Artık canını kurtarmak için koşmuyor

Marial dikkatleri ilk olarak Londra Olimpiyatları’nın açılış töreninde çekti. 204 ülkenin bayraklarının yanında halkalı olimpiyat bayrağının altında yürüyen dört kişiden biriydi o. Diğer üç kişi Hollanda Antilleri’nden sporculardı ve hukuki bir meseleden dolayı “ülkesiz”diler.

Halbuki Marial’ın hikayesi bambaşkaydı. Sudan’ın güneyinde, bir yıl önce Sudan Cumhuriyeti olarak bağımsızlığını ilan eden ülkenin topraklarında adı ironik bir biçimde “birlik” anlamına gelen bir köyde doğup, büyüdü. Küçük bir çocukken ailesi iki kez savaştan uzak yerlere göndermeye çalıştı onu ama bir şekilde başı dertten kurtulmadı. Hatta bir keresinde kaçırıldı ve zorla işçi kamplarında çalıştırıldı.�

Nihayet yıllar sonra Sudan’dan kaçtı. Önce Mısır’da vir mülteci kampına sonra da ABD’ye sığındı. Yıllardır burada yaşıyordu, ama vatandaşlığı yoktu, zaten bu yıla kadar buna ihtiyacı da yoktu.

AİLESİNİ ÖLDÜRENLER İÇİN YARIŞMADI
Ancak San Diego maratonunda beklemediği bir derece alıp Olimpiyatlar’a katılmaya hak kazandığında işler değişti. Uluslararası Olimpiyat Komitesi (IOC) Güney Sudan’ı henüz ülke olarak kabul etmediğini, ama isterse Sudan bayrağı altında yarışabileceğini bildirdi Marial’a.

İç savaşta ölen 2 milyon kişiden sekizi kardeşi, 20’si akrabası olan Marial için bu kabul edilemez bir durumdu. Bunun üzerine çalışmalar başlatıldı ve uzun uğraşlardan sonra Marial’ın göğsünde olimpiyat halkalarını ve IOA (“Independent Olympic Athlete” yani “Bağımsız Olimpiyat Sporcusu”) kısaltmasını taşıyarak yarışmasına izin çıktı.

“KOŞMAK TEHLİKEDEN KAÇMAK İÇİNDİ”
Cuma günü Londra’da gazetecilerin karşısına çıkan Marial inanılmaz şeyler anlattı. Mesela çocukken koşmayı hiç sevmediğini söyledi: “Çünkü o zamanlar koşmak tehlikeden kaçmak içindi. Birileri bana spor olsun diye kilometrelerce koşacağımı söylese deli olduğunu düşürdüm.”

ABD’deki beden eğitim öğretmeni bu çocuğun yorulmadan koşabildiğini fark ettiğinde Marial hala koşmaktan hoşlanmıyordu. Ancak arkadaşlarıyla yaptığı yarışları kazandıkça koşmanın o kadar da kötü olmadığını düşünmeye başladı.

Marial, ailesini 1993’ten beri görmediğini de söyledi. Ama en azından onlar Pazartesi günü oğullarını kısa bir süreliğine de olsa görebildi. Gerçi yaşadıkları köyde elektrik de televizyon da olmadığı için yağmur altında yürüyerek 50-60 kilometre yol gitmek zorunda kaldılar en yakındaki büyük şehre ulaşmak için ama Marial yarıştan önce emindi ailesinin ekran başında kendisini destekleyeceğinden.

BÜTÜN MÜLTECİLER İÇİN…
Açıklamalarında Marial, kendisini Sudan için yarışmaya davet ettikleri için Sudanlı yetkililere de teşekkür etti. Ancak amacının Güney Sudan halkında bir farkındalık yaratmak olduğunu söyledi: “Bu fırsatı değerlendirerek dünya genelindeki mültecilerin farkındalığını artırmak istiyorum; sadece ben değil dünyanın neresinde olursa olsun ülkesi olmayan herkes. Özellikle de Güney Sudan halkı için, bana verdikleri desteğe minnettar olduğumu göstermek için.”

Basın toplantısında Marial, gri-siyah formasının göğsündeki olimpiyat halkalarını gururla okşadı ve “bütün dünyayı temsilen yarışacağını” söyledi. Pazartesi günü de 2 saatten fazla süren o maratonda dünyanın dört bir yanında savaşlarda, katliamlarda hayatını kaybeden, yerinden edilen milyonlarca insanı temsil etti.

BU KEZ “SPOR OLSUN DİYE” KOŞTU
Derecesinin ne olduğu, yarışı kaçıncı sırada bitirdiği hiç önemli değil. Bunları merak ediyorsanız yanıtları spor sayfasında bulabilirsiniz.

Asıl önemli olan, Marial bu kez hayatta kalmak için değil keyif için, savaş yüzünden değil, barış amacıyla, milyon dolarlık bir endüstri haline gelen Olimpiyatlar’da “spor olsun diye” koştu. Başarısıyla Sudan’daki iç savaşı sadece petrol fiyatlarına olumsuz yansıyan sevimsiz bir durum olarak gören milyonlara bir ders, cesaretiyle kendi gibilere umut verdi. Güney Sudan’da ve daha birçok yerde mülteci çocuklara, “Ben de yapabilirim” dedirtti.

HIZLI KOŞAN HAYATTA KALIR
Marial, kendisinin ve bu çocukların hayatını “koşullara en iyi uyum sağlayan tür hayatta kalır” teorisinin en iyi örneği olarak nitelendiriyor. Onların dünyasında hızlı koşan hayatta kalıyor.

Bu arada son birkaç gündür sosyal medyada hızla yayılan bir tweet var. Yabancı bir kullanıcı Türkiye’nin Olimpiyat performasını değerlendirerek, “Türkiye 5 madalya aldı. İki tanesini erkekler dövüşle ilgili alanlarda, iki tanesini de kadınlar koşmayla ilgili alanlarda elde etti. Sosyal yorumu ne ola ki?” diyor.

Marial’ın anlattıklarını dinlerken bu tweet’i aklımdan çıkaramıyorum. İlgisi olabilir mi acaba?

Sevin Turan
seturan@hurriyet.com.tr