Hangi oyuncağın moda olacağına Amerikalı minikler karar veriyor

Oyuncakları 120 ülkede satılan oyuncak markası Fisher-Price 1930’da kuruldu. 16 ahşap oyuncakla piyasaya çıkan markanın bu yılki kazancı 1.3 trilyon dolar. 1993’te Alman Mattel firmasıyla birleşen Fisher-Price, yenilik yaparken her zaman tüketicilerine kulak veriyor. Bunun için 1961’de New York’taki East Aurora kasabasında, kendi alanında bir ilk olan Oyun Laboratuvarı kuruldu. Amaç, oyuncakları çocuklara denetmekti. Kısa süre sonra annelerle görüşülmeye ve evde test edilmesi için oyuncak verilmeye de başladı. Bu tesiste annelerle görüşülen bir toplantı salonu, oyuncakların test edilmesi için bir oyun odası, çocuk parkı, testlerin yapıldığı bir merkez ve oyuncak satış mağazası var.

AYNA ARKASINDAN İZLENİYORLAR

Laboratuvardaki testleri sertifikalı öğretmenler yönetiyor. Çocuklardan ve ebeveynlerden alınan geri bildirim, oyuncak geliştirilirken tasarımcı ve mühendislerce dikkate alınıyor. Testlere yılda 4 binden fazla çocuk ve 1500 ebeveyn katılıyor. Bu oturumlara çocukların katılması için ailelere cüzi bir ücret ödeniyor. Bazı anneler çocuklarını doğar doğmaz bekleme listesine yazdırıyor.

Çocuklar sekiz hafta boyunca haftada iki kere bir araya geliyor. İki saat süren oturumlar; oyuncaklarla dolu, anaokuluna benzer bir odada düzenleniyor. Çocuklar özgürce oyun oynuyor ve elişi etkinlikleri yapıyor. Oturumun son 20 dakikasında öğretmen herkesi hikâye anlatmak için topluyor. Gruplar üç erkek ve üç kız çocuktan oluşuyor. Öğretmenler, oyuncağın oyun değerinin yanı sıra kullanışlığını ve işlevselliğini değerlendiriyor. Oyuncakların çoğu boyasız, el yapımı modeller veya üretimden hemen sonra Oyun Laboratuvarı’na gelen ilk üretim örnekleri. Yeni oyuncak ve çocuk ürünleri yaratan tasarımcı ve mühendisler bu süreci tek yönlü bir aynanın arkasından izliyor ve zaman zaman oyunlara katılıyor.

OYUNCAKLARI KIRMAK SERBEST
Bölgede yaşayan çocuklar için Oyun Laboratuvarı’nı ziyaret etmek gönüllerince birkaç saat geçirmek anlamına geliyor. Oyuncak dağları arasında kaybolmak, akülü arabalarla oynamak hatta dayanıklılık testi için oyuncakları kırmaya çalışmak çok eğlenceli. Oyuncaklarla, evde yasaklanan şekillerde oynamalarına izin verilen çocuklar tasarım ekibine büyük bir yardımda bulunduklarının farkında değil.

Annelere çocuklarını oyun laboratuvarına neden getirdiklerini sorunca “Bu bir aile geleneği” yanıtını alıyoruz. Hem çalışanların hem de ortamın çok keyifli olduğunu, çocuklarının güzel vakit geçirmesinden mutlu olduklarını söylüyorlar. Eve dönerken verilen sürpriz hediyeler de cabası. Kimi zaman habersiz olan ev ziyaretlerinde de oyuncakların nasıl seçildiği ve kullanıldığı gözlemleniyor. Annelerin çocuklarıyla vakit geçirme tarzları bazen değişikliklere de ilham veriyor.

EN DÜRÜSTLERİ BÜYÜKANNELER

Oyun Laboratuvarı’nın yöneticisi Kathleen Alfano’ya göre oyuncak satın alırken annelerin sözü geçiyor: “Anneler kibar davranıyor ama büyükanneler oyuncakla ilgili sevmedikleri bir nokta olduğunda hiç çekinmeden eleştiriyor.” Beş yaş altı çocukların benzer şekilde oynadığını belirten Alfano, çocukların insani özelliklere sahip oyuncaklarla oynamasını tavsiye ediyor: “Robot gibi olmamalı. Sesli oyuncaklar onları heyecanlandırmalı. Dokunmak keyif vermeli. Plastik kullanmamız eleştiriliyor, ahşap oyuncak fikri seviliyor ama satın almıyorlar. Hem ağır, hem pahalı hem de çocukların ilgisini çekmiyor.”

ANNELERİN FİKRİ ÖNEMLİ

Laboratuvarda ebeveyn görüşmeleri ‘Anne Görüşmeleri’ ve ‘Anne Panelleri’ şeklinde yapılıyor. Görüşmeler, eğitimli bir yöneticisince yürütülüyor. Soru-cevap şeklinde yapılan görüşme sonrası tasarım ekiplerine rapor gönderiliyor. Tasarım, mühendislik ve pazarlama ekipleri, görüşmeleri tek yönlü bir aynanın arkasından gözlemliyor. Panellerse daha rahat. Bir grup anne, altı hafta boyunca haftada bir kez toplanıyor. Bu panelleri tasarım veya pazarlama ekibinden biri yönetiyor. Katılımcılara dört veya beş fikir sunuluyor ve bunlara bağlı olarak ürünler değiştirilip sonraki toplantıda gösteriliyor.
Bir diğer teknik de yeni üretilen oyuncakların üç haftalığına 30 aileye gönderilmesi. Oyuncaklar hakkındaki düşünceler laboratuvara aktarılıyor.