"En hüzünlü ÅŸair" öleli 18 yıl oldu

Tavrım bir çok ÅŸeyi bulup coÅŸmaktır/ Sonbahar geldi hüzün/ Kış geldi kara hüzün/ Ey en akıllı kiÅŸisi dünyanın/ Bazen yaz ortasında gündüzün/ sevgim acıyor/ Kimi sevsem/ Kim beni sevse ... Türk ÅŸiirinin 'en hüzünlü' ve 'en derinlikli' ÅŸairlerinden biri olan Turgut Uyar, tam 18 yıl önce, 1985 yılının 22 AÄŸustos'unda yaÅŸama veda etti. Ece Ayhan ve Edip Cansever ile birlikte Türk ÅŸiirinde Ä°kinci Yeni'nin öncülerinden olan Uyar ustayı, ÅŸiirlerinden bir seçme ile anmak istedik...1927 yılında Ankara'da doÄŸan Turgut Uyar, 1946 yılıda Bursa Işıklar Lisesi'ni, 1947 yılında da Askeri Memurlar Okulu'nu bitirdi. Bir süre orduda subay olarak görev yapan Uyar 1958'de ordudan ayrıldı. Bundan sonra çeÅŸitli devlet memurluklarında çalıştı.  Emekli olduktan sonra da yaÅŸamını serbest yazar olarak sürdürdü. Turgut Uyar'ın ilk ÅŸiiri 1947'de Yedigün dergisinde yayınlandı. Ama edebiyat çevresinin dikkatini çekmesi, Kaynak Dergisi'nin açtığı ÅŸiir yarışmasında Arz-ı Hal adlı yapıtının ikincilik ödülü kazanmasından sonra oldu.  Turgut Uyar'ın yayınlanmış eserleri ÅŸunlar: Arz-ı Hal (1949), Türkiyem (1952), Dünyanın En Güzel Arabistanı (1959), Tütünler Islak (1962), Her Pazartesi (1968), Divan (1970), Toplandılar (1974), Kayayı Delen Zincir (1981), Büyük Saat (Bütün Åžiirleri, 1984).Â