Dinozor gazetecilerin pazarını berbat etmek

GAZETECİLİK mesleğinde iki tehlikenin yaşı iyice aşağılara düştü. Biri kalp krizi, öteki ise ‘‘dinozorluk’’.Bundan 10 yıl öncesine kadar dinozor olmak için epey fırın ekmek yemek gerekiyordu.Yıllar önce bir dergi, bazı gazetecileri ve bilim adamlarını ‘‘dinozor’’ olarak nitelemişti.O gazeteciler de buna müthiş tepki göstermiş, hararetli bir tartışma başlamıştı.* * *Ben o günden beri hep düşünürüm.Birisi bir gün bana ‘‘Sen dinozorsun’’ dese ne hissederim?Bundan keyif mi alırım, yoksa müthiş elem mi duyarım?Kafam karışık...Çünkü torunum Zeynep, bütün o yaştaki çocuklar gibi ‘‘Barney’’ áşığı.Onun sayesinde ‘‘Barney is the dinosaur’’ şarkını ezbere biliyorum.Barney, şirin bir dinozor ve çocuklar ona hayran.Yani onun gözünden baktığınız zaman dinozorluk fena bir şey değil.Ama bizim gazetede, özellikle de bizim 11'inci katta kimseye ‘‘dinozor’’ deme cesaretini kendimde göremiyorum.Çünkü gazeteciler, yaşlı köşe yazarları, kendilerine ‘‘dinozor’’ denmesinden hiç hazzetmiyorlar.İşte böyle kafa karışıklığından mustarip olduğumuz bir dönemde, yaşlı Kübalı sanatçılar, imdadıma yetişti.Bir meslekte ‘‘morukluk’’ döneminde bile müthiş işlerin yapılabileceğini bize ispatladılar.‘‘Bueno Vista Social Club’’, yaşlı meslek erbabının, gelişemeyen, ille de çevreye uyum sağlayamadığı için nesli tükenmek zorunda kalan canlılar olmadığını gösterdi.Ben de rahatladım.Şimdi onlara ‘‘Bueno Vista Journalist Club’’ üyeleri diyorum.Gerçi söylemesi biraz zaman alıyor ama, olsun.Bir insana saygıyı ve hayranlığı göstermenin bir bedeli olmalı.* * *Ama dinozorlar hiç yok mu diyeceksiniz?Hele hele bizim meslekte...Fazlasıyla var.Kimler olduğunu soruyorsanız, müsaadenizle adlarını vermeyeyim.Bu güzel pazar günlerini berbat etmeye hakkım yok.Ama ‘‘Bueno Vista Journalist Club’’ üyelerimizin kim olduğunu merak ediyorsanız, hiç çekinmeden bazılarını söyleyebilirim.Mesela Hasan Pulur.Mesela Oktay Ekşi.Çetin Altan, İlhan Selçuk, Hakkı Devrim, Doğan Hızlan...İçlerinde Barney'e en çok benzeyeni de Doğan Hızlan'dır.* * *Bueno Vista kavramının çok faydalı bir tarafı var.Tamamen yaşa bağlı bir paye.Oysa dinozorluğun yaşla alakası yok.Dinozorluk yaşta değil baştadır.Ben bu meslekte, daha 30 yaşında T.Rex kadar serpilmiş, kabalaşmış, irileşmiş dinozorlar gördüm.Sanki analarından dinozor doğmuş gibi olanları vardır.Fikri tekamülleri 25 yaşında durmuştur. Hayatlarının geriye kalan kısmını ise ‘‘değişmeme’’ erdemlerine sıkı sıkıya sarılıp, değişen insanlara küfretmekle geçirirler.‘‘Bueno vista’’ kelimesini işte bu yüzden çok seviyorum.Bu mesleğin dinozorları, daha yaşarken ölürler.Bueno vistacılar ise hem yaşarken yaşarlar, hem de öldükten sonra...* * *Amerika'nın en büyük medya patronu William Randolph Hearst'ın takma adı ‘‘The chief’’ti.Yani ‘‘Şef’’.Hakkında yazılan kitap da aynı adı taşıyor.Kitabın yazarı onun karakterini şöyle tarif ediyor:‘‘Dev gibi bir adamdı. Ama incecik sesi vardı. Çok utangaç bir adamdı, ama kalabalıklar arasında kendini çok rahat hissederdi. Küba ve Meksika'da bir savaş şahiniydi. Ama Avrupa'da barış güvercini oldu. Acayip otoriter bir patrondu. Ama hiçbir çalışanını işten atamazdı. Eşine çok bağlı bir kocaydı. Ama bütün hayatı boyunca metresleri oldu.’’Birbirine zıt karakterlerin aynı ruha monte edilmesi, insana şaşırtıcı geliyor.Hele hele gazetecilik gibi, ‘‘kamusal’’ bir görev yapan insanlar için böyle bir çifte ruh lüksü yoktur diye düşünüyorsunuz. Oysa çoğumuz için ‘‘çifte ruhluluk’’ bir karakter zaafı gibi görünse de, hakikatın ta kendisidir.İşte bu yüzden ‘‘Bueno vista ruhu’’, belli yaştan sonra da yaşamak isteyen insanlar için hayatın yeni sloganı olmuştur.