Güncelleme Tarihi:
İstanbul Tıp Fakültesi Mezun ve Mensupları Derneği Yönetim Kurulu üyesi Prof. Dr. Bilge Hapçıoğlu “Gelin bir yıldızı siz parlatın” diyor.
İSTANBUL Tıp Fakültesi Mezun ve Mensupları Derneği (İTFMed), gönüllüleri sayesinde ihtiyacı olan tıp fakültesi öğrencileri hem okuyup, hem de İstanbul’da ayakta kalabiliyor. Öğrencilere burs, kiralık ev ile ev eşyası, ders araç gereçleri, sinema ve tiyatro biletleri gibi konularda hocaları kolları sıvadı. Şehir dışından gelip adaptasyon sorunu yaşayan öğrencilere de psikolojik destek sağlayan öğretim üyeleri birlikte çalıştıkları elemanları da seferber ederek öğrencilerine ücretsiz sinema, tiyatro, konser biletleri bile buluyorlar. 1998’de kurulan İstanbul Üniversitesi Rehberlik Danışmanlık ve Sosyal Destek Birimi (RDSD)’nin yürüttüğü bu çalışmaların ardından 2010’da İstanbul Tıp Fakültesi Mezun ve Mensupları Derneği (İTFMed) tıp fakültesi öğrencilerine yoğunlukla destek vermeye başladı. Derneğin Yönetim Kurulu üyesi Prof. Dr. Bilge Hapçıoğlu çalışmalarını şöyle anlattı:
HAKSIZLIĞI ÖNLÜYORUZ
“Türk Eğitim Vakfı, Sabancı Vakfı, Hüsnü Özyeğin Vakfı, Banat Vakfı ve Zorlu Vakfı gibi birçok vakıfla bağlantımız var. Ayrıca, bireysel olarak öğrencilere destek olmak isteyen gönüllüler de oluyor. Rehberlik birimimize başvuran öğrencileri önce inceliyoruz. En çok kardeşi olan, gelir durumu düşük, ailesi şehir dışında yaşayan, anne babasından biri ölmüş olan, başka üniversitelerde okuyan kardeşi bulunan öğrencilerimize destek oluyoruz. Vakıflar, burs vereceği kişileri bizim belirlememizi istiyor. Biz de yaptığımız değerlendirme sonrasında vakfın belirttiği sayı kadar öğrenciyi buraya bildiriyoruz. Bireysel destekçileri ise önce çok iyi araştırıyoruz. Vakıflar da bireysel destekçiler de öğrencimizle sürekli karşı karşıya gelmiyor. Vereceği bursu derneğimiz aracılığıyla öğrenciye ulaştırıyor. Eskiden öğrenciler vakıflara kendileri başvuruyordu ve birçok vakıftan burs alabiliyordu. Şimdi bizim aracılığımızla başvuru yapıyorlar, böylece bir öğrenci ayda 1500-2000 TL burs alırken, diğeri bu imkanlardan mahrum kalmış olmuyor. Bu haksızlığı önlemiş oluyoruz. Depremden sonra Van’dan gelen öğrencilerimizin ailelerine yardım gönderdik. Çeşitli kermesler, yemekler, eğitim programları düzenleyerek öğrencilerimize destek sağlıyoruz. Ailelerinden hiçbir destek gelmeyen öğrenciler biliyorum. Harçlar kalkmadan önce, harçlarını ödeyemediği için okuldan atılma tehlikesiyle karşı karşıya kalan öğrencilerimiz vardı. Ben diyorum ki, gelin bir yıldızı siz parlatın.”
Okulu terk ediyordum
Mehmet Öğüt (İstanbul Tıp Fakültesi 3. Sınıf Öğrencisi) İstanbul’a, 4 yıl önce Diyarbakır’dan geldim. Annem ev hanımı, babam emekli. 6 kardeşiz ben en küçükleriyim. Sadece bir ablam ailemle oturuyor, o da çalışmıyor. Diğerleri evli. İstanbul’a alışma sürecinde bana destek olacak bir çevrem yoktu bana en büyük desteği hocalarım verdi. Burada yalnız olmadığımı hissettirdiler. Yeni yönetmelik nedeniyle, ikinci sınıfta tek dersten kaldım. Okulu bırakmayı düşünüyordum. Psikolojim çok bozuldu. Bu durumu bayram öncesi öğrendim, ailemin yanına gitmeye yüzüm tutmadı. Çünkü, onlar fedakarlıklar yapıp beni buraya gönderiyorlar, sınıfta kalmak nankörlük gibi geldi. Hocalarım beni okulu bırakmamam için ikna etti.
Aylık 150 TL alıyorum
Sinem Cengiz (İstanbul Tıp Fakültesi 5. sınıf öğrencisi) İstanbul’a Aydın’dan geldim. İki kardeşiz. Annem ev hanımı, babam emekli. Babam şu anda serbest meslekle uğraşıyor, kardeşim de liseye gidiyor. Tıp fakültesi, diğerlerine göre biraz daha ağır. Hem masrafı çok hem de çalışmak için zaman kalmıyor, dersler de yoğun geçiyor. Hocalarımdan aylık 150 lira burs alıyorum. Çok faydası oluyor bana. Ayrıca onların aracılığıyla Türk Sanat Müziği grubuna katıldım. Hem ud çalıyorum, hem de söylüyorum.
Çok faydası oluyor
Necati Yılmaz (İstanbul Tıp Fakültesi 5. sınıf öğrencisi) Ailem Antalya’da yaşıyor. Ben İstanbul’a Diyarbakır’dan geldim. 3 yıldır rehberlik biriminde hem çalışıyorum hem de burs alıyorum. Babamın işi bozulduğu için, onun arkadaşları bize destek oluyor. Ama tıp fakültesi çok masraflı olduğu için yetmiyor elbette. Birimde ayda 60 saat çalıştığım zaman 185 lira, burstan da 125 lira alıyorum. Çok faydası oluyor. 4 kardeşiz, 3’ümüz üniversite öğrencisiyiz. Bir kardeşim de engelli ve ailemin yanında. Annem ev hanımı, babam da serbest meslekle uğraşıyor. Bir kardeşim burada benim yanımda, beraber kirada oturuyoruz. Onunla birlikte vakit buldukça ilkokul öğrencilerine ders de veriyoruz. Hocalarımız ders vermek isteyen öğrencilere de yardımcı oluyor.