Emine Erdoğan anlattı: Arakan'a neden gittik
Güncelleme Tarihi:
Myanmar’ın Bengal Denizi’ne açılan bölgesinde dünyanın görmemeyi seçtiği büyükbir insanlık dramı yaşanıyor. 55 milyonluk ülkede vatandaşlıkları kabul edilmeyen yaklaşık 2 milyon Arakanlı Müslüman açlık, yokluk ve sefalet içinde, ölümün kol gezdiği toplama kamplarında tutuluyor. Bölgeye uluslararası camiadan ise bugüne kadar sadece Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu ile Başbakan Erdoğan’ın eşi Emine Erdoğan’ın bulunduğu Türkiye heyetinin girmesine izin verildi. Arakan’daki trajediyi anlatan Emine Hanım “Ellerimizi yüreklerimize koyarak bir yardım köprüsü oluşturmak için yola koyulduk. Öyle ki biz Arakan’da açlıktan, kimsesizlikten daha öte bir şey varmış, bunu öğrendik” dedi.
Star Gazetesi'nden Sibel Eraslan'a konuşan Emine Erdoğan şunları söyledi:
Maalesef Arakan’a yabancıydık, hepimiz için uzakta kalmış, sesi kısılmış bir coğrafyayken, ilk işittiğimiz haberlerle sarsıldık. Bu acıya duyarsız kalınamazdı ve ellerimizi yüreklerimize koyarak bir yardım köprüsü oluşturmak, farkındalığı güçlendirmek için kardeşlerimize ulaştık. Burada pek çok mağduriyetin bir arada yaşandığını gördük. Sadece yoksulluk değil bahsettiğim şey, ciddi insan hakları ihlalleri var. Arakanlılar kendi ülkelerinde ‘Vatansız’ hale getiriliyor. Yani sen yoksun, hiç bir şeysin deniyor insana. Bu insanı çok alçaltıcı, onur kırıcı bir şey, bu insanın değersizleştirilmesi hiçleştirilmesidir. Yoksulluktan bile daha kötü. Öyle ki biz Arakan’da açlıktan, kimsesizlikten daha öte bir şey varmış, bunu öğrendik.
'SÖZÜN BİTTİĞİ YERDEYİZ' DEDİM
Daha önce de mağdur ülkelere gittim ama Arakan çok farklı. Burada sözün bittiği yerdeyiz dedim. Binlerce insanın geleceğimizin haberini alıp da, o en şiddetli muson yağmurları altında çoluk-çocuk, genç-yaşlı yollara dizildiğini görünce yüreğim parçalandı. Bu çok büyük bir sorumluluk. Ve ilk defa çok yoksul olduğu halde yardım için elini açmayan, çok feci şartlarda olduğu halde yardımı değil, kurtuluşu bekleyen, yaşama korkusunu taşıyan kalabalıklar gördük. Kimliksizlik sorunları var, güvenlik sorunları var. Derme çatma, daracık, sazdan yapılmış kamplara sığınmışlar, şu anda korku içindeler. Ve ben gördüğüm manzara karşısında insanlığımdan utandım şahsen. Nasıl böyle bir şeye seyirci kalabiliriz ki diye soruyorum herkese...
EMİNE ERDOĞAN VE DAVUTOĞLU, ARAKAN'DA BÖYLE KARŞILANMIŞTI / Foto Galeri
VATANSIZ BIRAKILMAK İSTENİYORLAR
Budist din adamlarının onay verdiği bir ayrımcılıktan söz ediliyordu, ki inşallah doğru değildir. Fakat mesela ziyaret ettiğimiz Budist Kampındaki bazı kişiler açıkça “biz Müslümanlarla birlikte yaşamak istemiyoruz” dedi. Kişisel kanaatim, provokasyonlar üretilerek, Arakanlılar başka bir bölgeye sürülmek, vatansız bırakılmak, sınır dışı edilmek isteniyor.
GİRİŞ İZNİ VERİLECEĞİNİ UMUT ETMİYORDUM
Dünyaya kapalı oluşu Arakan’ın mağduriyetini pekiştiriyor. Sürekli askeri darbelerin olduğu bir ülkeydi. Açıkçası bize giriş izni verileceğini bile umut etmiyordum başlarda. Arakan’a ilk giren yabancılar bizleriz. Tabii her iki tarafla da görüşmeler yapıldı yani hem Müslüman hem Budist kesimlerle. Amacımız bir yardım koridorunun açılmasına öncülük etmekti, çok şükür bunu başardık. Bunun devam etmesi için iyi ilişkiler geliştirmeye ve diplomasiye ihtiyacımız var.
BİR ÇIĞLIK OLMUŞ ARAKAN
Arakan’da belki diller konuşamadı ama yasaklılık, baskı ve korku altındaki pek çok insanla gözlerimizle, kalplerimizle konuştuk. Somali’yi, Pakistan’ı da gördük bizler. Ama Arakan başkaydı, bir çığlık olmuş Arakan, bir feryattan ibaret, erkekleri bile ağlıyor. O gözlerde, çaresizliğe dair, kimsesizliğe dair tedirginlik var. Vatansızlık korkunç bir ızdırap... O yoksulluğun, açlığın, evsizliğin içinde, çıplak ayaklarıyla ekmek değil vatandaşlık hakkı diye çığlık atıyorlardı, ben böyle bir şey görmedim.
BAŞBAKANIMIZLA BİRLİKTE DE GİDECEĞİZ
Cennet gibi bir yer Arakan. Ayrıca insanları da çok hassas, ince, zarif, kibar, masumiyetin simgesi. Son 2 yıldır doğalgaz kaynaklarının çıkışıyla birlikte iç çatışmanın ve provokasyonların çıkıyor oluşu da manidar değil mi zaten? Ama inşallah şartlar değişecek ve bir gün Başbakanımızla birlikte de gideceğiz diye düşünüyorum.