Eylül'le 4 mevsim

Temmuz'da doğdu. Ertuğ Çifti, ‘‘Sonbaharımızın başlangıcı’’ deyip, bebeklerinin adını Eylül koydular. Bir ilkbahar sabahı, henüz dokuz yaşındayken kaybettileri kızlarını. Yaşamlarının ikinci baharı kışa döndü.

Sudanlı makine mühendisi Kemal Ertuğ ile matematik öğretmeni Sermin Hanım, on yıl önce evlendiler. İki yıl sonra doğan sütlü çikolata tenli bebeklerine ‘‘Eylül’’ dediler. Olgun bir anne babanın bebeğiydi Eylül. Anne ve babasının ikinci baharının temsiliydi.

Hep böyle gidecek sandı karı-koca. Kızları onlara hep baharı yaşatacak sandı. Ama 23 Nisan 1998'de konulan kanser teşhisi, sadece iki yıllık bir mücadele yaşattı onlara. 23 Nisan 2001 sabahı, Barbie bebeklerle süslü pembe odasından uçup gitti biricik kızları.

HANİ ÇOCUK HAKLARI DİYORDU

Karın ağrısı nedeniyle gittikleri hastanede, önce ultrason istediler. Ardından Eylül'ün bakımını daha dördüncü ayından itibaren üstlenen babasının eline testler için beş tüp verdiler.

Kemal Ertuğ, ‘‘Kızımın sadece karnı ağrıyor, bunlar da ne’’ diyemedi. Ameliyat oldu, ardından teşhis konuldu. 100 bin çocukta bir rastlanan Nöroblaston'du hastalığının adı. Sadece çocuklarda rastlanan, böbreküstü bezlerinin yaptığı bir kanser çeşidiydi, yaşadığı.

İsrail, Amerika neresi olursa götüreceklerdi kızlarını. Ama onlar geri dönüp baktıklarında hayatlarının en doğru kararını verdiklerini söyleyerek, Eylül'ü Prof.Dr.İnci Yıldız'ın ellerine teslim ettiler.

Umut belki azdı ama kurtulan çocuklar da yok değildi. Sağlıkla zıplayan Nöroblastonlu çocuklar vardı dünyada. Bu nedenle tedavinin her adımını uyguladı Ertuğ ailesi.

Eylül'ün ‘‘Hani nerede çocuk hakları, vücudum benim değil mi? Nasıl istediğim oyuncağı kimseyle paylaşmıyorsam, vücudumu da paylaşmam’’ diye sitemleri bile yıldırmadı onları.

İki yıl süren tedavi maratonu korktukları kadar acı çektirmedi kızlarına. Eylül hep güldü, sevdi, sevildi. Disneyland'ı gördü. Spice Girls kızlarının hayatını hatim etti. Pembe bluzlarını, pembe duvarlar, pembe ojeler izledi.

KANSER DİYE OKULA ALMADILAR

Sadece bir kez anlamadı ne olduğunu. İlkokula başladığı Avrupa Koleji'ne niye devam edemediğini anlamadı. Kolej yönetiminin kanser olduğu için onu okullarına kabul etmediklerini bilmiyordu çünkü. Bu kararla yıkılan anne ve babasını ise, Yeşilköy 2001 Koleji'nin açtığı kucak mutlu edebildi ancak.

Yine de gerçek bir aşk çocuğu olan kızlarının şanslı olduğunu düşündüler hep. Tek fark, o başaramadı. Sermin Hanım, Eylül'ün odasında gezdirdiği nemli gözleriyle mırıldanıyor: ‘‘14 yaşına gelince dondurmayı ısırarak yiyecekti. O yapamadı. Ama biliyorum ki binlerce hasta Eylül bunu başaracak. ’’