‘Dökülen saçlarımı tek tek yapıştırdım’

Yaşıtları okulun bahçesinde koşarken, o yastığının üzerine dökülen saçlarını yapıştırıcıyla kafasına yapıştırmaya çalışıyordu. Evdeki aynaları kırdı. LÖSEV’in el uzattığı Rümeysa 3 yıllık tedavinin sonunda hastalığını yendi. İşte Rümeysa’nın hikâyesi...

ANKARA’da yaşayan Rümeysa Akyol’a ilkokul 2’nci sınıftayken lösemi teşhisi konuldu. Doktorları “Eve götürün, en fazla 3 ay yaşar” dedi. Ailesi yılmadı, tedaviye önce bir devlet hastanesinde ardından da Dr. Sami Ulus Kadın Doğum, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne başlandı. Vücut ağırlığı 15 kiloyu geçmeyen 8 yaşındaki Rümeysa zamanla sıvı besin almayı başardı. Ancak enfeksiyon salgını nedeniyle hastanenin hematoloji bölümü kapandı. Ailesinin eli kolu bağlanan Rümeysa’nın yardımına LÖSEV yetişti.

ANNESİNİ KAZADA KAYBETTİ

Rümeysa, LÖSEV’in LÖSANTE-Lösemili Çocuklar Hastanesi’nde tedaviye alındı. Küçük kız 2 yıl içinde hastalığını tamamen yendi. Eski günlerine dönen Rümeysa Akyol 2008’de, 12 yaşındayken memleketi Niğde’ye giderken trafik kazası geçirdi. Kazada teyzesi ile annesi Nurhayat Akyol’u kaybeden Rümeysa kırık bacağıyla kurtuldu ancak psikilojik sorunlar yaşamaya başladı. Rümeysa ile bağını hiç koparmayan LÖSEV, kazanın ardından Rümeysa’nın üzerine adeta titredi. Rümeysa için psikologlar, doktorlar seferber oldu. LÖSEV tarafından yeniden hayata tutunabilmesi için 15 günlüğüne ABD’ye tatile dahi gönderilen Rümeysa şimdi okul birincisi.

Bugün 16 yaşında, sağlıklı bir genç kız olan Rümaysa Akyol, “Hastayken yastığımın üzerine dökülen saçlarımı yapıştırıcıyla kafama yapıştırmaya çalışıyor, evdeki aynaları kırıyordum. LÖSEV’e borcum var. Hukuk okumak istiyorum. Avukat olacağım. Borcumu LÖSEV için çalışarak ödeyeceğim. Hasta çocuklara yardımcı olacağım” diyor.

LÖSEV bana yeni bir hayat verdi hem de 2 kez

“Ben sizin de çocuğunuz olabilirdim” diyen Rümeysa, 16 yıla sığdırdıklarını, LÖSEV’i ve löseminin demek olduğunu şöyle anlattı: “Ağzımda maskem var diye benden kaçanlar vardı. Devlet hastanesinde ise yürüyemez olduğum için yatağımı ıslatmam nedeniyle kızan hemşireler, hasta bakıcılar. Aynalara bakamazdım, çünkü oradaki artık eski Rümeysa değildi. LÖSEV bana kucak açtı. Ağladığımda sabahlara kadar yanımda duranlar, öz çocuğunu yatağında bırakıp sabahın 7’sinde kahvaltımı takip eden doktorlar. LÖSEV bana yeni bir hayat verdi. Hem de iki defa. Annemi kaybettiğimde de beni unutmadı. Bilgisayarım ve bisikletimi bile LÖSEV verdi. Önümüzde Kurban Bayramı var, yardımcı olmak isteyenlerin LÖSEV’e bağış yapmaya davet ediyorum.”