BİR SORUDAN FAZLASI | Babalar çocuk bakar mı?

Ebeveyn olmak insan hayatındaki en önemli dönüm noktalarından biri. Bebek ile anne arasındaki özel bağ ilk andan itibaren kurulsa da çocukların babalarının ilgisine de aynı oranda ihtiyacı var.

Bu nedenle babaların da çocuğun yetişmesinde anneler kadar sorumluluk alması gerekiyor. Ancak pek çok baba kültürel kalıplar ve mahalle baskısı yüzünden özellikle insan içindeyken kanguru takıp bebeği taşımaktan, puset itmekten, mama yedirmekten çekiniyor. O yüzden de çevremize baktığımızda çocuk bakımı konusunda yükün çoğunun annelerin sırtında olduğunu görüyoruz. İstisnalar var tabii...

‘Babalar çocuk bakar mı?’ sorusuyla yola çıktığımız bu haberde önce anne ve babalara görüşlerini sorduk, sonra da Uzman Psikolog Elif Saydam ile konuyu değerlendirdik.

‘EŞİM GECELERİ AĞLIYOR DİYE BEBEĞİ YATAK ODASINDA İSTEMİYOR’
Seda T. (27)

İlk çocuğun heyecanı her aile için çok farklıdır, benim için de öyleydi. Hamile olduğumu öğrenen eşim de sevinmişti ama heyecanı benimkine yakın bile değildi. Buna üzüldüğümü söylediğim herkes, "Babalar bebek doğduktan sonra heyecanlanır" diyordu.

9 ay sonunda nihayet bebek doğdu ve güzel ama bir o kadar da zor günler başladı. Bebeğimin gece uykusu pek düzenli değildi; ara ara uyanıp ağlıyordu. Eşim de bu ağlamalar yüzünden uyandığı için rahatsız oluyordu. Sonunda bana bebekle birlikte ayrı odada yatmam gerektiğini söyledi. Ben de çok üzülerek, bebeğimle birlikte oturma odasında uyumaya başladım. Halbuki eşim kendi işinin sahibiydi ve erken kalkması bile gerekmiyordu. Ben ise günde sadece birkaç saat uyuyor, bir de evin işi ve yemek derdiyle uğraşıyordum.

Şu an çocuğum 1 yaşında ve gece ağlamaları oldukça azaldı. Ancak hâlâ eşimle ayrı yatıyoruz ve o bundan rahatsız oluyor gibi durmuyor hiç. Eşimin ailesi şimdiden ikinci çocuk baskısı yapmaya başladı. Ben de kendilerine durumdan bahsedip asla ikinci çocuğu doğurmayacağımı söyledim. Hatta ara ara boşanmayı bile düşünüyorum.  

'EŞİM OĞLUMUN MEMESİZ ANNESİ'
Eylül A. (43)

Biz yurt dışında yaşıyoruz, eşim yabancı ve çocuk bakımında bana o kadar yardımcı oldu ki bir tek emzirmedi diyebiliriz. Oğlumuzun ‘memesiz anne’siydi resmen. Emzirme döneminde benim yüküm daha ağırdı ama o dönemden sonra kuş gibi hafifledim. Emzirirken de benimle birlikte uyanır, sırtıma yastık koyar, su getirir, beni rahat ettirmeye çalışırdı. Emzirdikten sonra bebeğin gazını çıkarır, kucağında dolaştırır, ancak uykuya daldıktan sonra yatağına yatırırdı.

Oğlum kreşe başlayınca bakımı kolaylaştı tabii ama yine de banyosu, kitap okuması, oyun ve aktivite zamanı gibi sorumlulukları hep paylaştık. Bu arada bunu ben istediğim için değil, gerçekten kendi istediği için yapıyordu eşim. Hatta bir keresinde bana ‘Çocuklar hep annelerine daha düşkün oluyor. Ben bunu hep kıskanırdım, o yüzden oğlumun her saniye yanında olmak istedim. Bana da sana bağlı olduğu kadar bağlansın diye...” dedi.

Pandemide ikimiz de bir dönem işsiz kaldık, sonra ikimiz de yeni başvurular yaptık. Ben daha hızlı cevap aldım ve işe başladım. O günden sonra eşim çocuğun bakımını tamamen üstlendi. Ben tüm gün çok yoğun çalışırken, eşim ve oğlum bütün gün birlikte vakit geçirdi. Eşim çocuğun tüm sorumluluğunu tek başına üstlendi. O kadar iyi bir baba oldu ki oğlum benim eksikliğimi hissetmedi bile. Eve hep yorgun argın geliyordum ve bana sadece yemeğini yemiş, banyosunu yapmış, pijamalarını giymiş oğluma kitap okuyup sarılarak uyumak kalıyordu.

Oğlum böyle bir babaya sahip olduğu için çok mutluyum ama toplumsal yargılardan biz de nasibimizi alıyoruz. Avrupa’nın göbeğinde yaşıyoruz ama burada da "Çocuğa anne bakar" düşüncesi hâkim. Eşimin anne ve babası da ara ara bize gelince bu konuda imalarda bulunuyor. Ama birçok anneden daha iyi çocuk bakan bir baba örneği var karşımızda; laf aramızda benden bile iyi…

‘EŞİMİN AİLESİ KIZIMI YIKAMAMA VE BEZİNİ DEĞİŞTİRMEME İZİN VERMİYOR’
Okan Y. (37)

20’li yaşlarımın başında evlendim ve kısa süre sonra ilk çocuğum dünyaya geldi. O zamanlar çocuk bakma konusunda hiçbir şey bilmiyor, oğlumu kucağıma alırken bile zorlanıyordum. Ailelerimizin de desteğiyle çocuk bakımı konusunda neredeyse tüm incelikleri öğrendikten sonra yeniden çocuk yapma kararı aldık ve geçtiğimiz yıl kızım dünyaya geldi.

Oğluma karşı da ilgili bir babaydım ama kızımda çok daha tecrübeli olduğumdan eşime her türlü yardımda bulunuyordum. Kızımı yıkıyor, bezini değiştiriyor, üstünü giydiriyor, uyutuyordum. Yapamadığım tek şey emzirmek diyebilirim, o da zaten benim elimde olan bir konu değil. Ben eşime yardımcı olup, çocuklarımıza bakmak konusunda bu kadar gönüllüyken, kayınvalidem buna müsaade etmiyordu. Kızımın bezini değiştirmemin, onu yıkamamın kısaca onu çıplak görmemin doğru olmadığını düşünüyordu. Eşime de sürekli böyle öğüt verdiği için o da annesinden korkusuna her şeyi tek başına yapmaya çalışıyordu.

İlk çocuğum erkek olduğu için böyle bir sorunumuz olmamıştı. Kız çocuğum olduğunda böyle bir sorun yaşayacağımı tahmin bile etmiyordum. Herkes ilgili ve eşine yardım eden bir baba isterken, ben de her türlü sorumluluğu paylaşmaya hazırken yardımcı olmam engelleniyor resmen.  

Gözden KaçmasınBİR SORUDAN FAZLASI | İdeal eşti beni nasıl aldattı? Haberi görüntüle

‘EŞİM ÇOCUĞU TEK BAŞINA MI YAPTI DA TEK BAŞINA BAKACAK?’
İbrahim T. (66)

Böyle tartışmaları ben çok saçma buluyorum. Eşim çocuğu tek başına mı yaptı ki tek başına bakacak? Tabii ki birlikte üstleneceğiz bu sorumluluğu.

Bir tane çocuğumuz var, şu an 38 yaşında. Bebekken onun mamasını da hazırlamışımdır, bezini de değiştirmişimdir, beşiğini de sallamışımdır, parka gezdirmeye de götürmüşümdür.

Şimdi ikimiz de emekliyiz ama o yıllarda eşim özel sektörde çok yoğun çalışıyordu. Günde 12 saatten fazla mesai yaptığı günler oluyordu. Diğer yandan ben öğretmen olduğum için yarım gün işe gidiyor, yaz aylarında 3 ay izin yapıyordum. Böyle bir durumda insan olan nasıl "Ben bak(a)mam" diyebilir ki?

Çok şükür, o yıllarda dahi çevremizden bu konuda hiç olumsuz yorum almadım. Alsam da fark etmezdi gerçi. Dedim ya; o benim de çocuğum, neden tek sorumluluk eşimde olsun ki?

‘ADIM KILIBIK DA OLDU HANIM KÖYLÜ DE…’
Ceyhun R. (35)

Küçüklükten beri birlikte olduğum bir arkadaş grubum var. Hepimiz çok yakın zamanlarda evlendik ve baba olduk.

İşten geldiğimde eşim ve çocuğumla ilgilenmem gerektiği için telefonumu sessize alıyor ya da tamamen kapatıyorum. Çünkü arkadaşlarımdan bekarken her gün iş çıkışı gittiğimiz kafeye davet eden ısrar dolu mesajlar alıyorum sürekli. Oysa onlar da evli ve çoğunun çocuğu var… Buna rağmen iş çıkışı neredeyse evlerine bile uğramadan kafeye gidip saatlerce oturuyorlar.

Bana yönelik tacizleri de kapımı çalıp dışarı çağırma noktasına geldi. Bir seferinde bu ısrarlara dayanamayan eşim, gezmeye ayırdığımız bir pazar günü olmasına rağmen arkadaşlarımla çıkmamı söyledi. Tabii yine aynı kafeye gittik ve konu direkt bana geldi. Adım ‘kılıbık’ da oldu ‘hanım köylü’ de… Oysa sadece onların da yapması gerekeni yapıyordum. Onlar ise çocuk sadece eşlerininmiş gibi davranıyorlar ve benimle dalga geçiyorlar.

Sırf bu imalar ve laf çarpmalar yüzünden yıllarca çok samimi olduğum arkadaşlarımla arama mesafe koydum.

‘BİR DE ETEK GİY TAM OLSUN'
Hüseyin O. (40)

Geçmişte eşim de ben de çok yoğun çalışıyorduk. Bu nedenle çocuğumuz olduktan ve eşimin yasal izni bittikten sonra bir bakıcıdan yardım almamız şart oldu. Ancak bakıcılar neredeyse benim kazandığım kadar maaş istiyorlardı. Hem de akşam eve döndüğümüzde işin stresini bir yana bırakıp çocukla yine biz ilgilenmek zorunda kalıyorduk. Yatılı bakıcılar ise ateş pahasıydı… Hal böyle olunca eşim işten ayrılmak istediğini söyledi. Ancak yıllardır emek verdiği işinde çok yüksek bir pozisyonda çalışıyordu ve kazancı da oldukça iyiydi.

Etraflıca düşündükten sonra benim işten ayrılmamın daha mantıklı olduğuna karar verdik. Çünkü eşimin yarısı kadar maaş alıyordum. Üstelik işten çıkarsam çocuğumla akşamları birkaç saat ilgilenmekle yetinmek zorunda kalmayacak, kızımı kendim büyütme şansına sahip olacaktım.

Konuyu ailelerimize açtığımızda herkes tam da beklediğimiz gibi karşı çıktı. En sert tepki de babamdan geldi: “Erkek adam kadın gibi evde oturup çocuk bakmaz. Bir de etek giy tam olsun…” Onların bu iğneleyici tavırlarına inat daha çok istedim, karar verdim ve işten ayrıldım.

Şimdi kızım 7 yaşında ve okula başladı. Ben de artık bakıma ihtiyacı oldukça azaldığı için yeni bir işe başladım. İşten ayrılıp, kızımı büyüttüğüm için hiç pişman değilim.

‘PANDEMİ SEBEBİYLE EVDE OLUNCA ÇOCUK BAKMAYI ÖĞRENDİM’
Murat T. (33)

Yaklaşık 6 yıl önce ilk çocuğum dünyaya geldiğinde tüm bakımını annesi ve büyükanneler üstlenmişti. Bezi değişiyor, yıkanıyor, giydiriliyor, besleniyor ve uyutuluyordu. Bana sadece işten geldiğimde sevmesi kalıyordu ki zaten bu çocuk bakımındaki en güzel şey.

Pandemi patlak vermeden birkaç hafta önce eşimin hamile olduğunu öğrendik ve pandemi döneminde bir çocuğumuz daha oldu. Kapanmalardan ve virüs korkusundan dolayı ailelerimizle görüşemiyorduk, haliyle çocuk bakımı tamamen bize kalıyordu. Ben de evden çalıştığım için bu dönemde çocuk bakmayı sıfırdan öğrendim. İnanması zor ama ikinci çocuğumda ilk kez bez değiştirdim. Bu sefer de ilk çocuğumla bu kadar ilgilenemediğim ve böylesine kuvvetli bir bağ kuramadığım için vicdan azabı duymaya başladım.

Elimden geldiğince onunla da ilgilenmeye devam ediyorum ama bebekken ne bir yemek yedirmiş ne de uyutmayı denemiştim. Bir daha çocuk yaparsam bakımında hiçbir şekilde aileleri devreye sokmayıp, çocuğuma kendim bakacağım.

‘ÇOCUKLARLA AİLESİNİN GÖRMEDİĞİ ZAMANLARDA İLGİLENİYOR’
Hülya M. (34)

Evlendiğim ilk günden beri eşimin ailesiyle aynı apartmanda yaşıyoruz. Bu sebeple her şeyde olduğu gibi çocuk yetiştirme konusunda da sürekli işimize karışıyorlar.

Biri ilkokula giden iki çocuğum var ve eşimin yardımına sık sık ihtiyaç duyuyorum. Eşim büyük çocuğumuzun ödevlerinin yapılmasında yardımcı oluyor, küçük çocuğumuzun da beslenmesinden, bezinin değiştirilmesine kadar her anında bana destek veriyor. Ancak ailesi evimize adım attığı an tüm bunlar sona eriyor. Eşine yardımcı olan kibar adam bir kenara gidiyor, yerini sürekli hizmet bekleyen biri alıyor.

Bir seferinde büyük çocuğumuzun ödevlerini yaptırırken eşimin ailesi evimize geldi. Babası ‘Yorgun argın eve gelip bir de bunlarla mı uğraşıyorsun’ diyerek eşime çıkıştı. Eşim de o günden sonra çocuklarla sadece ailesinin görmediği zamanlarda ilgilenmeye başladı. Oysa ben de tüm gün evin ve çocukların işleriyle uğraşıyor, en az eşim kadar yoruluyorum.

Ailesi hemen her akşam yemek sonrası çay içmeye bize geldiğinden eşim çocuklara elini bile sürmeden oturuyor, tüm yük yeniden benim omuzlarıma biniyor. Sırf ailesinin bu tutumu yüzünden sonu boşanmaya varabilecek bir yola çoktan girdik.

Çocuk bakımında erkeklerin katkısı ülkemizde oldukça düşük...

 'ÇALIŞAN KADINLARIN YAŞADIĞI ZORLUĞU ANLADIM'

İngiltere’de daha önce e-ticaret pazarlamasında çalışan Robin Lewis, bebeği Dylan doğduktan sonra karantina döneminde yaklaşık 18 ay çalışmadı. Bu süreçte evde oturan ve bebeğinin bakımı ile ilgilenen baba, o dönem yaşadığı duyguları Guardian gazetesine şu sözlerle anlattı:

"Evde olduğum bu süre zarfında yaşadığım deneyim genellikle zorlayıcı ve yorucu olsa da bebeğimle vakit geçirmek mükemmeldi. Çalışan kadınların bebek sahibi olduktan sonra karşılaştıkları zorluklara ilişkin tamamen farklı bir bakış açısı kazandım.”

'GÜNDÜZ KIZLAR İLE İLGİLENİP AKŞAM BİRAZ DAHA ÇALIŞIYORUM'

İki kız çocuğu babası Mimar Scott James Currie, kızlarının yanında daha fazla zaman geçirmek ve eşinin kariyerine destek olabilmek için pandemi döneminde ofisini eve taşıdı.

Currie büyük kızı Isobel'in dünyaya geldiği yıllarda sabah 6'da evden çıkıp akşam 7'de eve döndüğünü, kızının o ilk zamanlarını kaçırdığını, şimdi ise onu her gün okula götürdüğünü ve 15 aylık Nella'yı kreşten aldığını, onlarla daha fazla vakit geçirdiğini ve genellikle onlar uyuduktan sonra çalıştığını söyledi. Artık çocuklarına daha ilgili bir baba olduğunu belirten Currie bu yüzden çok daha mutlu olduğunu da sözlerine ekledi...

Gözden KaçmasınBİR SORUDAN FAZLASI: 'Torunuma bakmak istemediğim için bencil miyim?'Haberi görüntüle

ERKEKLER KENDİNİ YETERİNCE GELİŞTİRMEDİĞİNDE ÇOCUK BAKIMINDA YETERSİZ KALIYOR

‘Cinsiyetin bebek bakımıyla ilgisi var mı? Erkekler kadınlar kadar iyi çocuk bakamaz mı?’ sorularını yönelttiğimiz Psikolog Elif Saydam, “Biyolojik açıdan bebeğin ilk rahme düştüğü an kurulan derin bağ nedeni ile bebek bakımı kadınların doğal eğilimi haline gelir. Bu bağ bebek bakımına dair toplumdaki algıyı da büyük oranda etkiler. Genellikle annenin bebek bakımında daha büyük sorumlulukları olduğu düşünülür ve bu nedenle erkekler kendisini bu konuda yeterince geliştirmez. Haliyle de bebek bakımında bu sebeple yetersiz kalabilirler” ifadelerini kullandı.

KADINA DESTEĞİN OLMASI ÇOCUĞA BAKIM KALİTESİNİ OLUMLU ETKİLER

Annenin çocuğa bakması babanın ise maddi destek sağlamasının eskiden gelen kalıplaşmış bir düşünce olduğunu söyleyen Saydam, “Kadın için bir desteğin olması çocuğa bakım kalitesini arttırır. Çünkü sorumluluk paylaştıkça azalır ve bu da annede endişelerin azalmasını sağlar. Endişeleri azalan anne, çocuğuna daha fazla yoğunlaşır ve daha sağlıklı vakit geçirir” dedi ve ekledi:

“Aynı zamanda babayla gerçekleşen güvenli bağlanma, çocuğun duygusal gelişimini destekler. Kimliğimizin en az yarısını babadan alırız. Baba ile çocuk arasında etkileşim, anne duyarlılığı kadar önemli bir ruhsal duygusal gelişim aracıdır. Baba ile çocuk ne kadar çok şey paylaşırsa aralarındaki bağ da o kadar güçlü olur. Bu konuda babaların çocuk gelişimindeki rollerini bilmeleri ve sürece dahil olmaları önemlidir.”

BAĞ KURMAK İÇİN TEMAS ÇOK ÖNEMLİ

Çocuk ile babanın bağının güçlendirilmesinin önemine de değinen Saydam, “Baba çocuğuyla çok fazla ilgilenmiyor ve bunu sağlamaya çalışıyorsanız, direkt sorumluluklar yüklemeden önce sevgi şefkat duyabilecekleri tensel temas kurmaları oldukça önemli. Birbirleriyle geçirdikleri zaman artırılmalı. Çünkü babayla kurulan bağ ile güven duygusu çocukta da gelişir. İhtiyaçları babası tarafından karşılanan çocuğun babaya yakınlığı artar. Çocuk anlaşıldığını düşünerek, hislerini daha iyi ifade edebilir” dedi.