Demokrasi simidi bunlar
Güncelleme Tarihi:
Yenikapı metro istasyonunun duvarları siyah-beyaz resimlerle kaplı.
Fikret Metin Öztürk, Özel Harekât Müdürü… Türkan Tekin, ev hanımı…
15 Temmuz şehitleri…
Milyonlarca insan bu kahramanlarla göz göze gelip onları anarak çıkıyor miting alanına…
Aklımdaki soru şu: Bu bir AK Parti mitingi mi olacak, yoksa 15 Temmuz sonrası ortak bir ruhun doğum yeri mi?
Yürüyen merdivenlerde bunları düşünürken, biri inletiyor ortalığı: Tekbir!
36 DERECEDE İZDİHAMA YAKIN BİR SIKIŞMA VAR
Çekingen bir katılım oluyor, bir süre sonra duruyor.
Sokaklarda İsmailağa Cemaati mensupları 10 liraya dergilerini satıyor. Kapak konusu: ‘Ümmet-i Muhammed’in Birlik Olma Zamanı’.
Bir tarafta ise yaratıcı seyyar satıcılar: “Demokrasi simidi bunlar!”
Mahşeri bir kalabalık…
Yenikapı sokaklarına kurulmuş bariyerler bir ahtapotun kolları gibi kıvrılarak miting alanına uzanıyor.
Bosna-Hersek, Afganistan, yeşil İslam bayraklı bir grupla iki saatte birkaç yüz metre ilerleyebiliyoruz.
36 derece sıcak, ve izdihama yakın bir sıkışma var.
Birçok kişi pes edip bariyerlerin üzerinden çıkıyor sıradan.
Kan ter içindeyim. Etrafımdaki pek çok çarşaflı, başörtülü kadın ise bana mısın demiyor.
YIKALIM ARAMIZDAKİ BARİYERLERİ
Uyanıklık yapıp bariyerlerden sızmak isteyenlerden biri sakallı, esprili hoca, “Yıkalım aramızdaki bariyerleri! Bu halk neleri yıktı!” diyerek gülümsüyor.
Binaların çatısında özel harekatçıları görenler müthiş tezahürat yapıyor: Polise uzanan eller kırılsın!
Polis memurları güneş gözlükleri, bazıları ağızlarında sigaralarıyla çok havalı.
El üstünde tutulduklarının farkındalar.
Kalabalık canından bezmiş şekilde beklerken bir tekbir daha...
Birden mucizevi şekilde yol açılınca insanlar “Haydi arkadaşlar bir daha” diye gülerek tekbir getire getire kapılara doğru ilerliyor.
Yanımdaki teyze: “Kimin kerameti acaba?” diye soruyor.
Birden üzerimizden, çok yakından bir helikopter geçiyor. Kalabalık, “Cumhurbaşkanı!” diye sevinç çığlıkları atıyor…
Helikoptere el sallayanlar, bağıranlar…
Görür mü? Bilmem. Ama 15 Temmuz’da havadaki F-16’ların üzerine atlamayı düşünenleri çıkaran bir halkı böyle şeyler durdurur mu?
Bir genç kız sırt çantasında sakladığı hoparlörü çıkarıyor, açıyor sesini: “Recep Tayyip Erdoğan” şarkısı…
Neredeyse koşar adım ilerlerken yanımdaki başka bir kadın: “Durun, benim panik atağım var” diyor.
Songül Aktaş (61) uyarıyor: Benim de var ama bir şey olmuyor. Rabbim yardımcı oluyor. Allah vere de girelim! Her türlü zorluğu yeneriz biz!”
MİTİNG ALANI KIPKIZIL
Enfes bir görüntü
Oğlu Murat (36) baktığımı görünce kulağıma fısıldıyor: “Sırf bu mitinge katılmak için Hatay’dan geldi!”
Ve giriyoruz… Miting alanı yüz binlerce bayrakla kıpkırmızı… Kıpkızıl, enfes bir görüntü.
Herkeste sadece Türk bayrağı olsa da hakim kesim AK Parti destekçileri…
Bazı laikler, potansiyel CHP’liler göze çarpıyor ama Atatürk bayrağı taşıyanı, “Mustafa Kemal’in askerleriyiz” diye bağıranı görmedim.
Avrupa maçında milli görev diye Galatasaray’ı desteklemeye gelmiş Fenerliler gibi, biraz izleyici havasındalar.
Başörtülü, çarşaflı kadın grupları ilgimi çekiyor. iPhone’larıyla resim çeken, bayrak sallayan, esmerinden, yemyeşil gözlüsüne, kendine güvenli, güzel kadınlar…
Sarıklı, sakallı erkekler de…
En çok onların ne düşündüğünü merak ediyorum.
Birine yanaşıyorum: “Size bir iki soru sorabilir miyim?”
“Tabii” diyor, Rizeli Selim Aksu (42) “Hangi kanal?”
“Gazete, Hürriyet gazetesi…”
Bir saniye duraklıyor, sonra kibarca gülümsüyor: “Tabii ki konuşalım”.
“Rabbim bizi birleştirdi. Birlik beraberlik içindeyiz, çok şükür! Böyle olursak hiç kimse bize birşey yapamaz!”
LAİKLER, MHP’LİLER HERKESLE BARIŞ MI
“Bu yeni bir başlangıç mı? Laikler, MHP’liler, herkesle barış mı?” diye soruyorum.
“Kesinlikle! Hiç fark etmez, hepimiz biriz, kardeşiz! Allah Celle Celalühu bize ‘Müminler kardeştir’ dedi. Bizi Allah kardeş etti” diye yanıtlıyor.
İçtenlikle sarılıp fotoğraf çektiriyoruz.
Alanda önce İstiklal Marşı okunuyor.
Sonra Kuran…
Birçok kişi yere çömelmiş, gözlerini kapamış dua ediyor.
Ben de oturup o gece Kılıçdaroğlu’nu da, Bahçeli’yi de alkışlayan AK Parti ağırlıklı insanları izliyorum.
O an için her şey güzel…
Ama bir soru ısrarla kurcalıyor aklımı: Acaba hep birlikte, olmayacak duaya amin mi diyoruz?
Bilmiyorum...
Peki daha iyi bir fikri olan var mı?