Kabakulak

Kanat ATKAYA

VH1 DIVAS LIVE '99

Çeşitli Sanatçılar

(Arista/ BMG)

ALBÜME bakınca içimden ‘‘Kııızların içiiindeeee kızılcııık böceeek’’ şöyle bir geçirdim tabii ki. Niye böyle ciddi şekilde incelenmesi gereken bir tepki verdiğimi açıklayabilirim ama. Şimdi bir dakika susuyoruz ve ekibe bakıyoruz: Whitney Houston, Cher, Tina Turner, Brandy, Mary J. Blige, Faith Hill, Chaka Khan, LeAnn Rimes veeee Elton John. Gördüğünüz gibi aradaki kızılcık böcek kendini hemen belli ediyor. Ama elimi vicdanıma koyuyorum (Bir de bulabilsem...) ve ekibe, şarkılara, genel manada olaya bakıyorum; söyleyecek laf bulamıyorum. VH1'ın yayınladığı ve hayır amaçlı bir konserin kayıtları söz konusu albüm. Tina ve Elton (Samimiyete ayrıca dikkat çekmek istiyorum) önce ‘‘The Bitch Is Back’’i, sonra Cher'i de aralarına alıp ‘‘Proud Mary’’yi söylüyor... Whitney Houston ve Chaka Khan ‘‘I'm Every Woman’’ı söylüyor falan filan. Bir ikisi hariç neredeyse tamamı favori şarkılarım. O yüzden terbiyeli bir şekilde takdir ediyor ve köşemize dönüyoruz.

FASTBALL

All The Pain Money Can Buy

(Hollywood/ Balet)

BİLEN bilir, ‘‘All The Pain money Can Buy’’ yeni bir albüm değil. Ama yine bilen bilir, iyi bir albümdür. Ne vardır bu albümde? Böyle Ege'den güneye doğru inerken otomobilin camlarını açıp, bangır bangır dinlenecek çok keyifli bir şarkı olan ‘‘The Way’’ vardır en azından. Fastball; matrak ve eli yüzü düzgün müzik yapan bir topluluk. Bir Cake kadar olamadılar belki ama, benim gönlüm onları ayrı tutmaya el vermiyor. Şimdi gelelim ‘‘Bayram değil seyran değil bu albüm niye yeniden çıktı?’’ meselesine. Birincisi yanılıyorsunuz, çünkü bugün bayram. İkincisi, üç tane de bonus, yani ekstra parça eklenmiş. Bunlardan biri iki yıl kadar önce tesadüfen satın aldığım ‘‘Loungeapalooza’’ adlı bir toplama yer albümde yer alan ‘‘This Guy's In Love With You’’. 10 numara bir cover yapmışlar parçaya. Olayı toparlarsak; sadece söz konusu iki şarkı için bile edinebilirsiniz.

NATHALIE CARDONE

Nathalie Cardone

(Columbia/ Sony)

YANİ bir insanın libidosuna bu kadar da müdahele edilmez. Hatırlarsanız, Jackie Brown'da Samuel Jackson ve Robert De Niro televizyonda bir reklam izlerler... Bikinili ve AK-47'li iki kız çıkar, ortalığı tarar ve kızlardan biri ‘‘Me and my AK-47’’ der. O sahneyi ne zaman izlesem gözlerim yaşarır (İnanmadığınızı söyleyin n'olur, inanmış olamazsınız). Her neyse, bikinili ve makineli tüfekli kadın modeli bazı insanlara seksi gelebilir (Dalga geçmeyin, fantazi benim fantazim). Bu olayı yıkan kadın sandığınız gibi Akrep Nalan filan olmadı, Nathalie Cardone oldu. Bu güzelcene kız, elinde AK-47'si, üstünde dağ kadrosu üniforması, sırtında bohçası (Evet! Bohça) ve kucağında bir bebekle (Evet! Bebek) ‘‘Hasta Siempre’’yi söylediğinden beri, yeni fantazi arayışı içindeyim. Millet oturdu parçayla ilgili o kadar sosyolojik tahliller yaptı, makaleler yazdı ama kimse bu noktaya işaret etmedi geçen yıl. Kız da bundan cesaret alıp, kocca bir albüm yapmış. Şarkı güzel, albüm berbat değil. Olan üçümüze oldu. Gökten üç fantazi düştü. Biri Samuel'e, biri Robert'a, eh artık biri de bana.