İş bulup kızını yanına alacağı günü bekliyor

Diyarbakırlı Özlem Su, 8 yıl önce dini nikahla evlendi. Bir kızları olan çift, 2 yılın sonunda ayrıldı. Bir süre İstanbul'da kalan Su, iş bulamayınca Diyarbakır'a dönmek zorunda kaldı. Ailesi kendisini istemeyince lise öğrencisi iki kardeşini de yanına alan Su, Şehitlik Mahallesi'nde toprak bir evde yaşamaya başladı. Geçici işlerde çalışan Su, kazandığı paranın büyük bölümünü de İstanbul'a kızını görmeye giderken harcadı. İki kardeşine bakan Su, hem de ev işlerinin yanı sıra sürekli iş arıyor. Özlem Su, kızını yanına alabilmesini sağlayacak ve kardeşlerine bakabilecek bir işte çalışmak için yardım istiyor.

Yaklaşık 4 yıldır Diyarbakır'da olduğunu belirten Özlem Su, "20 yaşında bir evlilik yaptım. İmam nikahlı eşimden ayrıldım. Bir kızım var. Şu anda 6 yaşında. Uzun zamandır onu görmüyorum, babasında kalıyor. Ailemin ne maddi ne de manevi destekleri olmuyor bana. İki erkek kardeşimle beraber bu çatı altında yaşıyoruz. İkisi de okuyor. Eğitimlerine devam etmekteler. Çalışmıyorum. Kaç yıldır deli gibi iş arayışındayım ama iş veren, el uzatan kimse olmadı. Gün içerisinde evi falan temizliyorum. Kardeşlerim okuldan geldikten sonra zaten aylardır bu evin çatısında makarnadan başka bir şey pişmedi. Onun dışında sosyal yardımlaşmaya başvurdum ama onlardan herhangi bir ses seda çıkmadı. İŞKUR'a gidip geliyorum. Onun dışında yine dışarı bakıyorum. Şu anda bir işe ihtiyacım var" dedi.

'BİRİLERİNİN SESİMİ DUYMASINI VE ELİMDEN TUTMASINI İSTİYORUM'

Ayaklarının üstünde durup çocuğunu bir an önce yanına almak istediğini ifade eden Özlem Su, şöyle konuştu:

"Çocuğumdan bir saniye bile ayrı kalmak istemiyorum. Çünkü bir anne olarak ciddi anlamda onu özlüyorum. Ayrı kalmak istemiyorum. Bu durum zaman zaman psikolojimi de etkiliyor. Haliyle maddi imkanım olduğu zaman onu gidip görebiliyorum. Olmadığı zaman da göremiyorum. Kızım İstanbul'da. Onun için de maddiyata dayanıyor. Öyle bir imkanım da olmadığı için gidip gelemiyorum. Haliyle yol mesafesi çok uzak. Şu anda çalışamadığım için de bunu da karşılayamıyorum. Telefonla iletişim halindeyim, özlüyor. Bir anne olarak ben de onu özlüyorum. Konuştuğumda kendime hakim olamıyorum ben de ağlıyorum. Birilerinin sesimi duymasını ve elimden tutmasını istiyorum. Bu konuda bana yardımcı olmalarını istiyorum. Ciddi anlamda işe ihtiyacım var. Kardeşim çok zeki. Lise son sınıfta ve durumuma fazlasıyla üzülüyor. Bana, 'Abla üzülme artık elime mesleğimi aldığım zaman yeğenimi alıp sana da bakacağım artık. Bundan sonra hiç bir şekilde mağdur olmayacaksın. Acı içinde kıvranmayacaksın' diyor. Şu anda okuyor. Onun okuması ve eğitimine devam etmesi için benim ciddi anlamda bir işimin olması, ayaklarımın üstünde durmam gerekiyor."