Grammy'nin öncesi, sonrası

Grammy ödülleri, her yıl şubat ayının son çarşambasında düzenlenen bir törenle dağıtılıyor. Malum, bu yılın son çarşambası dündü. Ancak ABD ile aramızdaki saat farkından dolayı, dün olan bu haber Türkiye'deki gazetelere yarın yansıyacak. Biraz karışık gibi gözükebilir ama, biz dün olmuş bir olayı yarın öğrenmek durumundayız. Her neyse, biz bu durumda zamanın azizliği sonucu gerçekleşmiş bir olayı, gerçekleşmemiş gibi yazmak durumundayız (Biliyorum durum daha da karışacak ama ben bu yazıyı salı günü yazıyorum)...

Grammy bu yıl 40'ıncı kez dağıtılacak. Nedir Grammy? NARAS (Ulusal Kayıt Sanatı ve Bilimleri Akademisi) adında bir kurum var. Bu kurumun 13 bin üyesi var. Bu 13 bin üye her yıl müzik dünyasının en prejstijli ödülü olarak gösterilen Grammy'leri kimlerin alacağına karar veriyor. Milyarlarca dolarlık müzik sektörünün nefesini tutarak beklediği bu tören (aslında abartmayalım, sonuçlar üç aşağı beş yukarı hep biliniyor), bütün dünyada ilgiyle izleniyor vs.

Oscar ödüllerini model olarak alan Grammy'lerde bu yıl 1 Ekim 1996- 30 Eylül 1997 arasında çıkan albümler, şarkılar vs. yarıştı. Bu yarışın finalini, yani ödül törenini 172 ülkede 1.5 milyar kişi izledi. -Eğer bir aksilik olmadıysa-, tören toplam 3 saat sürdü. Törenin yayın haklarını satın alan CBS, bunun karşılığında 110 milyon dolar ödedi. Törende Bob Dylan ve Aretha Franklin gibi isimler sahneye çıktılar.

Toplam 92 kategoride ödül dağıtıldı. Bu 92 kategoride ödül için yarışan 800 isim vardı. 800 isimden sadece 14 tanesi ödül töreninde gösteri sunabildi.

NARAS'ın politik tavırlarıyla ve sert çıkışlarıyla tanınan, plak şirketleri ve politikacılar tarafından hiç sevilmeyen ancak her ne hikmetse çok da başarılı bulunan başkanı Michael Greene, törenden kısa bir süre önce ilginç bir konuşma yaptı.

NARAS Başkanı olmayı çok keyifli bulduğunu ve bu işi para için değil zevk için yaptığını söyleyen Greene, kendi sorumluluğundaki Grammy için ağzına geleni söyledi. Grammy'leri neredeyse yerin dibine sokan Greene, ‘‘Zamansızlık diye bir problemimiz var. Bu benim canımı sıkıyor. Yapmak istediğimiz birçok şeyi yapamadık. Johnny Cash için özel bir bölüm, George Gershwin için 100'üncü yaş tuklama programı yapmak istiyorduk. Ayrıca McCarthy döneminde takibata uğramış müzik adamlarını, karanlık dönemin 50'nci yılında anmak istiyorduk, olmadı. Grammy dışında NARAS çok güzel’’ dedi.

Bu arada Grammy ödüllerinde iki kategori çok ilginç bir şekilde eleştirildi. En İyi Rock Albümü kategorisinde yarışan isimlerin yaş ortalamalarının 44 olması, ‘‘Müzik dünyasında gençler hiçbir şey yapmıyor mu yani kardeşim?’’ eleştirilerine yol açtı. Söz konusu dalın adayları; Aerosmith, John Fogerty (Creedence Cleanwater Revival'dan hatırlayınız), The Rolling Stones, U2 ve Foo Fighters'tı. Son iki topluluğun aday olmaması durumunda yaş ortalamasının daha da artacağı söyleniyor. Yani bunu hesaplamak için deha olmak gerekmiyor, basit bir matematik hesabı zaten durumu ortaya koyuyor.

Bu durumu ortaya koyan bir kategori de zaten mevcut. En İyi Erkek Rock şarkıcısı dalındaki adayların yaş ortalaması 49. Adaylar şöyle; David Bowie, Bob Dylan, John Fogerty, John Cougar Mellencamp ve Bruce Springsteen...