BRAD PITT'I BEKLERKEN…Truman Burbank, küçük bir kasaba olan Seahaven'da doÄŸarken, gözlüklü adamın henüz başında kasketi ve medyanın başında M harfi yokken,

BRAD PITT'I BEKLERKEN…Truman Burbank, küçük bir kasaba olan Seahaven'da doÄŸarken, gözlüklü adamın henüz başında kasketi ve medyanın başında M harfi yokken, çok çok güzel bir günde, yolda yürürken daha çok, karşımıza bir ampül olarak çıkmıştır. Dili geçmiÅŸ zamanda deÄŸil de, geniÅŸ zamanda karşımıza çıkan bu ampül, 100 watlık bir ampüldür ve kendisi bilhassa oturma odasında bulunmuÅŸtur. Yanındaki halojene morali bozulmamıştır. Mutlaka farkında deÄŸildir. Herneyse… Truman, anadan doÄŸma yakışıklı olmakla beraber günümüz medya, manipülasyon, EDTv reklam arası hayat, doymayan tüketici toplumu kargaÅŸalarından son derece habersizdir. Tüketici gerçekten de doymaz. Çünkü yediklerini sindirmeden bir baÅŸkasına takılıp durur gözü. Mesela Truman'ın bir de salçalısını denemek ister, sonra ondan da sıkılıp Fransız mutfağına kayar. Mamafih Fransız mutfağı, içinde ne olduÄŸu anlaşılmayacak kadar ağır ve acıklıdır. Demin belirttiÄŸim gibi halojen lambadan da habersiz olmak, bütün bunlar bana vız gelir tırıs gider ben illa ki bilmemne adalarına gideceÄŸim demek, ve fakat sonra birden aydınlanmak rolüdür Truman'ın. Bütün bu bulut-üstü-kültür fikirleri birdenbire deÄŸil, düşünerek ortaya çıkmıştır. Kimler anarÅŸisttir, kimler faÅŸist, yaÅŸam tarzları ne renktir, ihtiyaçlar neden sonsuzdur -e o halde tüketici toplumu neden paparazzidir kuramları, elbet LAHMACUN yerken deÄŸil, oturup yazı masasında düşünürken bulunmuÅŸtur. Bu muhteÅŸem fikirlerden de Truman'ın haberi yoktur. Hollywood, aslında bir bölge adı olmasına raÄŸmen "sinemayı yapan insanlar grubu" olarak anılalı çok, çok, kimbilir kaç zaman olmuÅŸtur. Halbuki Hollywood'un bir uzakdoÄŸu gribine yakalanmışçasına "Aslında baÅŸka bir yerde yaşıyormuÅŸuz, hepimiz yanılıyoruz" ÅŸaşırtmacasını vurgulayıp, bizi hayretlerden hayretlere düşürmesi (Bkz. Matrix) o kadar da eskiye dayanmaz.Her zaman ilgimizi çeken iÅŸte bu kaçış hikayesidir. Sanal dünyanın, asırların felsefesinin, akÅŸam yemeklerinin, bilgisayar oyunlarının yorgunluÄŸudur. Ama Truman Show'u unutulmayacak kılan sadece bir kaçış hikayesi olması deÄŸil, herkesin içindeki yoÄŸun gözetlenme duygusudur. Yönetmenin, senaristin, ve oyuncuların. Andrew Niccol senaryoyu getirdiÄŸinde, Jim Carrey, "bu fikir herkese bir yerlerden tanıdık geliyor" demiÅŸtir. Andy Kaufman (ki Jim Carrey'nin oynaması tuhaf bir rastlantı) da bir röportajında "herkes dışarıda oyun oynarken, ben odamda oturur, ve bir kameraya konuÅŸurdum. Bir yerlerde yayınlandığına emindim" der. Bu herkesin içine yerleÅŸen tuhaf gözetlenme duygusu sadece paranoya deÄŸildir. Belki muhteÅŸem bir yalnızlık duygusudur. Hem gurur, hem utangaçlık, hem de narsistlik bu yalnızlığı garip bir ÅŸekilde besler. Herkesin seni tanıdığına ve seyrettiÄŸine inandırıverir. Bu anlık his, farkında olmadan hayat boyu sürer. "Kandırılıyoruz" fikrinin popülerliÄŸi ise, "nasıl olur da hala niye yaÅŸadığımızı anlayamadık" derin uzay boÅŸluÄŸu kuruntusu yüzündendir. Hemen akabinde karşımıza çıkan "Tanrım, sonra da ölüyoruz!" davası, henüz hiç bir mahkemeye açılamadığı için Hollwood'a yem olmakla yetinmiÅŸtir. Bu çarçabuk "Holywood aÄŸzıyla kuÅŸ tutsa da ölecek, halk medyaya isyan etse de seyredecek" teoremi beklenmedik bir ÅŸekilde bir ÅŸiirle biter. Aslında, belki de tek umudumuz, Azrail'in gerçekten Brad Pitt kılığında ortaya çıkmasıdır. Truman'ın gemisi duvara çarpar.Bizimki döner durur.Truman üzgündür, kırgındır…Bizim gemiler döner.Truman kandırılmıştır, aldatılmıştır!Gemiler…Sonra film biter ve biz gideriz.Ev durduÄŸu yerde durur.Ä°ÅŸin garibi,Her felsefede,Muhakkak bir yemek adı bulunur.Eda ALANSON - 24 Mart 2000, Cuma Â