Kar altından evsiz hikáyeleri
Güncelleme Tarihi:
Metin YÜKSEL
Oluşturulma Tarihi: Şubat 26, 2003 01:39
Yapılan araştırmalar, sadece İstanbul'da 2 bin 500 çocuk ve 1000'e yakın yetişkin insanın sokaklarda yaşadığını ortaya koyuyor. Büyükşehir Belediyesi iki yıldır İstanbul’daki evsiz onlarca insanı Alibeyköy'deki Tevfik Aydeniz Spor Salonu'nda misafir ediyor.
Evsizlere burada yemek dışında, her türlü sağlık hizmeti de veriliyor. Alibeyköy'deki evsizleri ziyaret ettik, hikayelerini dinledik...
Yapılan araştırmalar, sadece İstanbul'da 2 bin 500 çocuk ve 1000'e yakın yetişkin insanın sokaklarda yaşadığını ortaya koyuyor. Sokak çocukları kışı yetişkinlerden daha hazırlıklı karşılıyor. Soğukları, boş inşaatlarda, metruk binalarda ya da banka ATM'lerinde geçiriyorlar. Yetişkin evsizlerin ise birçoğu bedensel ya da zihinsel özürlü. Başlarının çaresine bakmakta zorlanıyorlar.
Büyükşehir Belediyesi iki yıldır evsiz onlarca insanı Alibeyköy'deki Tevfik Aydeniz Spor Salonu'nda misafir ediyor. Geçen yıl evsizler için hazırlanan spor salonunda bu yıl organizasyon biraz daha profesyonelce. Belediye ekipleri, 112 Hızır Acil Servisi'ne yapılan ihbarlardan yola çıkarak, farklı semtlerdeki evsizleri bu salona getiriyor. Kimlik tespiti yapılanlar ailelerine teslim ediliyor. Bazıları da istekleri doğrultusunda memleketlerine gönderiliyor.
ÜÇ GÜNDE 120 KİŞİ
Büyükşehir'e bağlı görevliler, üç gün içinde Alibeyköy'deki spor salonuna 120 evsiz getirmişler. Salona getirilenler önce yıkanıyor, temiz elbiseler giydirildikten sonra sağlık kontrolünden geçiriliyor. Spor salonuna getirilen evsizlerin yedisi Darülaceze'ye yerleştirilmiş. Kimlik tespiti yapılanlar ailelerine teslim ediliyor. Bazıları da istekleri doğrultusunda memleketlerine gönderiliyor. Biz oradayken ellerinde poşetlerle bir grup genç kız giriyor salona. Spor salonunun yakınındaki Çırçır mahallesinden geliyorlarmış. Getirdikleri torbalar dolusu giysiyi görevlilere teslim ediyorlar. Salona Büyükşehir Belediyesi'nden her gün üç öğün yemek geliyor. Hasta ve özürlü evsizlerin ihtiyaçlarını görmelerine belediye personeli yardımcı oluyor. Hemşire ve doktorlar evsizlere 24 saat hizmet veriyor.
Spor salonuna gelen evsizlerin sadece beşi kadın. Aralarında hiç sokak çocuğunun olmayışını, Hızır Acil Servis Müdür Yardımcısı Mustafa Özderyol şöyle açıklıyor: ‘‘Sokak çocukları yaşlılar gibi değil. Barınacak yer buluyorlar. Yaşlı ve özürlü evsizler sokak çocuklarından daha şanssız.’’
20 yıl Siemens’te çalıştı, tam 12 yıldır evsiz
İsmail Deliorman 61 yaşında. 1989'da felç geçirmiş. Kangren olan sol bacağını on yıl önce kaybetmiş. Tekerlekli sandalyesinin üzerinde, tam 12 yıldır İstanbul sokaklarında yaşıyor. Tanıdıklarına karşı mahcup olmamak için Gaziosmanpaşa'ya pek uğramıyormuş. İstanbul'un sahil boylarını kendine mesken tutmuş. Zihni pırıl pırıl. İfasi düzgün. ‘‘Almanya’da Siemens'te 20 yıl çalıştım. 1984'te döndüm. Annemin ısrarıyla evlendim.’’ Evlilikleri İsmail'in hastalanmasıyla çığrından çıkmış. Felç geçirdikten sonra kendini sokaklarda bulmuş. 1991'den beri ailesinden ayrı, sokaklarda yaşıyor. Oğlu ve karısıyla uzun yıllardır görüşmüyor.
Hayattan tek beklentisi tekerlekli sandalyenin akülüsü.
Babasıyla kahvelerde sabahlıyor
İstanbul'un evsizlerinden biri Kilis'li Hasan Sayınbulut'la 10 yaşındaki kızı Duygu. Eşi, dostu, akrabaları Gaziantep'teymiş. Kendi 10 yıldır sokaklarda, kızı ise altı yıldır. ‘‘Hadi kendin sokaktasın, Küçücük kızı annesinden ayırıp sokağa niye çektin?' diyoruz. ‘‘Karım benden ayrıldıktan sonra başkasıyla evlendi. Kızın yanında kalmasını istemedi. Bırakacak yerim yoktu. Mecburen yanıma aldım.’’ Hasan kemik erimesinden muzdarip. ‘‘Bana iş bulun, kızımla kalacağım bir ev istiyorum’’ diyor. Bir de çürümüş dişlerini gösteriyor: Duygu sokaklarda bıçkınlaşmış, babasından daha sert konuşuyor: ‘‘Babamla cami avlularında, iş hanlarının girişlerinde, sabahçı kahvelerinde vakit geçiriyoruz. Ne bulursak onu yiyoruz. İnsanlar bize yardım etsinler. Babam tedavi olsun. Sokaklarda yaşamak istemiyorum.’’
Bir zamanlar paraya para demiyordu
Salonda, kadınlar için küçük bir oda hazırlanmış. Sadece beş kişiler. Aralarında bir yüz tanıdık geliyor. Bazen Taksim'de The Marmara Oteli'nin yanında bazen de Cihangir sokaklarında yaşayan kadın bu. Fotoğraf çektirmek istemiyor: ‘‘Neyinize yarar benim resmim. Ne olur çekmeyin’’ diye yalvarıyor. Odanın genel fotoğrafı çekilirken battaniyesini başına çekerek yüzünü gizliyor. Nazlı Hanım 45 yaşında. ‘‘Bir elim yağda bir elim baldaydı. Paraya para demiyordum. Şansım tersine döndü bir kere! Kocam olacak p.....k de sokaklarda yaşıyor. Geçen yıl o da buraya geldi. Bu sene ortalıkta yok. 20 yıldır sokaklarda yaşıyorum. Felek adama bir vurdu mu tam vuruyor. Kimseden fayda görmedim. Herkes beni kullandı. Kızım var. Teyzesinin yanında. Kızımı bana göstermiyor. Sokakların merhameti yok. İnkar etmiyorum. Bazı insanların desteği olmasa sokaklarda yaşanmaz. Beni bırakın gideyim. Sokaklarda daha rahatım.’’
Atari merakı sokaklara düşürdü
Murat Demirciler, salondaki iki çocuktan biri. Polisler, bir banka şubesinin ATM'sinde uyurken bulmuş, buraya getirmişler. Koca salonun maskotu. Yatakların üzerinde takla atıyor. Biz görevlilerle konuşurken salona kucağında bebeğiyle bir kadın giriyor. Murat'ın annesi, Esma Demirciler. 10 gündür kayıp olan oğlunu komşuları televizyonda görmüş. Komşularından aldığı 10 milyon borçla iki buçuk aylık bebeğini kucaklayıp Alibeyköy'ün yolunu tutmuş. Belediye görevlileri, küçük Murat'ı annesine teslim ediyorlar. Anne Esma çaresiz: ‘‘Zaptedemiyorum. Sürekli kaçıyor.’’ Kocası hurda topluyormuş. Maltepe'nin Gülsuyu mahallesinde oturuyorlar. Esma 30'unu yeni bitirmiş ama Murat'tan başka altı çocuğu daha var. Kucağındaki bebeği göstererek, ‘‘Bu son!’’ diyor...
Çok içti, ayıldığında evsizler arasındaydı
Eli, ayağı, saçı, sakalı düzgün. Tevfik Şentürk'ün (52) hikayesi diğerlerinden farklı. 1979'dan beri İstanbul'da yaşıyor. Kendi ifadesiyle, ‘‘alkole haddinden fazla düşkün.’’ Pazarcılık yapıyor. Pazartesi günü alkolü fazla kaçırmış. Sarhoş halde hale sebze almaya giderken yolda düşmüş, bayılmış. Donmak üzereyken polisler bulup, getirmişler. Yani o diğerlerinden şanslı! Karısında,n oğlundan ayrı da olsa, tek başına yaşasa da Sultanbeyli'de başını sokacak bir evi var. İddiasına göre hale giderken cebinde 285 milyonu varmış, kaybolmuş. Parası bulunana ya da telafi edilene kadar evsizler salonundan ayrılmayacağa benziyor.
Yapılan araştırmalar, sadece İstanbul'da 2 bin 500 çocuk ve 1000'e yakın yetişkin insanın sokaklarda yaşadığını ortaya koyuyor. Sokak çocukları kışı yetişkinlerden daha hazırlıklı karşılıyor. Soğukları, boş inşaatlarda, metruk binalarda ya da banka ATM'lerinde geçiriyorlar. Yetişkin evsizlerin ise birçoğu bedensel ya da zihinsel özürlü. Başlarının çaresine bakmakta zorlanıyorlar.
Büyükşehir Belediyesi iki yıldır evsiz onlarca insanı Alibeyköy'deki Tevfik Aydeniz Spor Salonu'nda misafir ediyor. Geçen yıl evsizler için hazırlanan spor salonunda bu yıl organizasyon biraz daha profesyonelce. Belediye ekipleri, 112 Hızır Acil Servisi'ne yapılan ihbarlardan yola çıkarak, farklı semtlerdeki evsizleri bu salona getiriyor. Kimlik tespiti yapılanlar ailelerine teslim ediliyor. Bazıları da istekleri doğrultusunda memleketlerine gönderiliyor.
ÜÇ GÜNDE 120 KİŞİ
Büyükşehir'e bağlı görevliler, üç gün içinde Alibeyköy'deki spor salonuna 120 evsiz getirmişler. Salona getirilenler önce yıkanıyor, temiz elbiseler giydirildikten sonra sağlık kontrolünden geçiriliyor. Spor salonuna getirilen evsizlerin yedisi Darülaceze'ye yerleştirilmiş. Kimlik tespiti yapılanlar ailelerine teslim ediliyor. Bazıları da istekleri doğrultusunda memleketlerine gönderiliyor. Biz oradayken ellerinde poşetlerle bir grup genç kız giriyor salona. Spor salonunun yakınındaki Çırçır mahallesinden geliyorlarmış. Getirdikleri torbalar dolusu giysiyi görevlilere teslim ediyorlar. Salona Büyükşehir Belediyesi'nden her gün üç öğün yemek geliyor. Hasta ve özürlü evsizlerin ihtiyaçlarını görmelerine belediye personeli yardımcı oluyor. Hemşire ve doktorlar evsizlere 24 saat hizmet veriyor.
Spor salonuna gelen evsizlerin sadece beşi kadın. Aralarında hiç sokak çocuğunun olmayışını, Hızır Acil Servis Müdür Yardımcısı Mustafa Özderyol şöyle açıklıyor: ‘‘Sokak çocukları yaşlılar gibi değil. Barınacak yer buluyorlar. Yaşlı ve özürlü evsizler sokak çocuklarından daha şanssız.’’
20 yıl Siemens’te çalıştı, tam 12 yıldır evsiz
İsmail Deliorman 61 yaşında. 1989'da felç geçirmiş. Kangren olan sol bacağını on yıl önce kaybetmiş. Tekerlekli sandalyesinin üzerinde, tam 12 yıldır İstanbul sokaklarında yaşıyor. Tanıdıklarına karşı mahcup olmamak için Gaziosmanpaşa'ya pek uğramıyormuş. İstanbul'un sahil boylarını kendine mesken tutmuş. Zihni pırıl pırıl. İfasi düzgün. ‘‘Almanya’da Siemens'te 20 yıl çalıştım. 1984'te döndüm. Annemin ısrarıyla evlendim.’’ Evlilikleri İsmail'in hastalanmasıyla çığrından çıkmış. Felç geçirdikten sonra kendini sokaklarda bulmuş. 1991'den beri ailesinden ayrı, sokaklarda yaşıyor. Oğlu ve karısıyla uzun yıllardır görüşmüyor.
Hayattan tek beklentisi tekerlekli sandalyenin akülüsü.
Babasıyla kahvelerde sabahlıyor
İstanbul'un evsizlerinden biri Kilis'li Hasan Sayınbulut'la 10 yaşındaki kızı Duygu. Eşi, dostu, akrabaları Gaziantep'teymiş. Kendi 10 yıldır sokaklarda, kızı ise altı yıldır. ‘‘Hadi kendin sokaktasın, Küçücük kızı annesinden ayırıp sokağa niye çektin?' diyoruz. ‘‘Karım benden ayrıldıktan sonra başkasıyla evlendi. Kızın yanında kalmasını istemedi. Bırakacak yerim yoktu. Mecburen yanıma aldım.’’ Hasan kemik erimesinden muzdarip. ‘‘Bana iş bulun, kızımla kalacağım bir ev istiyorum’’ diyor. Bir de çürümüş dişlerini gösteriyor: Duygu sokaklarda bıçkınlaşmış, babasından daha sert konuşuyor: ‘‘Babamla cami avlularında, iş hanlarının girişlerinde, sabahçı kahvelerinde vakit geçiriyoruz. Ne bulursak onu yiyoruz. İnsanlar bize yardım etsinler. Babam tedavi olsun. Sokaklarda yaşamak istemiyorum.’’
Bir zamanlar paraya para demiyordu
Salonda, kadınlar için küçük bir oda hazırlanmış. Sadece beş kişiler. Aralarında bir yüz tanıdık geliyor. Bazen Taksim'de The Marmara Oteli'nin yanında bazen de Cihangir sokaklarında yaşayan kadın bu. Fotoğraf çektirmek istemiyor: ‘‘Neyinize yarar benim resmim. Ne olur çekmeyin’’ diye yalvarıyor. Odanın genel fotoğrafı çekilirken battaniyesini başına çekerek yüzünü gizliyor. Nazlı Hanım 45 yaşında. ‘‘Bir elim yağda bir elim baldaydı. Paraya para demiyordum. Şansım tersine döndü bir kere! Kocam olacak p.....k de sokaklarda yaşıyor. Geçen yıl o da buraya geldi. Bu sene ortalıkta yok. 20 yıldır sokaklarda yaşıyorum. Felek adama bir vurdu mu tam vuruyor. Kimseden fayda görmedim. Herkes beni kullandı. Kızım var. Teyzesinin yanında. Kızımı bana göstermiyor. Sokakların merhameti yok. İnkar etmiyorum. Bazı insanların desteği olmasa sokaklarda yaşanmaz. Beni bırakın gideyim. Sokaklarda daha rahatım.’’
Atari merakı sokaklara düşürdü
Murat Demirciler, salondaki iki çocuktan biri. Polisler, bir banka şubesinin ATM'sinde uyurken bulmuş, buraya getirmişler. Koca salonun maskotu. Yatakların üzerinde takla atıyor. Biz görevlilerle konuşurken salona kucağında bebeğiyle bir kadın giriyor. Murat'ın annesi, Esma Demirciler. 10 gündür kayıp olan oğlunu komşuları televizyonda görmüş. Komşularından aldığı 10 milyon borçla iki buçuk aylık bebeğini kucaklayıp Alibeyköy'ün yolunu tutmuş. Belediye görevlileri, küçük Murat'ı annesine teslim ediyorlar. Anne Esma çaresiz: ‘‘Zaptedemiyorum. Sürekli kaçıyor.’’ Kocası hurda topluyormuş. Maltepe'nin Gülsuyu mahallesinde oturuyorlar. Esma 30'unu yeni bitirmiş ama Murat'tan başka altı çocuğu daha var. Kucağındaki bebeği göstererek, ‘‘Bu son!’’ diyor...
Çok içti, ayıldığında evsizler arasındaydı
Eli, ayağı, saçı, sakalı düzgün. Tevfik Şentürk'ün (52) hikayesi diğerlerinden farklı. 1979'dan beri İstanbul'da yaşıyor. Kendi ifadesiyle, ‘‘alkole haddinden fazla düşkün.’’ Pazarcılık yapıyor. Pazartesi günü alkolü fazla kaçırmış. Sarhoş halde hale sebze almaya giderken yolda düşmüş, bayılmış. Donmak üzereyken polisler bulup, getirmişler. Yani o diğerlerinden şanslı! Karısında,n oğlundan ayrı da olsa, tek başına yaşasa da Sultanbeyli'de başını sokacak bir evi var. İddiasına göre hale giderken cebinde 285 milyonu varmış, kaybolmuş. Parası bulunana ya da telafi edilene kadar evsizler salonundan ayrılmayacağa benziyor.