Bir tek kızı kaldı

Nuran Hanım'ın büyük kızı Fulin beyin tümörüne, eÅŸi trafik kazasına, ortanca kızı Püren karaciÄŸer kanserine yenik düştü. Åžimdi tek kızı Ceylin'le yaÅŸama sarılmaya çalışıyor.Kötü kader, eczacı Nuran BahçecioÄŸlu'nun yaÅŸamına 1984 yılında musallat oldu. Nuran Hanım, Ä°stanbul'da üniversitede okurken tanıştığı diÅŸ hekimi eÅŸi Atilla BahçecioÄŸlu'yla evlendikten sonra Antakya'ya yerleÅŸti. En büyük kızları Fulin, baÅŸ aÄŸrılarından yakınmaya baÅŸladığında henüz yedi yaşındaydı. Beyin tümörü teÅŸhisine inanmak istemediler. Tam bir yıl sürdü hastanelerdeki mücadeleleri. Nuran BahçecioÄŸlu, kızı Fulin'i 1984 yılında, 8 yaşındayken kaybetti.Nuran BahçecioÄŸlu, kaybettiÄŸi evladının acısı hafiflemeden, 2 yıl sonra yeni bir acıyla sarsıldı. Anavatan Partisi'nden milletvekili adayı olan eÅŸi Atilla BahçecioÄŸlu, 1986 yılında Ä°skendurun'daki parti gecesinden Antakya'ya dönerken, otomobiliyle park halindeki bir kamyona arkadan çarptı. Otomobil aşırı hızlıydı. DiÅŸ Hekimi Atilla BahçecioÄŸlu, kamyonun altından çıkarıldığında, çoktan yaÅŸamını yitirmiÅŸti.HASTALIK SÄ°NSÄ°CE GELDÄ°Nuran BahçecioÄŸlu 17 yıl acılarını içine gömdü. Ä°ki kızı için yaÅŸadı. Marmara Ãœniversitesi Kimya Bölümü'nü kazanınca Ä°stanbul'a yerleÅŸen 24 yaşındaki Püren, geçen yıl yaz tatilini geçirmek için Ä°ngiltere'ye gitti. Döndükten sonra sırtında aÄŸrılar baÅŸladı. Önce Ä°ngiltere'de taşıdığı çanta ve bavullardan olduÄŸunu düşünüp önemsemedi. AÄŸrılar artınca Florence Nightingale Hastanesi'e gidip, kuzeni Prof. Dr. Halil BahçecioÄŸlu'na danıştı; onkoloji uzmanı Dr. Sualp Tansan'a muayene oldu. Sonuç kötü çıktı. KaraciÄŸer kanseri teÅŸhisi konuldu. Ailesine, ‘‘1 aylık ömrü kaldı, yaÅŸatmak için elimizden geleni yapacağız’’ denildi. Nuran Hanım, 20 yaşındaki küçük kızı Ceylin'le birlikte, kötü haberi Püren'den 7 ay sakladılar. AÄŸrıları artınca geçtiÄŸimz perÅŸembe Ä°stanbul Cerrahi Hastanesi'ne yatırılan Püren, 13 Nisan’da yaÅŸam savaşını kaybetti. Annesi Nuran Hanım'ı, kardeÅŸi Ceylin'le bırakıp gitti. 7 ay Pollyanna gibiydikHastalığını sakladıkları kızı Püren'i yaÅŸatmak için doktor arkadaÅŸlarıyla birlikte seferber olduklarını anlatan Nuran Hanım, yaÅŸadıklarını bakın nasıl kelimelere döküyor: ‘‘7 ay Pollyanna gibiydik. Yüzüne gülüyorduk, arkasından gözyaşı döküyorduk. Kızım da inandı bu hastalığı yeneceÄŸine. Ama baÅŸaramadı. Küçük yaÅŸta yaÅŸadığı acılara raÄŸmen çok mutlu yaÅŸadı. Ä°stediÄŸi her ÅŸeyi yaptı. 24 yıla çok ÅŸeyler sığdırdı. Ãœniversiteyi bitirdikten sonra yurtdışında master yapacaktı. Kariyerli bir gelecek istiyordu. Tek hedefi vardı: KaybettiÄŸi ablası ve babasının ismini yaptıracağı bir okula verme. Ama olmadı. Bizim bu tür hastalığa yakalananlara ve ailelerine bir tavsiyemiz var. Asla yılmasınlar, mücadele verip savaÅŸsınlar. Umutlarını hiçbir zaman kaybetmesinler. Biz böyle yaptık. En azından vicdanımız rahat.’’Â