Geleneksel katliam

(Ama eğer bahsedeceğim şeyler gerçekleşecekse gelmesin) fokların kürklerinden güzel şeyler(!)üretmeyi öğrenen “insanoğlu” insan derisinden de eşya veya giyecek yapmayı öğrenir diye korkuyorum artık!

canilik seçmeyi bilmez ki!

İnsan olmak için gereken duyguları genlerinde taşımayan biri için ne fark eder ki vahşice yok edeceği canlının düşünmeyi bilmesi ya da konuşması.

O gün gelmeden önce seyredip durduğumuz katliamlara “gık” desek fena olmayacak hani.

Canlı türü ırkçılığı yapıyor gibi görünebilirim ama “empati” yapmaya çalışıyorum.

Dövülerek öldürülen bir canlının yerinde olsaydım nasıl zor olurdu ölmek onu derinlemesine hissetmeye çalışıyorum.

Bir yaratık,elinde sert bir cisimle ruhumu bedenimden ayırmak için acımasızca vücuduma saldırırken; “yapma ağabey!kurban oliiiiiiim yapma!ben sana ne yaptım ki!”
bile diyemeyecek kadar savunmasız olsaydım ne hissederdim onu hissetmeye çalışıyorum.

Hissetsem ne olacaksa sanki?

Kanada hükümeti Magdalen Adası’na, vahşice öldürülen fokların heykelini dikip,etrafını da milyonlarca kez yazılmış özür ve pişmanlık duyguları ile mi çitleyecek?

Bu yıl katledilecek rakamı dahi “hedeflenen yatırımlar listesi” gibi önceden duyuran bir canlı türüne ait olduğum için “üzgünüm”

Bundan başka elimden başka bir şey gelmediği içinse “öfke dolu,çaresiz,çıldırgan ve cinnetsiyim”
***
Önceki yıllarda ölmesini beklemeden yüzdükleri hayvancağızlara bu yıl bir kıyak geçiliyor ki sormayın Artık gözlerine bakılacakmışmış da öldüğünden emin olduktan sonra yüzülecekmiş derileri

Vay anasını!

Ne insanlık
Ne merhamet
Ne düzenleme
Ne ….

“Ne yazık ya!”

Çoğumuz aniden ölmeyi isteriz.
Bir trafik kazasında pat diye!
Ya da kafaya isabet eden tek bir kurşunla.
Ama zamanı gelince tabi
Öyle durduk yerde,öyle hayata doymadan,öyle yaşayıp giderken değil.
Dedim ya vakti gelince

Bu hayvancağızların da bunu istediğini biliyorum ben.
Eğer zamanı geldiyse(ölmesi onun için daha insanca olacaksa)tek bir kurşunla ölmeyi isteyeceklerinden eminim.
Ama o zaman Kanada’da yaşanan zaman değil onu da biliyorum Onların zamanı zevk ve lüks için gelen bir ölümü, benim ki ise zaruretin ve çaresizliğin getirdiği ölümü gösteriyor
***
kelime bulmakta zorlandığım ender konulardan biri ile yaptığım bu meydan savaşında gözyaşlarımı satırlara damlatmayı isterdim.

ama…

bir fokla yüz yüze geldiğimde suratına nasıl bakarım acaba?

Bu katliamı seyredenlerden ama elinden bir şey gelmeyenlerden olduğumu nasıl açıklarım onlara bakışlarımla?