Dönüş eğilimi azalıyor

“İki anketi karşılaştırdık, arada iki yıl var. ‘Kesinlikle dönmek isterim, Suriye’de savaş biterse istediğim rejim olmasa da dönerim’ diyenler yüzde 9’dan yüzde 5’e inmiş. ‘Hiçbir koşulda geri dönmem’ diyenler yüzde 26’dan yüzde 33’e çıkmış. ‘Suriye’de savaş devam etse de dönerim’ diyenler yüzde 11’den yüzde 5’e düşmüş. Ancak hayalindeki rejim olursa döneceğini söylüyor. Herkesin de hayalinin farklı olduğunu göz önüne alırsak bu çok gerçekçi bir hedef değil. 9’uncu senesine girdik krizin. Dünyadaki bütün örneklerden görüyoruz ki 5’inci yılı aştıktan sonra dönme eğilimleri çok ciddi düşüyor, kalıcılık eğilimleri artıyor.

Sosyal mesafeyi araştırdık. Çalışanların kendilerini Türk halkına çok daha yakın hissettiğini gördük. İstihdama uyumun gerçek anlamda bir sosyal uyum sonucunu barındırdığını görmekteyiz. Ancak şaşırtıcı şekilde vatandaş olmuş Suriyeli üniversite öğrencileri çok daha mesafeli. Yine burs alan üniversite öğrencilerinin çok daha mesafeli olduğunu gördük. Mülakatlar yaptığımızda gördük ki vatandaş olduklarını söylediğinde ya da burs aldıklarını Türk arkadaşlarıyla paylaştıklarında çok ciddi bir reaksiyonla karşılaşıyorlar. Bu, onları küstürüyor.

1 milyonun üzerinde bir çağ nüfusu var okula gitmesi gereken. Bunların yaklaşık yüzde 65’i okullaşmış durumda. İlkokulda 382 bin çağ nüfusunun 368 bini okullaşmış durumda. Ama ortaokul ve özellikle lisede inanılmaz düşüş gösterdiğini görüyoruz. ‘Erken yetişkinlik’ dediğimiz süreçlerin, yani çocukların istihdama kayıtsız şekilde dahil olma süreçlerinin önemli bir rol oynadığını görüyoruz anketlerde.

Bir başka nokta, kız çocukları için erken evlenmenin Suriyeli sığınmacılarda daha yaygın olduğunu görüyoruz.

Şu anda 27 bin kayıtlı (Suriyeli) öğrenci var yükseköğrenimde.”