"Kadın, öykü için değerli bir hazine"

- Özgeçmişinizde “çocukken yazdıklarını sayarsak bu ilk kitabı değil” yazıyor.

- Doğru. Ben okuma-yazma öğrendiğim günden beri yazıyorum. Hatta okul öncesi karalamalarım da bilinir. Çocukken çok kitap okurdum, hayal gücüm bugünkünden fazlaydı. İlkokulda bir dosya kağıdını dörde - beşe katlayıp "yazılmak üzere" kitap haline getirirdim. Kapakları ya defter kabıyla kaplayarak ya da kartonla oluşturmaya çalıştırır, ortasını da yorgan iğnesiyle dikip kendi çapımda kitap forması yapardım. Bu şekilde pek çok kitabım olmuştu. Yayınevinin isminden künyeye kadar her şey vardı bu kitaplarda! Konuları da aslında bugünkülere benziyordu; kız çocukları, kediler, yalnızlıklar, duyarlılıklar... Çoğu, hatta sanırım hepsi halen duruyor. Senelerdir medya dünyasında çalıştığım için yazıyla olan ilişkim her gün taze kaldı.

- Toza Yazılan'daki öykülerin temeli böyle mi atıldı?

- Belki de. Toza Yazılan'da toplam on beş öykü var. Sıradan görünen insanların arasında gezinen öyküler; çoğu kez hayatının rolünü başkalarına kaptırmış, rolüne iyi hazırlanamamış ya da rol çalmayı başaramamış karakterlerin merkezinde nefes alıyor. Büyük şehirler, kadınlar, kediler, yalnızlıklar, hüzünler, komiklikler var hemen hepsinde. “Sanki” ve “Sanma ki” başlıkları altında toplanan öykülerde zaman zaman gerçek ve düş birbirine karışıp alışıyor. Hayat ne kadar izin verirse öyküler de o kadar genişleyip daralıyor. Küçük şiirlerle bütünleşen öykülerdeki final duygusu ise genellikle noktayla değil üç noktayla ifade edilebiliyor.

-Karakterlerin çoğu kadın…

- Kadınlar, düşünce sistemleri ve detaycı yaklaşımlarıyla öyküler için çok derin ve sağlam bir kaynak benim için. Öyküler, detaylarla kuruluyor. Kadın, öykü için değerli bir hazine ! Beş yaşlarından yaşamlarının sonuna kadar olumlu ya da olumsuz her halleriyle ilgi çekiciler bence. Kendim de bu grupta olduğum için yazınsal olarak pek zorlanmıyorum. Kapakta da bir kadın ressamın eseri olsun istiyordum. Kapak için harıl harıl resim ararken Müjgan Özkaya Yılmaz’ın resimleri karşıma çıktı. Kitapla örtüşebilecek iki farklı ressamdan iki resim daha bulmuştum, ama Yılmaz'ın resimlerinde karar kıldım. Koyu Kitap Yayınevi'nin sahibi Sedat Demir sağ olsun kapak konusunda beni özgür bıraktı. İki resmin birleşimiyle kapak oluştu. Kapak resminin düzenlemesi Samet Günüç’e, tasarımı Sabahattin Kanaş’a ait. Arka kapağı da, değerli yazarlarımız Selim İleri ve Jale Sancak'ın yazıları süslüyor. Değer veren, değer katan herkese çok teşekkür ediyorum.

- Kitap söyleşisi ve imza günleriniz olacak mı?

-Elbette. İlk söyleşimiz, Jale Sancak'ın Beyoğlu'ndaki edebiyat mekanı Galapera'da Selim ve Kerim Altınok’un müzikli desteğiyle düzenleniyor. Zaman zaman kitap söyleşilerimizi böyle müzikle renklendireceğiz. 32. Uluslararası İstanbul Kitap Fuarı'na katılıyoruz. 3 Kasım'da, 16.00 – 18.00 saatleri arasında; 10 Kasım’da , 15.00 – 17.00 saatleri arasında Koyu Kitap Yayınevi standında imza günlerim var. İlerleyen günlerde farklı noktalarda etkinliklerimiz sürecek.

- Kitabı görme engelliler de okuyabilecek mi?

Evet, bu da çok heyecan verici. Kitabımı görme engelliler için seslendirdim. Ayrıca başka bir gönüllü okuyucumuz, Sabahat Varol İnsel de seslendirecek. Böylece Türkiye'nin her yerindeki ve hatta yurtdışındaki görme engelliler de istediklerinde kitabı okuyabilecek. Bir hedefim daha var. Aslında görmeyenler camiasında ses kaydı yaygın. Türkiye'nin ilk sesli dijital kütüphanesi de Selim & Kerim Altınok tarafından kuruldu; onların yüzlerce başarısından sadece biri bu. Ancak Braille denilen kabartma yazıyla okuma zevkine sahip görmeyenler de var. Biraz maliyetli bir yöntem olmasına rağmen kitabımı Braille tekniği ile de bastırmak istiyorum. Bunun için bir sponsor ya da satış geliri gerekli, ama sanırım başarırırız.