Bir sabah bir çiçek bir dalda açarken

Bir haftayı geçti neredeyse

Bir sabahtı

Bir dalda bir tomurcuk patlamıştı

Ertesi sabah oldu

Tomurcuk savaşı başlamıştı

“pat,pat,pat…”

bir muhabirim  ben bu savaşta…

her yıl aynı zamanda ,aynı taraflar arasında yapılan,aynı sonuçla biten bu savaşa şaşıran,heyecanlanan toy bir muhabir…

hemen telefonuma sarılır

benimle aynı şehirde yaşayan,yaşamayan bir sürü  insanı  arar

“ağaçlar çiçek açtı buradaaaaaaa”

şeklindeki izlenimlerimi pür neşe ile aktarırım

“eeeeee! ne var bunda bu kadar heyecanlanacak?”

diyerek heyecanımı kursağıma tıkayanların bile bir köşesine tıkmayı başardım bu sevinci

baharda hepimizin içini ziyaret eden o tuhaf  “güüüüüüüüüüüm”lü hisden bahsedecek değilim

ama hani insana bir şeyi yalnız kendisi görürmüş,kendisi anlarmış,kendisi bilirmiş gibi gelir ya

işte bana da

baharı en çok ben severmişim

çiçekli dalları yalnız ben görürmüşüm

bu savaştaki tek muhabir benmişim gibi gelir

bu nedenle aramam gereken ne kadar insan varsa aradıktan sonra sizlere de izlenimlerimi

bir cümle ile özetlemek istiyorum

“ağaçlar çiçek açtı buradaaaaaaaaa!”