Kabakulak

Kanat ATKAYA

Yeni yıla yeni albüm

Şimdi lafı döndürüp dolaştırıp yeni yıl için hediyelik albümler veya yeni yıl gecesi dinlenebilecek veya dinlenmeyecek albümler noktasına getireceğiz ya nasıl olsa, fazla zırvalamanın manası yok. 1999'da keyfinize bakın, kulaklarınıza ve ruhunuza eziyet çektirmeyin, komşularınızla iyi geçinin, oyunuzu kullanın, alkollü araç kullanmayın, patlamış mısırı karton kutuda satın almaya çalışın, karşıdan karşıya geçerken önce sağa, sonra sola, sonra tekrar sağa (Yoksa tam tersi miydi?)... Aslında canım şöyle sağlam bir ‘‘Uzay 1999’’ geyiği çevirmek istiyordu ama olmadı. Kabakulak ve silah arkadaşları, bu vesileyle hepinize gürbüz bir yıl diler.

CRYSTAL WATERS

The Best Of Crystal Waters

(Mercury - PolyGram)

CRYSTAL Waters eğlenceli bir müzik yapıyor. Yani hayatta oturup dinlenmez ama bir yerde çalarken de insanı rahatsız etmez. Sıkıcı insan Phil Collins'in ‘‘Another In Paradise’’ adlı eserinde değindiği ‘‘evsiz insanlar’’ konusunu Crystal Waters da ‘‘Gypsy Woman (She's Homeless)’’ta kendince ele alıyor. Sonra ‘‘100 % Pure Love’’, ‘‘I Ghetto’’ ve arıza insan Dennis Rodman'la beraber söylediği ‘‘Just A Freak’’ başta olmak üzere tüm Crystal Waters hit'lerine sahip olmak isterseniz böyle buyurabilirsiniz. Mutluluklar diliyorum.

HOW STELLA GOT HER...

Film Müziği

(BMG)

SİYAH müziğin ünlü isimlerinin şarkılarından derlenmiş bir soundtrack. Sadece bu kadar yazsam olmaz mı diye içimden geçmediyse ne olayım... Ama mecburuz ya işte şu kadar satır olacak bilmem ne... Neyse bunlar benim problemim Albümde kimler var onları sıralayayım bari: Jazzie B. Shaggy, Mary J. Blige, Soul II Soul... Görüldüğü gibi kendi alanlarında duruma hakim arkadaşlar. Ben Stevie Wonder ve Wyclef Jean'in ‘‘Mastablasta 98’’ini beğendim. Küçükken de ‘‘Master Blaster’’ı severdim zaten. Ronk, ronk, ronk (Bunu yeni buldum, nasıl?) biraz kafa şişiriyor aslında. Ama zenciyseniz (adımız ırkçıya çıkacak sonunda) veya bu müziği sevdiğinizi düşünüyorsanız hemen edinin.

EN VOGUE

Best Of En Vogue

(Elektra - Balet)

EN Vogue için 1990'ların The Supremes'i diyorlar. Bence yazık ediyorlar. Çünkü herkesin birbirini taklit ettiği, inanılmaz kötü şeyler üretilen siyah müzik piyasasında En Vogue kadar sıkı grup çok az. ‘‘Funky Divas’’, ‘‘Runaway Love’’ gibi çok iyi albümler yapan En Vogue, ‘‘Free Your Mind’’, ‘‘My Lovin’’', ‘‘Don't Let Go (Love)’’, ‘‘Whatta Man’’ gibi süpper (özellikle iki p) şarkılara da imza attı (Bu lafın da hastasıyım, niye imza atsınlar yahu! Boş laf işte)... 1998 içinde çok başarılı best of'lar dinlemiş ve ‘‘Artık best of filan istemem, fazlası bünyeye zarar’’ demiş biri olarak tükürdüğümü yalıyorum (İğrenç bir insanım, farkındayım) ve Enh Vogue'un ‘‘best of’’una yıldızlı pekiyi veriyorum. Onlar da bunu öğreniyorlar, çok seviniyorlar, gözyaşlarına boğuluyorlar, bu yazıyı kesip arkadaşlarına gösteriyorlar ve hayat böööyle devam ediyor. Her eve lazım bir albüm. Severek dinleyiniz.

CAPITAL GOLD 90'S

Çeşitli Sanatçılar

(WEA - Balet)

MESELEMİZ gayet basit. Uzatmadan konuya girecek olursak (girmeyip ne yapacaksın canım kardeşim), 1990'lardan seçilmiş 15 parça bir albümde toplanmış. Tabii şarkıların hür iradelerini kullanarak ‘‘bu albümde buluşalım’’ demediklerinden eminiz... Lafa bakar mısınız lütfen! ‘‘U R The Best Thing’’, ‘‘Crucify’’, ‘‘Free Your Mind’’ ve kalbimizde geniş bir alana hakim olan ‘‘Missing’’ gibi iyi şarkıların yanı sıra, ‘‘A La La La La Song’’, ‘‘I Love You Always Forever’’, ‘‘Wild World’’ün Mr. Big yorumu gibi insanda sinir bırakmayan parçalar da var. Olayın akıl karıştıran yanı ise ‘‘Twist In My Sobriety’’. Lüzümsuz bir takıntı belki ama bu parça, aynı serinin 1980'leri kapsayan albümünde de vardı. Bu kez parçanın ‘‘Tikaramp Radio’’ gibi tuhaf bir şekilde adlandırılmış bir versiyonuna yer verilmiş. Yine de parça aynı parça. Alacaksanız CD formatında almaya çalışın. En azından programlayıp aradaki arızaları ayıklayabilirsiniz. Son söz olarak iyi parçalar yüzünden kötü diyemeyeceğimiz, ama çok da heyecan vermeyen bir ‘‘decade’’ albümü.

CULTURE CLUB

Greatest Moments

(EMI - Kent)

ÇOK şahane bir best of albümle karşı karşıyayız (Yalan, şu anda sadece albümün kapağı var elimde. Ama yemin ederim defalarca dinledim). Culture Club dendiği anda direkt Alman Bravo ve Pop Corn dergileri, bir zamanlar çalıştığım ve çok sevdiğim Hey dergisi filan geliyor aklıma. Boy George ve arkadaşları bir zamanlar çok sevdiğimiz hâlâ da dinlerken ‘‘Aaaaa’’ dedirten güzel şarkılarını tek bir albümde toplamakla pek çok hatırayı gözümüzde canlandırdılar (Olmadı öyle bir şey ama böyle denir ya). ‘‘Do You Really Want To Hurt Me’’, ‘‘Karma Chameleon’’, ‘‘I'll Tumble For You’’, ‘‘Time’’, ‘‘Crying Game’’ ve daha neler neler... Bir an önce edinin ve keyfini çıkarın. Tam bir ‘‘keyifler ayna, çal çal oyna’’ albümü. Bu arada Boy George albüm kapağına yazdığı notlarda ve sağda solda yayınlanan konuşmalarında Culture Club'ın müziğinin pek çok insanın libidosunun gelişimine katkıda bulunduğu yolunda şeyler söylüyor. Düşündüm de haklı galiba. Ayrıca birkaç arkadaşım da bunu doğruladılar. Siz ne düşünürsünüz bilemem. Psikanalizden anlamıyorum ama bir de öyle bakın diye uyarıyorum işte...

‘‘The Score’’, ruhu olan bir albümdü (İçi boşaltılmış bir tabir olsa da durumu tam olarak özetliyor). The Fugees, çok rahat, akıcı bir müzik yapmış ve karşılığını da almıştı. Hip hop temelinde ama R & B ve ve soul'la da kısa paslar yaparak ilerleyen topluluk, 1990'ları kapatırken en iyi siyah müzik topluluğu oldu. Şimdi topluluğun üç elemanın solo albümleri çıktı. Lauryn Hill'in albümü ‘‘The Miseducation Of Lauryn Hill’’, gerçekten türünün mükemmel bir örneği. Yılın albümlerinden biri olan ve eğer bu işin adaleti varsa yılın albümü bile seçilebilecek kalitedeki bu albümü herkese tavsiye ediyorum. İleride kesinlikle klasik olacak bir albüm. Wyclef Jean'in albümü ‘‘The Carnival’’ da gayet oturaklı. ‘‘Gone Till November’’ acaip sıkı bir şarkı. Sürekli dinlemeyi başaramadığım bir tür olmasına rağmen, sabredip sonuna kadar dinledim. Hayatımın kalan kısmında dinlermiyim bilemem ama kendi alanında -tıpkı Hill gibi- kalıcı bir albüm. Solo albüm çıkaran üçüncü The Fufees elemanı ise Pras. Pras'ın ‘‘Ghetto Supasta’’sı diğer iki albümün gölgesinde kalıyor. O da muhakkak iyi bir albüm ama ortada çok daha iyi iki albüm olunca kötüymüş gibi gözüküyor. Dandik rap parçaları dinlemekten bıkanlar için gayet iyi üç fırsat var neticede. Lauryn Hill'i kesinlikle, Wyclef Jean'i uyarsa, Pras'ı ise çok isterseniz edinin...

CAPITAL GOLD 90'S

Çeşitli Sanatçılar

(WEA - Balet)

MESELEMİZ gayet basit. Uzatmadan konuya girecek olursak (girmeyip ne yapacaksın canım kardeşim), 1990'lardan seçilmiş 15 parça bir albümde toplanmış. Tabii şarkıların hür iradelerini kullanarak ‘‘bu albümde buluşalım’’ demediklerinden eminiz... Lafa bakar mısınız lütfen! ‘‘U R The Best Thing’’, ‘‘Crucify’’, ‘‘Free Your Mind’’ ve kalbimizde geniş bir alana hakim olan ‘‘Missing’’ gibi iyi şarkıların yanı sıra, ‘‘A La La La La Song’’, ‘‘I Love You Always Forever’’, ‘‘Wild World’’ün Mr. Big yorumu gibi insanda sinir bırakmayan parçalar da var. Olayın akıl karıştıran yanı ise ‘‘Twist In My Sobriety’’. Lüzümsuz bir takıntı belki ama bu parça, aynı serinin 1980'leri kapsayan albümünde de vardı. Bu kez parçanın ‘‘Tikaramp Radio’’ gibi tuhaf bir şekilde adlandırılmış bir versiyonuna yer verilmiş. Yine de parça aynı parça. Alacaksanız CD formatında almaya çalışın. En azından programlayıp aradaki arızaları ayıklayabilirsiniz. Son söz olarak iyi parçalar yüzünden kötü diyemeyeceğimiz, ama çok da heyecan vermeyen bir albüm.

CULTURE CLUB

Greatest Moments

(EMI - Kent)

ÇOK şahane bir best of albümle karşı karşıyayız (Yalan, şu anda sadece albümün kapağı var elimde. Ama yemin ederim defalarca dinledim). Culture Club dendiği anda direkt Alman Bravo ve Pop Corn, bir zamanlar çalıştığım ve çok sevdiğim Hey dergisi filan geliyor aklıma. Boy George ve arkadaşları bir zamanlar çok sevdiğimiz hâlâ da dinlerken ‘‘Aaaaa’’ dedirten güzel şarkılarını bir albümde toplamakla pek çok hatırayı gözümüzde canlandırdılar (Olmadı öyle bir şey ama böyle denir ya). ‘‘Do You Really Want To Hurt Me’’, ‘‘I'll Tumble For You’’, ‘‘Time’’, ‘‘Crying Game’’ ve daha neler neler... Tam bir ‘‘keyifler ayna, çal çal oyna’’ albümü. Bu arada Boy George albüm kapağına yazdığı notlarda ve sağda solda yayınlanan konuşmalarında Culture Club'ın müziğinin pek çok insanın libidosunun gelişimine katkıda bulunduğu yolunda şeyler söylüyor. Haklı galiba. Ayrıca birkaç arkadaşım da bunu doğruladı. Siz ne düşünürsünüz bilemem. Psikanalizden anlamıyorum ama bir de öyle bakın diye uyarıyorum işte...