Hürriyet Hatay’da: Çadırda yaz iki kat sıcak

Hatay’da depremzedelerin çoğu konteynerkentlere yerleştirilirken, halen çadırkentlerde kalanlar da var. Depremzedeler düzenli kurulan, altyapısı tamamlanan çadır ve konteynerkentlerde yeni yaşamlarına uyum sağlamaya çalışırken, birçok sorunla da mücadele ediyor. Termometrelerin 36 dereceyi gösterdiği Hatay’da etkili olan sıcak hava da bu sorunların başında geliyor. Özellikle klima ve vantilatör olmayan konteyner ve çadırlarda sıcak hava depremzedelerin yaşam koşullarını daha da zorlaştırıyor. Bölgede en acil ihtiyaç klima. Bunun için de tüm Türkiye’nin desteği gerekiyor.

GÖLGE BULMAK ZOR

Şehir içinde kurulan düzensiz çadırlarda yaşayan depremzedeler sıcaklardan daha fazla etkileniyor. Sıcaklığın iki kat daha fazla hissedildiği çadırlarda gün içinde barınmak mümkün olmazken, depremzedeler ağaç gölgelerinde vakit geçiriyor. Az sayıda insanın olduğu Hatay merkezde sıcak havanın etkili olduğu öğle saatlerinde insanların sokaklardan çekilmesiyle kent adeta hayalet şehre dönüyor.

NEFES ALAMIYORUZ...

Orta hasarlı olan evine yakın yere çadır kuran Ayfer Oruçhan, “Birçok sorunumuz var, temiz su, hijyen gibi. Şimdi sıcakların bastırmasıyla yaşamımız daha da zorlaştı. Gün içinde sıcaklarda çadırlarda kalamıyoruz, gidecek yerimiz de olmadığı için bulduğumuz gölgeliklere sığınıyoruz. Kayaların, ağaçların, çalılıkların gölgelerinde günü geçiriyoruz. Sıcaklarda çadırların içinde durulmaz oluyor, nefes alamıyoruz. Çadırda uyuyan oğlumun sıcaktan burnu kanadı. Durulması mümkün olmuyor. Çadırlarımızda klima yok, serinleyecek bir yerimiz yok” diye dert yanıyor.

KLİMAYA İHTİYAÇ VAR

- Depremzede Ebru Özdemir de evini bırakıp gidemeyenlerden: “Kışın üşüyorduk, şimdi de sıcaktan bunalıyoruz. Evlerimiz yakın olduğu için buraları terk edip konteynerkentlere gidemiyoruz. Bize yardım elini uzatsınlar, en azından çadırlarda klima veya vantilatör olsa bir nebze nefes almış oluruz.” Yine evine yakın olduğu için çadırda kalan Meryem Doğru da “Sıcaklar bastığında çadırlarda durmak imkânsız. Kendimizi dışarıya attıyoruz, dağ eteğine çıkıp, ağaç gölgeliklerine sığınıyoruz. Yoksa durmak imkânsız, çadırlarda nefes alınamıyor” diyor.

KONTEYNERLERDE BAYRAMA HAZIRLIK

- Depremin ardından Türk Kızılayı’nın Hatay’da kurduğu tüm altyapısı tamamlanan, içinde televizyonu, kliması, mutfağı olan konteynerkente evi yıkılan, hasar gören ve barınma sorunu yaşayan 533 aile yerleşti. Toplamda 2 bin 300 kişinin yaşamaya başladığı merkezde çocuklar için oyun, eğitim ve psikolojik destek alanları da oluşturuldu.

Kurban Bayramı’nın yaklaşmasıyla konteynerkenti buruk bir telaş sardı. Konteynerler temizlendi, bayram yemekleri yapılmaya başlandı. Çocuklar da hayırseverlerin gönderdiği bayramlıkların seçmeye başladı. Bir çadıra kurulan berberin de mesaisi yoğun. Konteynerkent sakinleri, bayram tıraşlarını yaptırıyor.

PSİKOLOGLAR SAHADA: ASIL ŞİMDİ YANLARINDA OLMALIYIZ

- Türk Kızılayı’nda görevli psikolog Tuğba Akçan, depremden hemen sonra ailelere ve çocuklara psikolojik destek vermek için sahaya indi. “Depremin ilk gününden beri sahadayım” diyerek şöyle konuşuyor:

“Gündüzleri çocuklarla yönelik etkinlikler düzenliyoruz. Burada çocukları gözlemliyoruz, verdiği tepkilere göre terapiye, psikolojik desteğe ihtiyacı olup olmadığına bakıyoruz. Çocuklar oynayarak iyileşiyorlar. Biz de çocukların oynaması için uygun alan oluşturmaya çalışıyoruz. Depremin ilk dönemlerinde boş boş bakan, deprem resmi çizimi etkinliğinde ‘annesi - babası yanında olmayan çocuk’ resimleri çizen çocuklar şimdi ise ‘okuyacağım’ diyerek meslek söylüyor. Umut dolu resimler görüyoruz. Çocukların yanı sıra ailelerine de psikolojik destek sağlamaya çalışıyoruz. İlk etapta hayatta kalma ön plandaydı, şimdi gelecek kaygısı başladı. Depremin ilk döneminde Türkiye’nin her yerinden yardıma koştular, ama asıl normalleşme döneminde bu ailelerin desteğe ihtiyaçları var. Herkesin gitmesiyle birlikte yalnızlık korkusu başladı.”

ÖNAL AİLESİNE KONUK OLDUK

İLK KEZ GÜVENDE HİSSEDİYORUM

- Depremde evi, işyeri yıkılan, aylar sonra ise bir ay sonra doğum yapacak eşi ve kızı ile konteynere yerleşen Akın Önal, konteynerde kalmanın bir nebze de olsa güven verici olduğunu söylüyor: “Deprem anını ve sonrasında yaşadığımız kelimelerle anlatmanın imkânı yok. Allah bir daha yaşatmasın. Evim, işyerim yıkıldı. Ailemle ortada kaldık, korku ve endişe ile Hatay’dan ayrıldık. Ancak 10-15 gün ancak dayanabildim, hemen Hatay’a döndüm. Tozu, toprağına rağmen, başımızı sokacak evimiz olmamasına rağmen geldik. Bura bizim memleketimiz, başka yerde yaşayamayız. Konteyner başvurumuz vardı, şimdi çıktı. Buna şükrediyoruz. Evet evimiz gibi olmuyor, ev gibi değil ama konteyner da kendimizi güvende hissediyoruz. Bu felaketi yaşamadan önce konteynerde asla yaşayamam derdim, ama şimdi bu tek göz odada kendimi, ailelemi güvende hissediyorum.”