Geri dönüşüm işçilerinin fotoğraf aşkı

Adana’nın arka mahallelerindeki bir depodayız. Depoda hummalı bir çalışma var... Çekçekler veya elektrikli motorlu araçlarla çöpler geliyor, kamyona atılıyor, ayrıştırılıyor. Bu rutin, haftanın altı günü devam ediyor. Tek izin günündeyse geri dönüşüm işçileri yine bir araya geliyor ve fotoğraf çekiyor. Daha önce ellerine hiç fotoğraf makinesi almamış 15-17 yaş arasındaki gençler vizörden dünyaya başka bir gözle bakıyor. Onları bu yeni dünyayla tanıştıran kişi serbest fotoğrafçı Mustafa Gülek (57) şunları anlattı: “Geri dönüşüm işçileri sokağı pet, teneke ve kağıt olarak görüyor ama bu çocukların yazgısı sokakta kağıt toplamak değil. Yoksul oldukları için bu yolu seçiyorlar. İlla hepsi Ara Güler olacak demiyorum ama belki daha sonra bu hobiyi işlerine yansıtabilirler. Bir makine alamayabilirler ama en azından telefonla fotoğraf çekerken kadrajın nasıl yapıldığını, portrenin nasıl çekildiğini bilirler.”

İLK GÜN ÇÖPÜ ÇEKTİLER

Gülek, fikri hayata geçirmek için altı ay uğraşmış. Bunun nedenini, “Geri dönüşüm işçilerine erişmek kolay olmadı. Çok kapalılar. İkna etmek için uğraştım. Sonunda onlara bir film çekme sözü verdim. Şimdiye kadar ellerine hiç fotoğraf makinesi almamışlardı” diye açıklıyor. Sonraki süreci de şöyle anlatıyor: “Bana ‘Biz sokağa şöyle bakıyoruz; kâğıt 40 kuruş, pet 1 lira, teneke kutu 2 lira... Güzel bir ağaca, eve veya kadına bakmayız’ dediler. Onların bu bakış açısını değiştirmek istedim. Yaklaşık 15 kişilik bir ekibimiz oldu. Hafta içi vakitleri olduğunda veya izin günlerinde parka gidiyoruz. Teknik öğretiyorum. İlk gün fotoğraf makinemi verdim. Otomatik ayarda, gidip yine çöpü çektiler!”

Depoda çalışan 30 geri dönüşüm işçisi var. İdareci Mardinli Orhan Akkurt doğma büyüme Adanalı. Dört yıldır geri dönüşüm işinde. Akkurt, fotoğraf derslerinin kendilerini daha mutlu insanlar yaptığını söyleyerek şunları anlatıyor: “Suriyeli çalışanlar ilk geldiğinde çok kapalıydı. Birbirleriyle anlaşamıyorlardı. Fotoğraf konusunda da önceleri isteksizlerdi. Şimdiyse bu fotoğraf dersleriyle birbirimize yakınlaşıyoruz. Sosyalleşiyoruz. İzin günümüzde hep beraber çekime gitmek için sabırsızlanıyoruz. Suriyeliler ülkelerine döndükten sonra ‘Türkiye’de bize sahip çıkan bir abi vardı’ desinler istedim. Başlayalı iki ay oldu ama epey ilerleme kaydettik. Hayalimiz kendi filmimizi çekmek. YouTube’a koyup meşhur olmak istiyoruz. İsmini ‘Kâğıtla Aşk’ koyacağız. Sokakta yaşayan çocukların sıkıntılarına dikkat çekeceğiz.” Sabah 7’den gece 11’e kadar çalışan ekip kalan zamanını filmlerini çekmek için harcıyor.

DÜĞÜN FOTOĞRAFÇISI OLMAK İSTİYOR

Fotoğraf ekibinin büyük bölümü Suriye’den gelmiş 15-17 yaş arası gençlerden oluşuyor. Dersler tek makineyle gerçekleşiyor. Çekim derslerinden sonra gençler Mustafa Abileri Mustafa Gülek’in etrafında toplanıyor ve değerlendirme yapıyor. Hüseyin 17 yaşında. Üç yıl önce Halep’te babasını kaybettikten sonra kardeşleriyle Türkiye’ye gelmiş. Bir yıldır depoda geri dönüşüm işçisi olarak çalışıyor. Günlük 25-30 lira kazanan Hüseyin, düğün fotoğrafçısı olmak istiyor. İmed, Mecid ve İbrahim de fotoğraf ekibinin daimi üyelerinden. En çok neyi fotoğraflamayı sevdiklerini sorduğumda üçü de aynı cevabı veriyor: Denizi!