Güçlü olmak zorundayız

Depremlerden kurtulanlar çadır kentlerde yaşam mücadelesi vererek, yeni hayatlarına tutunmaya çalışıyor. Kadın depremzedeler çadır kentlerdeki zor yaşama ayak uydurmak için çabalıyor.

Depremzede kadınlar, tuvalet, banyo gibi temel hijyen ihtiyaçlarını güçlükle karşılayabiliyor. Temizlik malzemelerine ulaşmaktaki güçlükler nedeniyle kadın ve çocuklar bit tehlikesi ile karşı arşıya kalmış durumda. Depremzede kadınlar, hijyen ve gıda gibi sorunların yanı sıra, depremden etkilenen çocuklarının rehabilitasyonu süreçleriyle de yakından ilgilenmek zorunda kalıyor.

UYUMUYOR

Çocuklarını yeni hayatlarına alıştırmak için büyük mücadele içinde olduğunu anlatan anne Aygül İntizamoğlu, 12 yaşındaki oğlunun her gün, depremin meydana geldiği saat olan 04.17’ye kadar uyumadan beklediğini anlatarak, “Yaşam koşulları zor. Ancak bu koşulları şu anda gözüm görmüyor. 12 yaşındaki oğlumun o anları unutması için büyük bir mücadele veriyorum. Çünkü çocuk her gün depremin meydana geldiği saate kadar uyumadan bekliyor” diyor.

‘ÇABA GÖSTERİYORUZ’

Çadır kentte kalan ev hanımı Gülem Yıldız da çocukları karşısında güçlü durmaya çalıştıklarını belirterek, şunları söyledi:

“Depremde ailemizden 15 kişiyi kaybettik. Bu acıya rağmen, çocuklarımız karşısında güçlü durmaya çalışıyoruz. Onların psikolojilerinin düzelmesi için ayrı bir çaba gösteriyoruz. Kadın olmanın ayrı zorlukları var. Kadınlar, çadır kentlerde banyo, tuvalet ihtiyaçları karşılamakta büyük sorunlar yaşıyor.”

ZORLANIYORLAR

İzmir Büyükşehir Belediyesi’nde kadınlara yönelik çalışmalar yapan psikolog İrem Nur Uçar, “Kadınlar en çok ‘güvende olup olmadıkları konusunda endişe duyduklarını’ aktarıyor. Depremin çocuklarının üzerindeki etkilerini azaltmak için güçlü durmaya çalışmaları onları daha zorluyor. 8 Mart Dünya Kadınlar Günü nedeniyle bir kahvaltı etkinliği düzenleyeceğiz” dedi.

ÇADIRDA YEMEK YAPMAK ÇOK ZOR

4 çocuk annesi Emine Çelik de “Eşim kalp hastası olduğu için bazen dağıtılan yemekleri almıyoruz. Bu nedenle zaman zaman kendim çadırda yemek yapmaya çalışıyorum. Çadırda yemek yapmak gerçekten çok zor oluyor. Ayrıca çocukların bakımını da üstleniyorum. Burada yaşadığımız en büyük sorunlarından biri de çamaşır yıkamak. Kendi imkânlarımızla yıkamaya çalışıyoruz ama şartlar çok yetersiz” diyerek yaşadıkları zorlukları anlatıyor.

Filiz Sakıcı da kıyafet sorunu yaşadıklarını anlatarak “Gönderilen yardımlar arasında kıyafetler var. Ancak bu herkese ulaşmıyor. Günlerce aynı kıyafeti kullanmak zorunda kalıyoruz” diyor. 23 yaşındaki anestezi teknikeri Merve Karasun da depremin ilk günlerinde bir aracın içinde kaldıklarını, daha sonra çadıra geçtiklerini belirterek, şunları aktardı: “Çadır kentteki kadınlar özel günlerimize yönelik bazı temel ihtiyaçları karşılamakta güçlük çekiyoruz. İç çamaşır sorunu önemli bir sorun olarak ortaya çıkıyor. Çadırlara gelebildikten sonra kısmen de olsa banyo sorunu çözüldü.”