OluÅŸturulma Tarihi: Nisan 15, 2003 00:00
Her esir gibi önce silahlarını attılar ve ellerini kaldırdılar. Iraklı savaşçılar kimisini itti, tekmeledi ve dövdü. Elleri, gözleri bağlandı. Miller sırtına sopayla vurulduğunu anımsar. Iraklıları merhameti konusunda pek umutlu olmayan Miller, ‘‘Beni öldürüp öldürmeyeceklerini sordum. Hayır dediler ama inanmadım onlara’’ diyor. Bu arada diğer Iraklılar birliğin terkedilmiş araçlarını, çantalarını, donanımını yağmaladı. Her iki ayağından yaralı Shoshana Johnson'ın yürüyebilmesi için yardım ettiler. Tek kadın esir Johnson, ‘‘Nükleer, biyolojik, kimyasal saldırıya karşı özel kıyafetimden kavradılar ve çekiştirirken kadın olduğumu farkettiler. O andan itibaren diğerlerine göre bana daha nazik davrandılar’’ diye itiraf ediyor. Kadın esir Johnson, ‘‘Bir doktor, Irak halkının insancıllığını göstermek için bana iyi bakacaklarını birkaç kez söyledi. O günkü yaklaşımlarını takdirle karşılıyorum, ancak bunun ardında ince hesaplar olduğunu zannediyorum. İyileşmem için çırpınmaları sırf insanlık adına değildi’’ dedi.ABD'Lİ İSENİZAYAKTA KALIN...Kurtarılmaları şimşek gibi apansızdı. Hiçbir uyarı yapılmadan kapıları tekmelendi. 3'ncü Hafif Zırhlı Taburu Tikrit'e doğru ilerlerken, esirlerin adresi ihbar edilmişti. Amerikan deniz piyadeleri ‘‘Yere yatın! Yere yatın!’’ diye bağırdılar. ‘‘Amerikalı iseniz ayakta kalın’’ diye uyardılar. Özgürlüklerine kavuştuklarında hafif uzamış sakalları, çökmüş omuzları, pijamalarıyla pek de Amerikalıya benzemiyorlardı. Johnson'ın Amerikalı olduğunda tereddüt ettiler. Genç kadın ise çok mutluydu. ‘‘Kızım Janelle gelecek ay 3 yaşına basacak. Aman Allahım! Evime dönüyorum’’ diye ağlamışım... Esirler derhal Bağdat'ın güneydoğusundaki Numaniyah havaalanına götürüldüler ve oradan da helikopterle Kuveyt'e uğurlandılar. Young, ‘‘Artık esir değilim. Vietnam'dakiler nasıl dayanmış. Onlar gibi aylarca dayanamazdım’’ itirafında bulundu.Zafer fotoğrafıTexas'ın El Paso kentinde yaşar Johnson ailesi. 30 yaşındaki kızları Shoshana aşçı olarak orduya yazılır. Tek başına evladını yetirtirmek zorundadır ve hayatını kazanmak zorundadır. İki yaşındaki kızı Janelle'i annesi Eunice ve babası Claude'a bırakır ve Irak'a sevkedilir. Esir düştüğü haberiyle yıkılır ailesi. Bir gün döneceği umuduyla yaşarlar. İyi
haber önceki gün gelir ve ilk kez annesiyle telefonda konuÅŸur. Kalbi duracak gibi olur Eunice Johnson'ın... 3 yaşına basacak olan kızı Janelle ise sabırsızlanır konuÅŸmak için.Â
button