daha önceki İdlib saldırısında kardeşi ve yeğenini kaybeden Tellavi bu kez eşini, oğlunu ve torununu sonsuzluğa yolladı. Tek isteği bir an önce savaşın bittiğini görmek: “Yaralarımı sarmaya çalışırken kendi kendime “Her ev ve herkes aynı durumda” dedim, acılarımı azaltmadı ama direnmemi sağladı. Bu saldırıda eşim, oğlum ve torunumu kaybettiğimi düşünüyorum. Haber alamıyorum. Artık öldüklerine inanmamı söylüyorlar. Sanmayın ki evimiz barkımız kaldı. Bombardımanlar için kaçtığımız mağaralardan kalıcı bir ev yapacağım kendime. Orası bizim için hâlâ ‘ev’. Bugün de kaybettiklerimizin anısı ve barış umuduyla yola çıkacağız.”
DİLİMİ HİSSEDEMEDİM
Yaralılardan biri de Diya El Yusuf. Annesi ve kardeşinden haber alamayan Diya, fiziken daha iyi durumda olsa da artık ani bir seste şok yaşıyor. 12 yaşındaki Diya, kimyasal saldırıda yaşadıklarını şöyle anlatıyor: “Evde otururken patlama sesi duydum, dışarı çıkmamam gerekirdi ama çıktım... Kalbim duracak sandım, nefes alamıyordum. Dışarıda benim gibi birkaç kişinin daha olduğunu gördüm. O anda dilimi hissetmemeye başladım. Sonrasını hatırlamıyorum. Dayım beni alıp buraya getirmese ne olurdu bilemiyorum. İskenderun’da babamın tedavide olduğunu duydum ama konuşamadık. Annem ve kız kardeşimin nerede olduğunu kimse bilmiyor. Eğer yaşıyorlarsa geri dönmeyi çok istiyorum fakat yeniden oraya gitmek beni çok korkutuyor.”
O ÇOCUKLAR NEREDE
Kutaybe Zahura, Suriye’de savaştan zarar görenlere yardım eden bir dernekte çalışıyor. “O sabahki görüntü aklımdan çıkmıyor. Dışarı çıktığımda, yerlerde onlarca çocuk vardı, boğulmuş gibilerdi. Kan ya da yara izi yoktu ama hareketsiz yatıyorlardı. Onlara yardım çağırmaya giderken ben de kendimden geçmişim. Şu an o çocuklar nerede sorusu aklımdan çıkmıyor” diyor.