Güncelleme Tarihi:
Bağırmaktan, ağlamaktan sesleri kısılmış. Dozerle yıkılıp geçilen zeytin dallarıyla sopa yediklerini, patlayan avuçlarını gösteriyorlar.
Her anlatışlarında gözyaşlarını tutamıyorlar. Danıştay durdurma kararı da verse ağaçları gitti bir kere...
Atiye teyze ağlayarak anlatıyor, bir zeytin ağacının gölgesinde ağırına giden yaşadıklarını ve "Benim evladımdı onlar" diyor başka da bir şey demiyor...
Olaylar sırasında jandarmanın önünde diz çökerek yalvaran Atiye Uyan, “Gitti ağaçlarım” diyerek üzüntüsünü şöyle dile getiriyor:
“Sabaha kadar biber gazı, dayak yedik. Öğlen de ağabeyimin diğer taraftaki zeytinliğine yorgun, uykusuz, üstümüz başımız yırtık hasat yapmaya geldik. Mecburuz. Yarın da oradaki zeytinlerimizi toplayacaktık. Gördünüz mü üzerinde zeytinlerle gittiler ağaçlarım. Jandarmaya da, adamlara da dedim: Onlar benim evlatlarımdı. Bizim her şeyimiz zeytin ağacı. Biz zeytinden başka bir şey bilmeyiz. Ah kuzum ah kızım. Bizim yazımız kışımız hep bu zeytin ağaçlarının altında geçti. Gözümüz gibi baktık onlara. Büyük olanların çatırdama sesleri taa köye kadar yankılandı. Beni de hepimizi de yaktılar.”